Het is een race tegen de klok van Tiel naar Arnhem, waar ik om drie uur verwacht word te Groeten, te Ontmoeten en te signeren. We moeten weer door de stromende regen en ik vraag me wederom af of er wel iemand komt. Ik ken welgeteld één fan in Arnhem, één in Velp, verder moet ik het hebben van mijn broer in Oosterbeek en tante Greet, de zus van mijn vader, een kranige dame die daar nog steeds zelfstandig woont en op wie ik schijn te lijken wat betreft armgebaren. Tsja, ik kom mezelf wel tegen.
In Arnhem vinden we een parkeergarage die meer weg heeft van een wenteltrap zonder treden. Duizelig komen we bovenin, waar gelukkig een plekje vrij is. We gaan met de lift omlaag tegelijk met twee zeer geïnteresseerde dames die toevallig die kant op moeten.
‘Waar schrijft u over?’
‘Over alles wat me raakt. Het kan zomaar over U gaan.’
Giechelend stoppen de dames de boekenleggers met mijn website erop in hun tassen. Ze gaan vanavond mijn blog lezen. We zijn intussen aangekomen bij de deur van het Colofon.
Het staat er echt en laat meteen zien dat we hier te maken hebben met een toekomstgerichte boekhandel die nooit af is. Dit wordt bevestigd zodra we de drempel over zijn: wat een ruimte!
Tot 1994 was hier bioscoop Palace gevestigd, nu bieden de 850 m2 plaats aan een groot assortiment boeken: nieuwe boeken, tweedehands boeken, ramsj- en voordeelboeken. Tot zover klopt het nog aardig met de traditionele boekhandel, maar dan!
Het Colofon heeft niet alleen een passie voor het papieren boek, maar ook voor de tafels waar ze op liggen, de kasten waar ze in staan, de stoelen en krukjes voor de klanten. Het zijn niet zomaar meubelstukken, ze zijn met liefde gemaakt door meubelmakers, designers en kunstenaars uit de regio. Wat het extra leuk maakt, is dat al dit moois te koop is, ook de tafel waar ik aan kom te zitten, 85 euro exclusief auteur.
Achterin staat nog een rek met kleding, het restant van de kledingzaak die hier tot voor kort gevestigd was. De kleding is te koop tot het op is en het rek ook.
Kijk!
Op een oude deur hangen Koos van Zomeren, Adriaan van Dis en ik gezellig bijeen, leuk detail: de deur is te koop! ALLES is hier te koop, behalve de medewerkers. Onder bezielende leiding van eigenaar Walter Jansen gaan ze voor het concept, niet zomaar een boekhandel, maar samenwerken met klanten, schrijvers, kunstenaars, uitgeverijen, theatermensen en leveranciers. Het zijn spannende tijden voor de detailhandel, het is een steeds grotere uitdaging het hoofd boven water te houden, maar het Colofon weet hierop in te spelen met vernieuwende, enthousiasmerende ideeën, die in praktijk gebracht worden. Het Colofon is niet alleen een concept-store waar het iedere dag anders is, het Colofon is het culturele hart van Arnhem in wording!
Ik zit amper of mijn fan uit Arnhem duikt achter een pilaar vandaan. Voor het eerst zie ik hem in het echt, een bevlogen man met gouden ideeën en handen, hij maakt fietsen en motorfietsen van hout! Zijn werk kan zo de concept-store in.
En dan geschiedt het wonder. Arnhemmers die ik nooit gezien heb, stromen toe. Ze herkennen me van de foto in De Gelderlander, een doorbraak!
Ik kijk op van het aantal bezoekers en kijk naar hen op: de kruk voor de lezers is al verkocht!
Klaske heeft net een verhalenbundel geschreven. Toen ze in De Gelderlander las dat er een schrijfster in het Colofon te Groeten en Ontmoeten was, kwam ze haar licht opsteken en liet het schijnen ook.
In alle drukte bezorgt het Colofon team warme drankje up-to-date voor de grieperige schrijfster.
Dat heeft mijn broer weer leuk op de foto gezet: Anne van twee kanten.
De dame met edele trekken is de zus van mijn vader, Tante Greet, onze armgebaren mogen hetzelfde zijn, wat haar kammen betreft, moest ik maar eens heel gauw bij haar in de leer.
De aanlopende man vertelt dat hij nooit boeken leest, zijn laatste boek was Pinkeltje. Maar ja, nu hij eenmaal bij de tafel staat, hoort hij toekomstmuziek en grijpt zijn kans: hij wil ook een boek met persoonlijke opdracht en handtekening van de schrijver. Ik ken hem evenmin als alle anderen en ter inspiratie vraag ik wat zijn beroep is. Purser. Daarop zeg ik dat hij dan in elk geval het laatste stukje moet lezen, waarin iets ongewoons met een vliegtuig staat te gebeuren.
‘Ik ga de hele Eva lezen, alleen al om de naam, want lezen is voor mij Terra Incognita!’
Wat mij inspireert voor zijn opdracht.
Ik zou een uurtje blijven, maar het loopt uit tot na sluitingstijd, want zo zijn ze bij het Colofon: als het loopt, gaan ze door!
Tot slot mag ik een boek uitzoeken. Ik storm op de etalage af waar boeken-met-toekomst liggen; ze zijn nog niet af, de lezer kan er zelf in tekenen en kleuren, echt iets voor mij.
Bekijk ook het filmpje, inspirerend.
5 reacties
Ik laat mij bijna neutraliseren tot Nederlander!!
Humor, enthousiasme
intellegentie, alles is
aanwezig en ook een
práchtige winkel……
Wat wil een mens nog meer?
Liefs!
ik heb het ervaren als een bijzondere ontmoeting….het voelde vertrouwd ,…. alsof ik je al jaren kende ,) een bevlogen schrijfster die aandacht heeft voor elk klein detail …vooral bij mensen,)
je bent een mooi mens …jawel …
ook dank dat je aandacht schonk aan mijn hobby…dank je wel Anne
enne…Eva leest als ´een trein´
Weer een mooie ‘Groet en Ontmoet’, Anne!