We zouden gaan lopen, mijn loopmaatje en ik. Ze verschijnt lijkwit aan de deur.
‘Anne, zullen we eerst een kopje thee doen?’
Ze wil iets kwijt, iets dat niet kan wachten op de duinen.
Ik ga in de weer met de veters van mijn loopschoenen, zij met kruidenthee.
Die staat te dampen op tafel als ik bij haar op de bank kruip.
‘Anne, ik was vannacht toch zo in paniek! Ik lag in bed naar de radio te luisteren en draaide me op mijn rechterzij. Ineens hoorde ik de radio niet meer. Ik dacht dat de stroom was uitgevallen, maar het was mijn oor. Mijn rechteroor hoort niets meer. Ik word doof…’
Van schrik laat ik de beker thee bijna uit mijn handen vallen. Mijn vriendin is een wereldvrouw. Ze maakt alles mee, klaagt nooit. Niet toen ze in een schuur op Sicilië was opgesloten en bijna verkracht en vluchtte, niet toen haar voet brak, niet toen haar gezicht in gruizels was, niet toen… Zoals zij in nood uit de hoek komt en de humor ziet, we lachen ons altijd slap. Ze wordt doof…
‘Al mijn gewrichten doen pijn van de Lyme. Dat beestje zit in me en wil er niet uit. Het erge is dat er steeds meer bij komen. Ze vreten me van binnen op. Ik ben zo bang, Anne.’
Ik val bijna flauw van angst. Zoek de nooduitgang.
‘Kun je niet aan de antibiotica? Acupunctuur? Jomanda! André Schaap! Jan van der Gracht! God!!!’
Mijn loopmaatje zucht.
‘Ik heb alles al geprobeerd. Eerst antibiotica in het ziekenhuis. Toen dat niets uithaalde het alternatieve circuit. Ik ben bij alle genezers geweest. Iedereen zag mogelijkheden de Lyme weg te krijgen. Allemaal gaven ze hoop. Niets hielp. Al zeven jaar niet.’
Verslagen kijken we elkaar aan.
‘Ik heb alles gedaan wat mijn lichaam kan ontlasten en versterken. Het amalgaam uit mijn tanden. Een dure waterzuiveringsinstallatie op mijn kraan. Een nog duurder apparaat tegen elektrische storing in huis.’
Terloops en terzijde heeft ze dit allang eens genoemd en gewezen, lachend, zonder de onderliggende noodzaak: haar lichaam wapenen tegen de borrelia.
‘Ik eet ook nog puur vegetarisch…’
Haar stem breekt.
‘Dat Lymebeestje zit in me en blijft in me en het worden er almaar meer, doodeng. Er is niks tegen te doen. Er is geen geneesmiddel. Af en toe trekt het zich terug in mijn organen, zoiets als het Herpesvirus bij koortslippen. Als mijn bloed op zo’n moment wordt doorgemeten, vinden ze niks. Een week later komt hij weer tevoorschijn en ben ik doodop.’
Mijn loopmaatje neemt uit voorzorg altijd een omslagdoek mee. De vermoeidheid overvalt haar abrupt. Dan gaat ze op de grond liggen. Terstond. Eén keer overviel het haar op Wieringen toen we een kerkje bezichtigden. Ze spreidde haar omslagdoek naast een grafzerk en ging liggen.
‘Dat beestje zit in mijn bloed en komt overal, ook in mijn hersenen, zo eng, Anne, hij eet me vanbinnen op.’
Ik word misselijk bij de gedachte. Zij lacht net iets te luid.
‘En dat allemaal omdat ik zeven jaar geleden een voettocht door Peru wilde maken met mijn nieuwe liefde. We oefenden op de Veluwe. Een fantastische dag. Ik was zo verliefd!’
Ze kijkt me aan met die helderblauwe ogen die de wereld gezien hebben.
‘Een paar dagen later ontdekte ik een irriterend bultje in mijn nek. Het was een teek. Ik had geen idee dat dat beestje mijn lichaam zou ruïneren. En ik ben niet eens naar Peru geweest.’
Van de weeromstuit krijgen we de slappe lach…
20 reacties
Het is een vreselijke ziekte, een goede vriendin maar ook mijn man zijn er slachtoffer van dus weet er alles van.
Bij mijn man kwam er een enorme verbetering toen wij in de woestijn waren, het was daar zo heet en daar schijnt de Borrelia niet van te houden, net zoiets als je met Malaria naar Lapland gaat.
Maar bij mijn vriendin helpt niets.
Wat ik kan aanraden is je aansluiten bij de vereniging voor Lyme patiënten daar zijn tips en etc.
In Duitsland zijn ze daar al veel verder mee omdat zij het eerder erkend hebben.
Verder wens ik je heel veel sterkte en een lieve groet!
Tonni!!!
je man… o, wat erg… geef hem mijn beste wensen!
ik zal mijn vriendin je raden doorgeven.
en over Duitsland kom ik nog te schrijven…
dank voor je bijdrage, lieve groet x
Jeetje, wat een verhaal! Goed dat ze jou als vriendin heeft, ook om de slappe lach mee te krijgen 🙂 Ik ben benieuwd naar het vervolg. Hoe gaat dit verder?
Dat ligt nog ‘bestorven’ in de sterren, Mieke, maar het volgende tekenblog is al wel klaar…
Onze Belgische kleindochter kreeg het in 2013 toen ze 7 jaar was. Een plek op haar hoofd die een muggenbeet leek te zijn waaraan ze gekrabd had. Totdat ze ineens heel ziek werd, hoge koorts, overgeven….
Ze is toen in het ziekenhuis beland en na enkele dagen was het duidelijk dat ze de ziekte van Lym had. Een paar stevige antibiotica kuren hebben haar erdoor geholpen en alles lijkt nu nog steeds in orde te zijn. Bij haar openbaarde de ziekte zich snel, dit was haar geluk denk ik, maar er zijn mensen die er al jaren mee rondlopen zonder het te weten dat ze geïnfecteerd zijn. Soms is het zelfs niet terug te vinden in het bloed. Akelig! Ik hoop van harte dat er toch iets is voor je vriendin waardoor ze weer helemaal kan genezen. Sterkte voor haar!!
Het grijpt om zich heen, Jannie. Opmerkzaamheid is geboden. Ik denk ook dat je kleindochter geluk heeft gehad dat het zich zo snel openbaarde en bestreden kon worden.
Dank ook voor je lieve wensen voor mijn vriendin.
Een paar jaar geleden ook gestoken.
Kreeg een rode halo.
Allergisch voor anti-biotica niks daarvan genomen.
Ik ben niet zo’n paniekvogel maar als je dit leest….
x
Die rode halo is wel het teken dat de teek besmet was met Borrelia…
Inentingen zijn heel omstreden, en bij allergie had ik hetzelfde gedaan als jij.
Misschien heeft diezelfde allergie de Borrelia onschadelijk gemaakt. Je weet het niet.
Ik hoor je niet over Lyme…
Goed dat je jouw ervaring hier deelt. Dank!
Je leest over Lyme, bedenkt dan wat dat moet betekenen, maar dat weet je dan dus helemaal niet. Door jouw verhaal krijgt het werkelijkheid. Wat een vreselijke ziekte!
Ha Wilma, dat doet ons best wel goed, dat de ellende van Lyme hierdoor zichtbaarder kan worden… dank voor deze invalshoek
Wat een naar verhaal en ook verontrustend voor je vriendin. Ruim 20 jaar geleden ben ik ook gebeten. Na maanden van vermoeidheid kreeg ik koorts en had longontsteking, die duurde 9 maanden…een paar maanden na herstel plots dikke handen en erge pijn in gewrichten. Allerlei onderzoeken verder bleek ik een zeer agressieve vorm van reumatoïde artritis te hebben, dat brengt ook extreme vermoeidheid met zich mee. De ene arts wijt het aan de Borrelia, de andere wijst het zeer gedecideerd af….hopelijk toch spoedig een adequate behandeling voor je vriendin waardoor zij zich wat prettiger gaat voelen…een beet heeft meestal ontzettende nare gevolgen….
Jij bent ook gebeten door een teek…. Ellie!!!
We weten nog maar zo weinig van alles…
Gelukkig wordt de ernst steeds beter onderkend en is er veel onderzoek gaande.
Wageningen heeft nu een natuurlijke vijand van teken gevonden, een wormpje dat vooral ondergronds leeft – dar experimenteren ze nu mee. De oorzaak wegnemen is natuurlijk het beste voor de toekomst.
Mijn Duitse arts zei dat ze in Duitsland een heel eind zijn met de bestrijding van de ziekte!
Ze zijn aan het experimenteren…
De farmaceutische industrie is wakker geworden, helaas een teken dat het aantal lijders aan Lyme schrikbarend groeit….
Ik ben er zeer secuur op om mijzelf na afloop van een wandeling te checken op teken. Ook weer tijdens de broedvogeltelronde gisteren zaten er plots 5 volwassen teken op m’n broek en dat na één veeg langs het groen. Het zijn vooral de groot wild passages waar ik ze meestal oppik maar ook in konijnrijke omgeving zijn ze nu veel aanwezig. Dus…opletten!
hartelijk dank voor je behartenswaardige woorden Martin!
ik had er niet eerder bij stilgestaan welke rol het wild hierin speelt!
is mediwiet een nieuwe invalshoek? Ik heb hier zeer goeie ervaringen mee
http://www.nationalezorggids.nl/sections/gehandicaptenzorg/articles/20339-stichting-mediwiet-opent-cannabiskliniek-in-haarlem
http://www.stichtingmediwiet.nl/
Wat een goede tip Joke! Ook voor kankerpatiënten en andere mensen met chronische pijnklachten. Ik wist dit niet en ga het doorgeven.
Dankjewel!
Akelige ziekte Anne en ook zwaar onderschat. Gelukkig komt ook hier steeds meer aandacht voor. Goed geschreven maar what else is new haha dat doe jij altijd!
🙂 Dankje Anke 🙂
Wat een heftige situatie voor je vriendin, stad en land aflopen en vele euro’s armer, maar haar gezondheid is nog steeds armoe. Wens haar heel veel sterkte van mij.
Ik begrijp nog steeds niet, waarom er in Duitsland betere medicatie is als in NL, we hebben toch de EU. Er wordt hier veel te moeilijk over gedaan. Helpen die slachtoffers…..
Lieve reactie Corry, ik geef het door aan mijn vriendin ~ Duitsland heeft de tekenplaag eerder… ze komen uit het oosten… ik ben daar ingeënt tegen een andere, bijna nog heftiger variant van teken-ziekte, eentje die hersenvliesontsteking en verlammingen geeft –