Auteur & kunstenaar

Kattenstaart – 4

Mijn verhaal is blijven steken in de nacht van maandag op dinsdag. Toen ik zag dat het goed kwam.
Het is weer maandag en het is goed gekomen.
Hippie is weg, haar poezen, haar bagage, haar dozen, haar restafval, het hele hippiegebeuren is weg.
Hippie kan goed loslaten en goed organiseren…

Daar waren achter mekaar de voldongen feiten.
Sri Lanka en Nebraska willen ‘op het laatst’ geen raskatten invoeren.
Zij vindt op nog allerlaatster moment een Zweedse vriendin die ze wil, over een maand.
Dinsdagochtend moet ze om 8.30 in Amsterdam haar nieuwe paspoort halen, ‘s middags alles verhuizen van Hoorn naar Medemblik, de poezen ergens tijdelijk onderbrengen en terug naar Amsterdam met haar reiskoffers naar een hotel, want woensdagochtend 7 uur vertrekt haar vliegtuig naar Amerika.
Dat lukt.

Dinsdag om tien uur meldt een oudere man zich om twee doosjes van Hippie naar de boot te brengen en Hippie naar hotel in Amsterdam, want hij wil dat niet middenin de nacht.
Ik open de deur van Hippiehome voor hem. Hij schrikt bij het zien van de ravage en wil eerst wel even koffie. Hippie is nog in Amsterdam en dat komt goed uit, nu heb ik de gelegenheid het volgende voldongen feit voor te bereiden: dat Hippie inclusief fonkelnieuw paspoort als eerste de poezen verhuist naar een poezenhotel, adres heb ik opgeschreven. Vriend belt Hippie om het te melden.

Ik roep de poezen, verliefd als ze zijn komen ze meteen ergens vandaan. Ik sluit ze op in Hippiehome. Hippie mag ze zelf in de reismandjes doen en wegbrengen.
Rond 1 uur is ze terug, en al gauw komt de vriend naar buiten met in elke hand een reismand, Hippie erachteraan, wit van de voldongen feiten, organisatie, reisstress.
De poezen zien mij en steken allebei hun beide voorpootjes door de tralies en miauwen, ik aai de pootjes, een hartverscheurend moment. Na drie dagen kan ik eindelijk de vertaalslag maken: ze jammeren niet, ze bedanken me.
Dan komt Hippie voorbij. Ik heb met haar te doen en sla mijn armen om haar heen. Haar lach breekt door.
‘Dankjewel Anne, voor alles en alles. Dankzij jou kon ik in de moeilijkste tijd van mijn leven de draad weer oppakken en kan ik nu verder. Je bent een lichtende ster en je was een moeder voor me.’
Zo heeft nog niemand me ervaren, een ervaring rijker.

De volgende dagen komen twee vrienden met een auto met grote aanhanger. Ze hebben verhuisdozen gehaald en doen alles in de dozen. Ze brengen alles naar de boot.
Behalve twee dozen en drie vuilniszakken, die zijn voor mij. Kijk maar wat je ermee kan.
O.
In oktober komt Hippie tijdelijk terug en wil workshops soulcoaching geven.
O.
Ze heeft nu eerst een expositie van haar sieraden in New York.
O.
Daarna enkele eigen eco tv programma’s in Sri Lanka.
O.

Na elf maanden hectische hippietime vol kleur en avontuur transformeer ik happy hippiehome in ruimte en rust. Vijftien uren poetsen, de beste leerschool in Zen…
Want.
Er ligt van alles op de loer om een gevoelig vrouwtje uit balans te brengen. Met het toelaten van de hippies in ons tuinhuis heb ik mezelf een podium geschapen waarop mijn duistere kant aan het licht kan komen, mijn ergernis, boosheid, teleurstelling, verdriet en spijt.

Terwijl ik kaarsvlekken met een schraper van de lambriseringen schraap, sesamolie dep van de houten keukenvloer, kattenpis was uit beddengoed, meters zwarte haren uit de wastafel verwijder, zwart aangebrande pannen weggooi en kapotte lampen vervang, ervaar ik de vloed en de eb van mijn gemoed, het is of ik met het schoonpoetsen van mijn huis, mijn ziel masseer.

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

16 reacties

  1. Zal het er ook zo uitzien, als wij ons hippie home ooit verlaten? Wie weet… gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken en slechts leven in het NU. Het stukje raakte mijn hart.

  2. goh, het raakt me Anne… ervaar dat het te vele jou veel heeft gekost
    geniet vd rust nu in en rondom het ex-hippy home

    ‘k voel mee met dank-afscheid van poeslieven xxx

  3. Van kuisen heb ik me altijd ver vandaan gehouden, ik loop toch altijd in de weg zegt men thuis
    al wil ik alles gelijnd op zijn plaats houden, Het gevolg is dat ik op mijn bureau weer kan werken na tenminste en uur herschikken, waarop dan het verwijt komt ” hoe ligt dat hier nu weera”
    Enfin,wat jij daar deed zou mij krakende rugpijn bezorgen, Proficiat..

    1. Kuisen, wat een enig woord Edgard, en ik zie het je doen, dat uitlijnen… en het maakt me aan het lachen, dank!

  4. Ach die pootjes ik zie ze voor me, afscheid is een beetje huilen, maar nu komt er weer nieuwe ruimte en zullen jullie eigen poezen wel een aandacht inhaalslag maken?
    Geniet van ze en rust zelf ook lieverd, bedankt voor het mooie verhaal, kus voor jou X

    1. Ja joh, die pootjes…. die lieve Fynn en Leo….. en het is precies wat je zegt, onze eigen poezen klaren helemaal op en kroelen nu de hele dag om me heen – het was een beetje too much voor onze Zora van 17 en onze stoere Lukkie die in zijn herstelperiode na het ongeluk plotsklaps twee jonge katers in zijn territorium had – ze trokken zich allebei terug in de hoekjes van het huis, terwijl Leo en Finn steeds meer ruimte in gingen nemen – ze voelden zich helemaal thuis hier en dachten dat ze hier altijd zouden blijven – maar ja, hippiejatten…
      dank voor je meevoelen Minke

  5. de naweëen van een verblijf ;gelukkig alleen het kleingoed wat verstoord en weer een ervaring rijker
    her en der in het land wordt vastgoed zo uitgewoond dat het rijp voor de sloop is
    (bv,binnentuintjes 🙁 etc )

    leuk in vertelvorm beschreven ,graag gelezen

    klaas

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *