Auteur & kunstenaar

Genieten

Hier zit het gelukkige schrijvertje dan eindelijk achter haar scherm te genieten…
Om met het laatste te beginnen; het was een mooie middag in Stumpel Heerhugowaard. Daar mocht ik vandaag mijn nieuwe roman signeren. De foto van de column op de achterkant van Eva doet het goed in Noordholland. Trouwe lezers van ‘de Anne’ hadden me gisteren al herkend in de krant en vandaag mocht ik vaak horen hoe jammer het is dat ik niet meer in de krant schrijf en of ik er niet weer in kan komen. Dat is hartverwarmend uit de monden van lezers die mij kennen van haver tot gort en die ik niet eerder gezien heb.

Veel trouwe lezers van toen hadden nog niet ontdekt dat ik nu een blog heb en boeken schrijf. Het was wel even slikken dat me meermaals gevraagd werd hoe het nu met mijn moeder is… maar het was fijn om dankzij die vragen te ontdekken dat mijn geesteskinderen stammen uit onze laatste jaren samen, toen ik de innerlijke stilte vond en overzicht kreeg en mijn liefde groeide.

Zo zit ik er dan in en dat is heel anders dan een boekhandelaar of een uitgever, zij hebben een andere blik, gelukkig. Zonder hen geen boeken en geen circulatie. Voor mij is het een wonder dat ik alweer een boek geschreven heb, maar voor hen is het ook leuk! Stumpel zei dat ik nu op nummer 7 van de top tien binnenkom door de geweldige verkoop (eerst zien dan geloven), dankzij mijn lezers! Wat grijpt dat allemaal mooi in elkaar, geweldig hè.

Ik geniet van de ontmoetingen. Gisteren was er bijvoorbeeld een jonge vrouw naar Hoorn gekomen vanuit haar woonplaats Rotterdam, enkel en alleen omdat ik haar vorige week tegen het lijf liep toen ik een paar schoenen zocht voor de presentatie, schoenen met hakken omdat mensen achteraan me dan ook kunnen zien. Waar een schrijver al niet aan denkt. Ik had die schoenen toch maar niet aan getrokken, want mijn laarzen voelden op het laatst toch minder bloot onder m’n rok. Ik draag graag gekke hobbezakbroeken of hele strakke of zes lagen rokjes over elkaar en dan lijk ik net een bonenstaak of een lampenkap.

Terug naar het signeren vandaag. Dat is een soort ‘meet and greet’ en een totaal andere ervaring dan een presentatie, heel rustig en vertrouwd, lekker observeren en fantaseren en daar is geen tijd voor als ik acte de présence geef.
Allereerst viel mij op waar mensen op af komen in een boekenwinkel. Niet op de boeken! Ongeveer 80% van de binnenkomers liep regelrecht naar het rijtje net echte poezen tegenover mijn tafel, van die poezen met net echte vellen en net echte adem.

Nu heb ik toevallig een hersenonderzoek gelezen waarbij de activiteit in de hersenen gemeten werd bij het aanschouwen van schone kunst en enge beelden. De conclusie was, dat het kijken naar harmonische, mooie beelden dezelfde reactie in de hersenen teweeg brengt als zoenen. Datzelfde gebeurt natuurlijk bij het aaien van poezenvelletjes, of de poezen nou echt zijn of niet.
Het gevolg was dat mensen in de zoenmodus naar mij kwamen met hele intieme verhalen over hun leven, zomaar op een zaterdag in Heerhugowaard. Daar kan ik een boek over schrijven en mijn armen groeien almaar verder om iedereen te omarmen.

Weet je wat ik vandaag ook nog meemaakte? Een aparte vrouw van onbestemde leeftijd kwam aangelopen achter een rolstoel. Dan word ik meteen week vanbinnen, vanwege de jaren dat ik zelf zo liep achter de rolstoel van mijn moeder. De dames houden halt voor mijn boekentafel. Zij vraagt wie ik ben, dus ik vraag wie zij is. Mevrouw Terpstra. Na een tijdje is het of we elkaar al eeuwen kennen vanuit Friese voorvaderen. Ter afronding van ons gesprek haalt ze mijn boek voor de dag en vraagt of ik het wil signeren. Natuurlijk, daarvoor zit ik hier.

‘Voor wie is het?’
‘Voor mijn dochter.’
‘Hoe heet ze, dan zet ik dat erboven.’
‘Erica.’
In plaats dat er een bel gaat rinkelen, vraag ik ‘met c of met k’?
Met ‘c’ dus.
En nu zit ik hier achter mijn scherm en zie Eva rusten in de veilige schoot van Erica Terpstra.

Als ik opkijk van mijn scherm zie ik bloemen, de hele tafel staat ermee vol, daartussen flessen wijn en vrolijke kaartjes vol lieve wensen.
Dat is het grote geschenk van een boek niet alleen schrijven, maar ook gepubliceerd krijgen.

Wat een geluk dat ik zo’n zere linkerarm had van het tillen van mijn moeder, want Gezina Derks, mijn uitgever, ontdekte mij dankzij mijn blog over de osteopaat.

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

26 reacties

  1. Mooie ervaring toch ? Nu op naar de bestsellers ! Mij is trouwens ook gevraagd een boekje uit geven, maar ik twijfel nog. Ik vinsd het allemaal nog niet goed genoeg…

    1. Ik zeg: doen Hans! Je bent gevraagd! Wat wil je nog meer?
      Ik vind mijn boeken ook nog lang niet zo goed als ik ze voor me zie, maar ik denk dan maar zo: nu kan ik groeien! Het lijkt mij heel jammer om met het beste te beginnen, want dan kun je gelijk wel ophouden en het is juist zo leuk om door te gaan!

  2. Heerlijk dat je zo genoten hebt en je geniet zeker nog heel lang na!

    Spijtig dat ik zo ver weg woon… maar ik stuur je een grote bos virtuele bloemen en ik ga je boek zeker lezen!

    1. Wat lief Marleen! Maar misschien kom ik nog signeren bij jou in de buurt en kunnen we elkaar dan ontmoeten! dat is echt keigaaf! Lieve groet!

  3. Anne, wat een geweldige dag voor je.
    Vanmorgen moest ik ook aan je moeder denken. Bij Sophie is zij geweest en nu niet.
    Een lege plek die ongetwijfeld gevuld is geworden door haar geest. Reken maar dat zij daarboven zo heeft zitten stralen, dat de wolken van tijd tot tijd even de blinden moesten sluiten van al dat licht.
    En jij straalt al net zo en ik hoop dat Kees mee straalt. Veel plezier de komende dagen van aandacht, complimenten en warm geluk.

    1. Dat de wolken de binden moesten sluiten…… wat een prachtig beeld, trouwens alles wat je zegt – het komt recht in mijn hart, dankjewel wijze vrouw….

  4. Je proeft uit elk woord dat het geweldige dag was. Geweldig voor je.
    Nou moet ik noodgedwongen op zoek naar een nieuwe leeslamp voor de huiskamer vanwege de weigering van de huidige om nog licht te geven. Bij een nieuwe lamp hoort natuurlijk ook een nieuw boek om de lichtval uit te testen. Ik heb besloten dat het jouw boek gaat worden.

  5. Heel fijn om te lezen hoe je alles in je opneemt en deelt met ons Anne. Je boek hoop ik persoonlijk en gesigneerd van jou in ontvangst te mogen nemen op een locatie die niet ver uit mijn buurt ligt. Ik gok op Antwerpen. Dus tot dan zal ik nog even moeten wachten om je boek te gaan lezen. Maar het papier gaat vast niet verzuren, dus dat komt vast helemaal in orde! Hartelijke groet!

    1. Fijn om te weten dat jij naar Antwerpen wilt komen Jannie! Het zal idd nog even duren, de data regelt mijn uitgever. Ik meld updates op Facebook en in de Agenda hierboven op mijn website/Blog.

  6. Interessant, die reactie in de hersenen mbt harmonisch kunst. Ik heb het voorgelezen aan mijn man, dan weet hij waar hij voor schildert. Om mensen een zoengevoel te bezorgen! 🙂

    En geweldig allemaal, deze dagen die zo vol vreugde en herkenning zijn.
    Ik verheug me al op een of meer blogs over je observaties en de poezenmensen

    Keep it coming!

  7. Ik denk dat er nog lang wat vermoeidheid zal blijven hangen, Maar toch snel zal vervagen bij het herlezen van de reacties.
    nu nog een goede verkoop, dat wens ik je in de eerste plaats.

  8. Anne, wat zul jij een heerlijk gevoel hebben na zo’n warme dagen, gevuld met warme ontmoetingen….geniet ervan! Deze week ga ik ‘Eva’ bij Gezina ophalen en bij boek 3 ben ik er gewoon weer bij! Liefs!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *