De eerste keer dat ik het hoorde, ‘Ruigoord’, was ik meteen geraakt en wilde erheen, alsof de spirit van de plek, de genius loci, ter plekke in me voer. Ik weet nog precies waar het was. In een lokaaltje ergens in een achterstraatje achter de Dam. Ik woonde net in Amsterdam en had er nog geen vrienden. Ik stond in mijn keukentje de afwas te doen, radio aan, en hoorde een aankondiging van een schrijfschool, Fictie. Er waren verschillende schrijvers aan verbonden, waaronder Gerben Hellinga. Dat klonk goed: Hellinga-Vellinga.
Ik legde de theedoek neer, pakte de fiets en ging gelijk naar de plek.
Voor ik dat straatje met dat lokaaltje gevonden had… en toen was hij er niet. Er was een vrouw in de weer met stoelen. Ze kreeg de slappe lach dat ik bij het horen van Hellinga pardoes was komen aanfietsen. Ze was er toevallig, want de school moest nog beginnen en zij deed de inschrijvingen, dat wel.
‘Gerben zit vol, maar er is nog een plekje vrij bij Hans Plomp.’
Ik had nog nooit van hem gehoord, maar zijn naam riep het beeld op van een natuurlijke omgeving met water en gele plomp. Dat leek me wel een mogelijkheid om zielsverwanten te vinden. Een paar dagen later begonnen de lessen.
Een indrukwekkende groep adolescenten, punkers, hippies en studenten hing in de stoelen, sigaretten, rook, schrijfblocs en pennen rondom. Ik dacht dat ik vroeg was, ik was laat. Er was nog een stoel vrij naast een gekke goozer met flaplippen die de blik naar zijn mond leidden telkens als hij het woord nam, vaak. Hij was student en reed op een trekker, want zijn vader was boer. Hans was er almaar nog niet en ik had geen zin mijn doopceel te lichten. Ik wist nog niet dat we allemaal met de billen bloot moesten. Eindelijk kwam Hans Plomp, zeker een halfuur over tijd. Ik hoorde de deur slaan achterin het lokaal.
Daar was hij, donker en mysterieus. In een oogopslag zag ik dat hij het geheim in zich had, dat ik wilde ontdekken.
Hij ging voor ons staan met een glimlach die bijna verlegen was. En toen kwam het woord: ‘Ruigoord’.
Het zong rond in mijn bloed, en toverde op het eerste gehoor een beeld van een idyllisch oord met hutten en bomen en wilde planten waartussen schrijvers en kunstenaars woonden en werkten.
Hans Plomp kwam er vandaan. Met de bus. Een opmerking die haaks stond op mijn droom en me vanaf het eerste woord leerde dat schrijvers heel gewone dingen zeggen. Mijn eerste les.
Het werd nog gewoner. De bus kwam later dan Hans had gedacht en deed er eindeloos over. Hij had dus niet de dag ervoor alles voorbereid. Het hoefde niet perfect. Mijn tweede les.
Hij durfde aan het toeval over te laten. Derde les.
Hij durfde te laat te komen, durfde fouten te maken en ervoor uit te komen. Vierde les.
Daarna begon de les echt, maar dat ben ik vergeten.
Ruigoord ben ik nooit vergeten. Dit jaar bestaat het 40 jaar, dat wordt gevierd met Festivals, Open Ateliers en meer.
Zondag 15 september ga ik erheen, een lange, vreemde weg voor je er bent.
Wordt vervolgd…
Website Ruigoord: http://www.cn20101172.p-client.net/index.php?pid=1
Het Oog van Ruigoord: http://www.youtube.com/watch?v=8K_qBMvX3-8&feature=youtu.be
http://www.youtube.com/watch?v=7INIPwYp7I4
http://www.youtube.com/watch?v=ujey79_I0xU
24 reacties
ahhhhhhhhhhhhhhhhhh maak me gek! :))) hoe lang moeten we wachten?
morgen verder Maja!
Dat het nog bestaat :-).
Ja, het bestaat nog, Johan, tegen de verdrukking in van omringende Afrika Haven, enigszins gehavend, want kleiner, nog steeds een unieke Vrijplaats.
Wat baal ik ineens van die woorden ‘Wordt vervolgd…’! Ik wil gewoon door kunnen lezen, Anne ! 🙂
ik wil gewoon door kunnen schrijven, Mieke, maar telkens komt er iets tussen… zere ogen, kromme vingers, writersblock, ontbijt, lunch, diner of de bel… 🙂
Zo weten we meteen dat schrijven niets te maken heeft met kennis maar alles met inborst en verbeelding, dat de schrijver zijn woordenschat gebruikt om wat hij voelt tot waarheid te smeden.
mooi verwoord Edgard!
Hij droeg een geheim in zich
dat ik wilde ontdekken
Oooooh wat een mooie zin…….
Dat was wat ik altijd zocht….
In zo’n zwijgzame man…….
Hans Plomp komt me vaag bekend voor, de naam dus
Heerlijk ge- en beschreven! 🙂
Fijne reactie Annet.
Hans heeft wel 30 boeken geschreven en ook een tijd in de Volkskrant, dacht ik, over zijn reizen door India. Later uitgegeven in boekvorm.
Ruigoord : de plek van het thuisgevoel.Helaas zag ik jou niet. x
Je was er, Ietepiete! Leuk! En jammer dat we elkaar zijn misgelopen…
Heerlijk. Zeer benieuwd naar deel 2. Plomp ken ik nog van een Bulkboek, zegt dat jou nog iets? Dat waren boeken in krantvorm, heel praktisch.
Ha Blewbird – zeker zegt het Bulkboek mij wat – lekker goedkoop en nog goed ook 😉
als jochie proefde ik al de uitzonderlijke sfeer van een gereanimeerd dorp dat al ten dode was opgegeven ,nu veertig jaar later leeft het nog steeds !!
ja, geweldig! de wereld mag rot zijn, Ruigoord leeft voort dankzij de scharrelmens… en wat bijzonder dat jij het als jochie al kende en herkende!
doet me denken aan een ´leraar´ Nederlands : Willem Mooiman…die er alleen maar stond, maar zoveel in je binnenste legde ….vervolg je ´relaas ´;)
leuk Willem!
dat zijn toch de mooiste leraren….. ze hebben het gewoon en stralen het uit –
Ha, het is al laat in de avond nu ik dit lees, ik hoef lekker niet lang te wachten op het vervolg. Zie ernaar uit.
Gezellig!
Slaap goed, dan ga ik nog even ervoor zitten…
Lieve Anne,
Ik kan lekker door lezen, want ik ben te laat. Bulkboek. Jaaah, ik was het helemaal vergeten en nu is het terug. Gerben Hellinga, klinkt meteen goed, lijkt op Vellinga. Maar nu wil ik weten of dit bij de Hem Centrale is. Ik ben daar één keer geweest en meen het te herkennen. Wat ik leuk vind is al die lessen, een tot en met vier, maar waar het over ging ben je vergeten. Komisch toch? Op naar deel twee, lekker zonder te wachten.
Het lijkt er inderdaad op,Kees, dezelfde sfeer rondom; de Hem Centrale ligt bij de westpoort, Ruigoord ligt verder, bij Halfweg – waar de nieuwe Afrikahaven gegraven is.
En idd wonderlijk dat je de inhoud van lessen kennelijk eerder vergeet dan wat de leraar uitstraalt…
Lieve Anne,
Wat mooi is Aja’s kasteel. En ik hou van roestend ijzer. Leuk om dit allemaal te weten.
Je loopt vooruit Kees! 😉