Auteur & kunstenaar

Schilderles

Hier is Pip, onze gastblogger van vandaag, vrouwendag ook nog. Pip schrijft graag en is daar bescheiden over, ze noemt haar stukjes ‘Kruimels’. We zitten samen op de Blauwe Schuit. Het viel enigszins op dat ze om me heen draaide als een kat om de hete brij. Waaruit bestond de aantrekkingskracht?
Seks, drugs, rock & roll?
Hier de onthulling van de hoed en de rand. Pips Kruimel van vandaag.

Pip
Pip

 

 DE SCHILDERLES
 
Allemaal nieuwe gezichten op de eerste schilderles.
Het is dinsdagmorgen en ik sta wat gespannen achter mijn schildersezel.
Wat een hoop geluiden en drukte. Hoor ik daar nu een föhn? Dat kan toch niet, dit is acryl met gemengde technieken en dan gebruik je geen föhn. Oh, gelukkig de herrie stopt en ik hoor iemand zeggen dat het verhaal over de poezen nu in de krant stond.
Zo grappig want ze heeft dat verhaal ook op les al verteld.
Mijn belangstelling is gewekt , welk verhaal, wie is ze en zit ze hier op les?
Is er iemand in de zaal die columns schrijft, dat wil ik uitzoeken.
Ik vraag mijn buurvrouw of zij weet in welke krant het poezenverhaal staat.
Mooi, die krant heeft buurman, dat gaat goedkomen.
Niet dus, de krant ligt al in het konijnenhok.
Het is weer dinsdag en ik ga opgewonden naar de schilderles. Goed opletten nu.
Ja, hoor daar fluistert een andere buurvrouw al, zij schrijft columns en wijst naar een vrouw.
Oké, ik weet nu wie zij is en nu is het nog een kwestie om in contact te komen. Naar haar toe lopen, hoi zeggen, iets positiefs over haar schilderij zeggen lukt me niet. Zoveel kennis heb ik nu ook weer niet. Mooie kleuren, dat hoor ik altijd al en dat voelt dan alsof dat het enige positieve aan het werkstuk is.
Erop af gaan en gewoon naar haar toe lopen. Er schiet me vast wel iets te binnen als ik bij haar sta. Op dat moment komt er een dame in en rolstoel het lokaal binnen met begeleidster. Het blijkt Anne haar moeder te zijn en mijn kans is weer verkeken en ik loop terug naar mijn schildersezel.
De moeder vertrekt en dan zie ik mijn kans schoon en loop recht op Anne af.
‘Wat leuk dat je moeder je kan zien schilderen,’ zeg ik.
Zo, ijs gebroken en we babbelen wat af. Anne vertelt nu zelf over haar columns en verhaaltjes. Ik vind het zo boeiend allemaal.
In mijn enthousiasme vertel ik over Jelly, mijn redacteur.
Wow, heel dapper van mezelf want een redacteur staat natuurlijk wel heel professioneel en dat ben ik dan weer niet.
Inmiddels de derde schilderles en ik kan nu zo op Anne aflopen en haar visitekaartje vragen, dat heeft ze de vorige keer beloofd. Anne is open en makkelijk te benaderen voor mij en dat is mooi meegenomen. Ik bied zelfs aan om haar te schrijven hoe ik mijn weg moest vinden om contact met haar te maken.
Achteraf betreur ik dit want de onzekerheid giert alweer door mijn lijf.
Zou ze dat nu echt wel leuk vinden?
Nu heb ik net op haar blog gekeken en ben enorm onder de indruk.
Wow, alles bekeken en ik vind het echt geweldig.
Ik druk nu eerst op de knop verzenden want anders komt dit verslagje niet bij Anne terecht, maar: beloofd is beloofd.               
Pip
 

Voor je het weet sta je er zelf in, wel met toestemming natuurlijk. Via de gastblogs en de reacties kan iedereen die het wil zichzelf kenbaar maken. Vind ik leuk!

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

8 reacties

  1. herkenbaar Pip, hoe een mens zich het moeilijk maakt door onzekerheid!
    Bulls eye die Anne, een verrijking voor je leven en mooi dat je het lef hebt gehad, petje af voor jou!

  2. Leuk hoor Pip. Die onzekerheid kent iedereen. Dat Anne open is vind ik ook. Een lief mens die gemakkelijk kontakt maakt. @Anne: mag er na goedkeuring een verhaaltje van mij in jouw blog? Het is echt gebeurd en na al die tijd vind ik het nog steeds leuk

    1. Dat vind ik geweldig, Kees. Dan wordt het echt bloggen! Samen. Die gastblogs zijn er niet voor niets! Je stuurt je verhaal via yahoo naar mij en dan zet ik um erin. Het wordt dan wel maandag op zijn vroegst, want het meelverkeer neemt drie dagen in beslag. Er kunnen foto’s bij, weet wel dat meer dan een moeilijk te plaatsen is doordat mijn webmaster alias whizzkid de indeling in blokken niet voor elkaar krijgt. Dus moet ik voorlopig spelen met tekst ertussen, anders komen de foto’s over elkaar heen. Dit terzijde.
      Ik kijk uit naar je verhaal! Wij allemaal kijken ernaar uit!

  3. Hoi Pip, Jammer dat het maar zo’n klein stukje is!
    Je omschrijft je ontmoeting met Anne, ik ben ook wel benieuwd naar andere belevenissen!
    Kan ik deze ergens anders terugvinden?
    Ga zo door;-) Groetjes Nienke

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *