Auteur & kunstenaar

Grijs en wijs

Ik weet nu min of meer, nadruk op min, hoe ik moet omgaan met onze nieuwe gast, een oudere man uit Schotland die in ons drukke landje de rust zoekt. Toen hij dat zei, had ik gewaarschuwd moeten zijn. De man is grijs en wijs en eigenaardig, maar dat mag ik wel, anders is het maar saai. Hij zegt alles wat hij vindt en dat gaat voornamelijk over mijn huishouden. Hij heeft natuurlijk niets anders te doen. Dat had ik me niet gerealiseerd. Dat zo’n grijsaard geen behoefte heeft aan uitjes, maar wil uitrusten van zijn werkzame leven. Bij gebrek aan druk bestaan dwaalt zijn aandacht af naar de huisvrouw drie trappen onder hem. Hij huist in de loft, dat je niet denkt dat hier sprake is van drietraps hiërarchie.
Hoewel?

,,Je moet olie in de deurscharnieren doen, dan piepen ze niet.”
Doe ik.
,,Je moet een schoenenrek bij de deur zetten met een stoel, dan kan iedereen daar zijn schoenen uittrekken en blijft je huis schoon.”
Dat doe ik. Voor hem. Hij is de enige die door deze deur komt. Nu zie ik gelijk of hij er is of niet.
,,Je moet je fietsketting smeren, anders breekt hij.”
Dat laat ik doen door Kees. Ik ben gedwee als een dweil.
,,Heb ik mijn porridge gemist?”
Dat is de druppel. Hij heeft zelf een keuken en zorgt maar voor zich zelf.
,,I am not your slave!”
Daar moet hij om lachen. Als een ouwe bok.

Er komt almaar meer schot in onze relatie.
,,Je moet ophouden met het voeren van de eenden. Daarmee lok je de meeuwen en die poepen op mijn ramen en benemen mij het uitzicht!”
Bij gebrek aan Engels gooi ik het over de emotionele boeg.
,,Als de eendjes verhongeren, moet ik huilen.”
Daar kan geen man tegen, wenende wijven. Met de staart tussen de benen sluipt hij de trap op.

Hoor ik midden in de nacht iets ongewoons buiten. Ik slaap licht en kan gelijk helemaal niet meer slapen. Tegen de waarschuwing van mijn man in, ga ik kijken of een inbreker probeert binnen te komen.
Is het onze Schot. Aan de overkant van de sloot kruipt hij door de struiken. Het duurt even voor ik zie wat ik zie. Hij strooit kruimels! Midden in de nacht.
In alle vroegte hoor ik de koeten en de eenden. Ze hebben het brood gevonden en de meeuwen hebben niets door.

Ik wil de trappen al enthousiast op, maar stel dat hij nog in bed ligt. Ik wacht tot hij afdaalt. Halverwege de rustdag.
,,Wat goed om vannacht het brood onder de struiken te verstoppen, nu hebben de meeuwen niks door.”
,,Jij bent nog erger dan die meeuwen. Pas op dat je het aan niemand zegt, want anders…”

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

20 reacties

  1. Deze waardige grijsaard zal zijn commentaar maar niet in Hoorn komen spuien. Leuke observatie en verwoording……’hij vertelt alles wat hij ervan vindt’,dat is iets anders 🙂

    1. één zo’n woordje kan een wereld van verschil maken… en het is erg leuk als iemand dat opmerkt! dank voor je aandachtig lezen Chiel.

  2. Dit is zo’ n man die op alles wat weet te zeggen, goed bedoelt, maar zeurderig tot het je de strot uitkomt, mar stiekem dingen doet die kunnen verraden dat hij toch een klein hartje heeft.

  3. hihi, deze Schot doet me denken aan een ander bokkig type waar ik net een boek over aan het lezen bent. Maar dat kan helemaal niet want het boek is al eerder geschreven. Misschien heb jij een derde
    oog voor dit soort obstinate gevallen.

    1. zo komt er in mijn tweede roman zijdelings een striptekenaar voor, en wat overkomt me een paar dagen geleden? word ik gevraagd teksten te schrijven bij een te verschijnen bundel van striptekenaars…. raar maar waar

  4. leuk zo’n wonderlijke gast. Van die doorsnee mensen hebben we al genoeg, daar valt niets over te verhalen.

  5. Mijn hoofd zit ‘vol van’ iets waarvan ik niet
    weet hoe ik het moet beschrijven, opschrijven….

    Door dit verhaal over de ouwe bok kikker
    ik op:)

    x!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *