Auteur & kunstenaar

Loopmaatje

zij kon de schoonheid zien
van afgebroken takken
een steen, een waterplas

zij kon de humor zien
in pech, tekort
en jammerlijke zaken

zij kon de waarde zien
in alles
wat voorbij gaat

zij kon tot leven wekken
wat dood is
of verkleumd

zij is het kind
de vrouw
die alles kon

zij is de oude vrouw
met de gesloten ogen
het lichaam scheefgezakt

zij is de vrouw
die los
kon laten

het schild
van zware strijd
en diepe rouw

zij laat zich
wassen, strijken
bakeren

zij is de liefde
puur
als witte wind

Ali Kolman - loopmaatjes
Ali Kolman – loopmaatjes

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

25 reacties

    1. tien jaar heb ik met mijn moeder gelopen, ik schat 10.000 km of veel meer
      toen nam de parkinson ons lopen af…
      maar niet de herinnering, het gevoel, de essentie
      die zit nog in ons bloed
      en de veelzijdigheid was onze reisgenoot, goed aangevoeld trucker klaas…

  1. Dit kan niet anders dan een moeder zijn, wie heeft voor haar kinderen alles over en wordt door haar kinderen de hemel in geprezen, ‘t is moeder, de uitzondering bevestigd d regel.

  2. ik zie haar lopen…

    stuurs, maar geenszins
    verbaasd, alsof zij denkt
    wat doen al die luitjes
    hier en daar, maar raar…

    zij wandelt in haar wereld
    heen en weer
    in steeds nieuwe voetafdrukken
    ik zie haar gaan…

    wij denken vergetelheid, maar
    wij kunnen niet
    in haar schoenen staan…

    voor Aal…

    1. Ha Mieke, ja, dat is het handige van de reacties. Gisteren kon je met de muis het labyrint in, vandaag kun je de stokken vergroten door een paar klikken met de muis, dan zie je hoe zij van afgevallen takken magische stokken maakte met verf en een aardappelmesje

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *