Huis van Bewaring – 3

Ze doet haar paspoort in haar rugzak en die in het kluisje. Er kan 1 euro in of 2 euro. Wat moet ze nu? Ze wil het hele uur, als haar zoon haar tenminste zolang wil zien. Ze heeft geen 2 euro. Kluisje dicht, sleutel eruit. Haar neus zit vol. Ze moet snuiten, en misschien moet ze straks huilen. Haar papieren zakdoekjes zitten in de rugzak. Sleutel weer in het sleutelgat dat erg klein is voor een trillende hand. Rugzak eruit, onderin zitten de zakdoekjes. Rugzak weer in de kluis. De euro pakt niet, valt in het geldlaatje. Euro er nog een keer in. Kluisje dicht. Gelukt.
Volgend loket. Hier zit een dame. Zij heeft alles gadegeslagen.

,,Mag ik uw paspoort?’’
Die zit in de rugzak in het kluisje. Alles er weer uit. En er weer in. Inclusief euro.
,,Alstublieft.’’
,,Uw jas moet uit.’’
Jas uit.
,,Die mag niet mee naar binnen.’’
,,Waar moet hij dan heen?”
,,In een kluisje.’’
,,Maar ik heb niet nog een euro voor een ander kluisje.’’

Kluisje weer open, de euro valt in het geldlaatje, nette jas opvouwen, op de rugzak plaatsen. De mouwen steken uit het kluisje. Rugzak keren, dikke onderkant naar achteren. Jasje voorin. Past net. Euro weer uit het laatje in de gleuf. Sleutel. Klaar.
,,Uw schoenen moeten op de lopende band.’’
Ze doet haar laarsjes uit. De hielen van haar roze sokken zijn een beetje dun. Ze kijkt zenuwachtig om zich heen. Zoekt de lopende band. Die is er niet.
,,Daar.’’
De dame knikt in de richting van een hokje naast een poort met lichtjes aan weerszijden. Ze zet haar laarzen voor het hokje. Er gebeurt niets.
,,U moet ze op de lopende band zetten.’’
Er loopt niets. Ze loopt naar haar laarzen. Erachter begint iets te bewegen. De lopende band? Aarzelend zet ze haar laarzen erop. Ze rollen naar de andere kant.
,,Heeft u munten in uw zak?’’
,,Nee, in mijn rugzak en die zit in het kluisje.’’
,,U moet uw riem af.’’
,,Dan zakt mijn broek af.’’
Ze doet de riem af. De broek blijft hangen op haar smalle heupen. Het is een mooie broek met veel zakken, voor 2,80 gekocht in de kringloopwinkel.
,,U kunt door het poortje.’’
Alarmbellen gaan.
Ze staat aan de grond genageld. Doet ze iets fout? In de gevangenis? Omringd door bewakers?
,,U moet terug.’’
Panisch kijkt ze om zich heen.
,,U moet terug door het poortje. Het alarm ging. U heeft verboden metalen bij u. Zoekt u uw zakken nog eens goed door.’’

Ze tast in kontzakken, kniezakken, heupzakken, en ook bij haar enkels zijn twee zakken. Dat heb je met leuke broeken.
,,Er zit niks in. Ik heb alleen nog een ketting om met steentjes. Mag dat ook niet?’’
Ze doet de ketting af en geeft hem aan de dame achter glas.
,,Gaat u nog eens door het poortje.’’
Het alarm gaat weer af.
,,U moet terug door het poortje. Ik haal iets. Ik moet u met de hand controleren.’’
Ze raakt in paniek. Struikelt door het poortje, begint haar mooie broek los te ritsen, wil hem uit doen. De dame komt achter de balie vandaan met een apparaatje in haar handen. Ze gaat achter het poortje staan.
,,Komt u maar. U kunt uw broek aanhouden.’’
Op kousenvoeten gaat ze door het poortje. Het alarm gaat af. De dame houdt haar instrument langs haar lichaam. Bij elke broekzak piept hij. Elke broekzak heeft een of meer knopen en bij elke knoop piept hij.
,,Het zijn uw knopen. U mag door. Trap op en boven wachten.’’