De geest van de plek
Er is een poort in de stad
naar een gang
waar de wind tegen hoge muren ligt
en alles verstomt, verdwijnt
achter steen.
Geen mens die me ziet
als ik verdwaal in gegrifte namen.
Ze verraden
dat hier liefde ging.
Ik zoek
naar jou en mij
en wie wij waren
in de jaarringen van een eeuwigheid
– was het hier dat wij verdwenen?-
Merels vliegen laag,
vleugeltoppen door het valblad.
Het enige geluid dat hier waait
lijkt eindeloos te gaan:
het is de tijd, de genius loci
die stilvalt rondom mij.
Voor meer moois van Dianne Soli: http://solidianne.wordpress.com/
10 reacties
Wat mooi en zo toepasselijk op dit moment !
ja, een echt juweeltje, dat Dianne jaren geleden geschreven heeft, en nu opdiepte speciaal voor de genius loci…
Knap verwoord
Heel mooi!
Zeer graag gelezen! Prachtig gedicht!
práchtig!
zucht…… prachtig!
zucht……. prachtig !
mooimoooi..graag gelezen
Wat een p r a c h t i g gedicht!! Mijn welgemeende complimenten voor de schrijfster.
Als het boek net zo mooi is (en dat verwacht ik wel), dan word jij wereldberoemd, Anne!
Heel veel plezier vandaag in Hoorn 🙂
xxx