Sinds een paar dagen zweef ik tussen hemel en aarde, mijn linker ooglid is opgezwollen door een pijnlijke ontsteking. Ik kan weinig zien en ben er moe van. ‘s Middags houd ik bedrust.
Ik zak weg. Droom. Of is het geen droom?
Ik zie mijn moeder. Mijn hart spring op. Ik heb haar zolang niet gezien. Haar zo gemist en daar is ze, precies zoals ze beloofd heeft toen ik vroeg of ze me een teken wilde geven: ‘als het kan, kom ik je opzoeken.’
Ik wil haar omarmen, maar ben bang dat ik dwars door haar heen ga en dan doe ik het toch en voel haar warmte en lichaam precies zoals ik het weet. Al mijn vragen verdampen – hoe het met haar gaat, hoe het in de hemel is, of ze mijn vader gezien heeft, of God bestaat, of ze engelen ziet, wat ze de hele dag uitspookt, of ze een eigen plek heeft daarginds of het boven is of gewoon op aarde maar dan in een andere dimensie.
Het valt weg nu ze bij me is.
,,Ik ben net jarig geweest, Aal, maar ik heb het niet gevierd en nu ben jij er zomaar. Hoe oud denk je dat ik geworden ben?”
,,Veertig.”
,,Echt? En hoe oud ben je zelf?”
,,Achttien.”
,,Vind je dat een fijne leeftijd?”
,,Ja.”
,,Waarom?”
,,Dan kun je gaan werken.”
,,En je vindt mij dus veertig,” grinnik ik. ,,Ik ben wel je dochter, Aal.”
,,Ja, leuk hè! En ik houd heeeeeeeeeel veel van jou.”
En weg is ze.
Meer verhalen over dromen:
https://annevellinga.nl/2020/03/18/droomtijd/
https://annevellinga.nl/2020/03/23/dromenvanger/
11 reacties
ongelooflijk mooi xxxx
Beterschap met de oogontsteking Anne! Lief, dat je moeder je even op kwam zoeken in je droom 🙂 Mooi werkstuk van haar ook onder je blog.
Beterschap, Anne.
Dat contact gaat nooit helemaal weg, denk ik. Dat wil zeggen bij mensen waarbij een goed contact bestaat, ook wanneer een van hen inmiddels overleden is. Het stopt daar niet. Ik heb dat nog met mijn opoe. Heel bijzonder…
wat een hemels gevoel, koester dat Anne
Een hemels cadeau en jij weet het op waarde te schatten. Beterschap met je ogen. Hoe kom je daar nu weer aan. Wees voorzichtig er mee.
Een geschenk vol liefde en warmte…om met je mee te dragen en te koesteren…voorzichtig nu je oogontsteking hebt, neem je rust…’verhalen komen naar je toe’ ❤️
Anne zo intens voelend je troostende moeder op haar zo eigen manier.
Doe rustig hoor met je ontstoken ogen is geen pretje.
Xxx
Mooie schildering van je moeder vergat ik te zeggen
Met weinig woorden, zo veel zeggen. Prachtig.
In tijden van donkerte is het een weldaad dat je geliefden kan oproepen en vooral een gesprek met hen voeren, al maak je jezelf iets wijs, die warmte helpt je door de tijd van ziekte en ongemak.
Wat een talent (en)!