Op vrijdagavond zaten we rond het transparante tafeltje van Rhae en Peter, de jongens van de Landbouwhogeschool en die van de Maalderij en Bakkerij, Rhae en ik daartussen in onze lange jurken, als bloemen in een vaas, kersen op de taart. Psychedelische muziek van Pink Floyd vulde de ruimte, kaarslicht maakte alle gezichten prachtig, potten gloeiende kruidenthee en de waterpijp deden de rest.
Peter haalde Rode Libanon op een speciaal adresje in Wageningen, Rhae en ik waren spannend bezig met het plukken en verkruimelen van hennepblaadjes en dat ging allemaal de pijp in. Peter stak het tovermengsel in de brand tot het zachtjes gloeide. Hij nam een haal en gaf het mondstuk door aan Paul en Jos en Rhae en Rudy en Waldemar en tot slot het groentje.
Ik had nooit gerookt en zou het ook nooit doen, maar hasj was anders. Peter waarschuwde nog dat er twee werelden waren, eentje vóór de hasj en eentje daarna. Eén trek en ik zou nooit meer terug kunnen.
Ik wilde niet terug.
Ik kreeg het mondstuk aangereikt en zoog er voorzichtig aan. Toen er niets gebeurde nam ik een teug of ik het waterreservoir leeg wilde slurpen. Het begon te borrelen en te gloeien, rook stoomde mijn keel in, mijn borst brandde. Ik begon te hoesten, de rest te lachen, verder gebeurde er niets.
Na het derde rondje kregen we honger en stond ik op om boterhammen met pindakaas te maken in het gele keukentje. Kwiek liep ik naar de deur die zich almaar verwijderde en toen ik er eindelijk was, greep ik de deurkruk die er niet was, trok driest aan het vervangende touwtje en hield het in mijn hand.
Het touwtje had een eigen leven dat me niet eerder was opgevallen, het kwispelde. Dat wilde ik zeggen, maar in plaats dat er een woord uit mijn mond kwam, was het een lach die bulderend door me heen schudde. Ik had nog nooit zo gelachen en rolde stuiterend over de vloer. Iedereen rolde mee in tijdloos plezier tot we op de vloer in slaap vielen, kriskras.
wordt vervolgd
10 reacties
Ontzettend leuk zo’n vervolgverhaal! Kijk al uit naar het volgende deel!
Om dat soort reacties heb ik nooit wiet, pot of wat dan ook gerookt. Als enige in de kring, moet ik zeggen. Ik gaf braaf de stickies door en altijd was er wel iemand die zei: Is Athy ook in de kring, ik hoor haar grinniken. Want na één trek al roepen: Ik voel me zo high, dat vond ik echt verdacht, dus grinnikte ik altijd in mijzelf.
Zowel dit vervolg op het voorspel, het rondje met de waterpijp, het rollebollen en de reactie van Athy , vind ik erg leuk!
Nooit kwam ik in aanraking met stimulerende middelen, ik heb geen idee wat dat met een mens doet, je hoort wel er over spreken, maar het was en is aan mij niet besteed, zelfs roken deed ik nooit
als ik met Max in het park loop vraag ik de wiet rokende jeugd wel ‘ns wat het met ze doet.
Eerst kijken ze me argwanend aan maar als ik onschuldig blijf kijken krijg ik uitleg, laten me zelfs zien hoe ze ‘n wietje klaarmaken, leerzaam voor iemand die nooit ‘n trekkie heeft genomen van dit soort genotmiddelen.
Leuk en spannend Anne kijk steeds uit naar het vervolg.
Haha, wat komt mij die wandeling naar de deur en die lachstuip ontzettend bekend voor 😀
Rode Libanon, kom er nu maar eens om!
De waterpijp heb ik alleen met onschuldige thee gebruikt, maar ik heb ook wel geblowd. Het was leuk, maar op zeker moment was ik daar klaar mee: ik wilde de controle in mijn hoofd bewaren. Heb er goede herinneringen aan, mede doordat ik nooit verder ging.
Ben benieuwd naar het vervolg!
hi hi <3
Lieve Anne,
Heel herkenbaar. Als je eerst leest wat iets met je kan doen is het risico aanvaardbaar. Iedereen van ons wist het gevaar van heroïne. Mijn laatste stickie heb ik twee jaar geleden gerookt. Dat was niet leuk meer, echt hallucinaties. Maar toen was het zeer ontspannen lachen. Uren en uren achtereen. Ik kijk weer uit naar de volgende.
Liefs
Ik kijk weer uit naar het volgende verhaal, bij het overlezen van mijn eigen reactie zie ik dat het net lijkt of ik uitkijk naar het volgende stickie.
Dat hongergevoel herken ik, inderdaad! Vlug verder lezen in no.4!