Auteur & kunstenaar

Weerpraatje

Ik houd van het weer. Het kan vriezen en dooien, kraken en beuken, motregenen en hittegolven. Dankzij het weer kun je met iedereen praten, afstemmende praatjes en wilde verhalen over rondvliegende dakpannen of smeltend asfalt. Belangrijke momenten zijn gebed in het weer. De sfeer van warmte, wind en wolken hangt als toversluier om alles wat ons raakt, vrijpartijen, begrafenissen, geboorte, examens. Altijd is daar het weer, wel of geen zon.

Sinds een paar jaar ben ik genezen van zitten in de zon.
Mijn vriendin was net terug van Bali en wij gingen lekker lang lopen langs de zee om tot de einder bij te praten. De zon was warm, de wind was koud, mijn vriendin was terug, ik was in mijn element en vergat de elementen.

,,Hoe is het met je moeder en je roman?’’ vroeg ze.
Ik stak van wal en toen ik op volle zee was, ontdekte zij een duinpannetje. Ze deed haar kleren uit en ging op haar sjaal liggen. Haar bruine huid herinnerde aan haar reilen en zeilen en zij brak los over Bali, palmstranden, bloemen, vogels en heerlijk eten.
In een duinpan is het windstil, al gauw lag ik er net zo bloot bij als zij, maar dan spierwit.

,,Met die man wordt het niks.’’
De reden van haar reis genereerde een luistervaardigheid die de woorden uit haar mond haalde.
,,Ik hoopte dat zijn commentaar op Bali zou ophouden, maar het werd erger. Ik was te dichtbij en te afstandelijk, te lief en te koppig, te stil en te luidruchtig.’’
Het brede spectrum waarom ik zoveel van haar houd.

,,Hoe laat moet je terug?’’
Het was in de tijd dat ik mijn moeder eten gaf en in bed stopte en dat schoot haar te binnen middenin haar teleurstelling.
,,Half zes moet ik thuis zijn.’’
Het werd een race tegen de klok.

In de trein voelde ik mijn wangen gloeien.
Op de fiets brandden ze in de wind.
Ik was wel precies op tijd om de assistente van mijn moeder af te lossen en te doen wat aan de beurt was.
Toen mijn moeder sliep, schroeiden mijn wangen als een strijkbout op een lap kunststof.
Ik keek in de spiegel en herkende mijn gezicht niet. Waar het hoorde, zat een knalrode vlek als een vlinder van vuur. Het beangstigende was dat de hitte bleef toenemen.
Het werd nacht, de wereld sliep en mijn gezicht brandde. Ik legde er natte washandjes op.

In alle vroegte stond ik voor de deur van Amarant, befaamd om haar huidverzorging. Het was nog dicht natuurlijk. Met verscherpte zintuigen hoorde ik een stofzuiger. Nooit ben ik zo blij geweest met dat zeurgeluid. Ik bonsde op de glazen deur.
De huidspecialiste ving mijn paniek op en kwam naar de deur. Toen ze een gebrandmerkte vrouw achter het glas zag, deed ze open.
,,Ach! Wat ben jij verbrand!’’

Ze haastte zich naar achteren en kwam terug met een tube toverzalf. Ze kneep hem half leeg in een potje.
,,Dit is hydraterend kweepeermasker van Hauschka, meer heb ik niet in huis. Iedereen is verbrand. Je doet het op je gezicht tot je huid hersteld is. Dag en nacht. Telkens opnieuw. Afwisselen met yoghurt om de brand eruit te halen.’’

Dat deed ik.
Oooh, die verkoeling van yoghurt! Tot het hard werd.
Oooh, die zachtheid van kweeperen. Tot het gloeien weer begon.
Zeven dagen liep ik rond met een wit kweepeer- dan wel yoghurtgezicht.
Buren, postboden en winkeliers keken vreemd op, zeiden niets, dat was nog het vervreemdende.
Na een week was mijn huid afgekoeld en genezen zonder een spoor van verbranding.

Het is jaren geleden en de dag van vandaag. Vijf minuten in de zon en de rode vlinder verschijnt. Hoe oud moet je worden om de genadeloze kracht van de zon te ervaren, maar ook de weldaad van yoghurt en kweeperen.

Anne Vellinga - zonnenhoofd
Anne Vellinga – Sol

 

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

30 reacties

  1. “Wie zin gat verbrandt, moet op de blaren zitten!” Maar als je gezicht verbrandt, dan loop je meteen, geen blauwtje, maar een pijnlijk ‘roodje’! (In voetbal mag je dan vroegtijdig gaan douchen! “Eerst WATER, de rest (flamazine, kweepeer, yoghurt) komt later!”
    Leuk geschreven, Anne!

  2. Ik lees, drink, eet, zwem en geniet graag een kwartiertje in de zon. Daarna altijd lekker buiten, maar uit de zon. Dat hou je uuuuuuren vol 🙂 Ook ik ben iemand die heeft ondervonden dat lang in de zon zitten lezen, drinken, eten, zwemmen en genieten niet goed voor de huid is.
    Wederom graag gelezen, Anne 🙂

  3. De zon is een weldaad, al was het maar om je te herinneren aan wat ze je kan aandoen, maar schrijf het op in je geheugen

  4. Weer ‘n dubbele herinnering Anne, een van de voordelen van ‘n hond is dat je veel buiten bent maar niet plat kunt, want meneer wil spelen. Bovendien hen ik de mazzel dat mijn huid rood wordt en de volgende dag gewoon bruin is.
    Hou trouwens niet van in de zon liggen of zitten, liever bezig……..of met ‘n boek in de schaduw.
    Weer met plezier gelezen.

    1. je brengt mij ook weer op een gedachte Dimph; nog een geluk dat wij zo’n eind gelopen hebben voor we in de zon gingen liggen, anders was ik totaal verbrand…

    1. Ha Irma!
      Of kwark, dat schijnt je ook uit de brand te helpen… ik ben dan altijd benieuwd wie dat ontdekt heeft en wat die persoon nog meer geprobeerd heeft…

  5. Wat moet dat pijnlijk zijn geweest in je gezicht….de natte washandjes volgens gevoel…blijkt weer eens hoe goed jij naar jezelf en je lichaam luistert. Ik ben ook altijd erg voorzichtig met de zon, zeker sinds ik biologicals moet gebruiken, mijn huid is veel gevoeliger geworden. Als kind wisten we niet beter, hoe bruiner hoe beter, niemand wist iets van de gevolgen van zonnestraling, tenminste in mijn omgeving niet. Gelukkig nu wel! Leuk geschreven, Anne X

    1. Ja Ellie, wat gezellig, daar ben je weer! Mooie aanvulling ook, hoe je huid gevoeliger kan worden… en ook het verschil met onze kindertijd… ik herinner me de vakanties, wij zwommen de ene dag in een meertje in klommen de andere dag een berg op, zo bruin als wij waren! We smeerden hooguit wat nivea op – misschien was het toen ook wel minder gevaarlijk… Lieve groet!

  6. Hoe pijnlijk dat is, weet ik uit ervaring. Alleen waren het mijn nooit aan de zon toevertrouwde billen. Ik verbrand niet op andere lichaamsdelen. Maar die witte bollen…..oi.
    De hele nacht op mijn buik gelegen en de vader van mijn kinderen heeft de hele nacht nivea op mijn billen gesmeerd. Twee grote volle dozen. Ik stond verfrist weer op maar ging nooit meer met de billen bloot.

    1. Athy wat schrijf je deze pijnlijke ervaring weer verschrikkelijk leuk op! En beeldend ook, we zien het helemaal voor ons…!

  7. Normaliter let ik goed op de zon. Ik hou haar goed in de gaten. Maar vorige week heeft zij mij te pakken gehad. Gewoon bij het ramen zemem. (Op locatie bij dochter die een te groot huis heeft)Mijn oogleden hangen sindsdien. Het vel valt er nu langzaam af. Of ik ben nu voorgoed geschonden of ik word straks heel blij met een nieuw strak velletje er op.

    Leuk vertelselke weer Anne. Ik ben blij dat je weer vrolijk en gezond bent. Lieve groeten uit Tiel.

    1. Goedemorgen Hanny! Verbrand bij het ramen zemen… je ging er natuurlijk helemaal in op en er kwam geen einde aan de ramen en de lief voor je dochter en dankzij het water was het best wel koel….. ik kan het me helemaal indenken, en knap hoe je in zo weinig woorden zoveel vertelt!
      Ik duim voor een blij velletje!
      Lieve groet X

  8. Prachtige column Anne. En goed om door velen gelezen te worden, niet alleen omdat hij zo prachtig is ook, maar om de schrik te pakken te krijgen.
    Kom al jaren niet meer in de zon en het fijne is, dat de huid weer soepeler wordt en minder gauw oud,,,,,

    Had je trouwens m’n zonnige vakantiefoto’s al gezien van Zuid-Bretagne die ik op 4 juli (binnengezeten vanwege de bloedhite) op FB had gezet?
    Toen constant met zonnehoed en factor 50 op m’n gezicht gezeten/gefietst en de zogeheten ‘gevarendriehoek’ – tussen hoofd, hals en schouders incl. décolleté bedekt met kleding. Behalve later op de avond natuurlijk.

    1. Dankjewel Marcelle. Ben meteen op zoek gegaan naar je foto’s – inspirerende plek! Een ware pelgrimage, inspirerend om na te volgen!

      1. Lief dat je gelijk gekeken hebt Anne. Achteraf gloeiden m’n wang, maar dan van ‘schaamte’ dat ik je dit durfde aandoen! Je hebt het al zo ontzettend druk met reageren op lezers…. Je hoeft niet meer te reageren hoor. Dikke kus, Marcelle

  9. Lieve Anne, ik geniet en mijn hoofd loopt over van het denken over belangrijke momenten die in het weer zijn gebed. En over momenten die in gebed zijn verweerd……roestig geworden, van hun glans en oprechtheid beroofd door de sleur….. hoe heerlijk is dan het telkens veranderende weer dat steeds weer een andere invloed uitoefent

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *