Auteur & kunstenaar

Schrijfreis in Duitsland – verwacht het onverwachte (14)

We voelen ons vreemd tussen de vrachtwagens. Dat heb je als je niet op je vertrouwde zondag huiswaarts keert. We besluiten meer pauzes te nemen, anders zijn we thuis voor onze poezenoppas wakker is. We gaan naar de eerste MacDonald die we tegenkomen, Duitse koffie is nog slechter. Daar bellen we onze oppas dat we eraan komen en zoals te verwachten schrikt ze zich katlam. Ze had haar sporen willen wissen en dat lukt zo snel niet. Dus verruilen we de snelweg voor B weggetjes. Met de weg kalmeert het landschap, vakwerkdorpjes liggen als bonbonnetjes over de heuvels verspreid en dat alles onder een blauwe lucht met gele zon. Hersenen gaan over op de alpha stand.

‘Zullen we een adresje zoeken om te overnachten? Ik heb nog geen zin in mail van school.’
‘Dan slaan we af naar het eerste stadje met Bad, dat zijn kuuroorden met heilzame bronnen die eeuwig standhouden.’
Het wordt Bad Brückenau, een lieflijk stadje vol klinkertjes, vakwerkhuizen, pleintjes, straatjes die uitpuilen van hebbedingetjes voor toeristen en de Brückenause economie. We lopen door zo’n vakantiestraat en komen uit bij het Fremdverkehrsambt, het VVV.
De dame is vriendelijk maar beslist: alle kamers, studio’s en pensionnetjes zijn bezet.
Tsja. Dat heb je met kuuroorden.

Wij lopen terug door dezelfde straat, ontgoocheld mijden we de terrasjes en kopen bij de bakker wat lekkers. We rijden het lieflijke stadje uit op zoek naar een picknickplekje. Dat wordt het Koning Leopoldpark, een prachtig park waar wij geen oog voor hebben, elk door andere oorzaak. Kees wordt bevlogen door wespen en het moment dat ik de auto uitstap moet ik nodig plassen. Synchroniciteit neigt naar toeval en dat is dan ook niet van de lucht.

‘Ik ga niet terug naar het centrum.’
‘Ik doe het veel liever in het bos aan de overkant!’
Het weggetje erheen slingert tussen enkele huizen regelrecht naar mijn verlossing. Terugslingerend valt een bord op ‘Zimmer zu vermieten’, kamers te huur. We bellen het nummer, niemand neemt op. Terug naar het koninklijk park met zijn wespen en daar gaat ons mobieltje. Frau Bürgermeister zelve! Die verwacht je toch niet.

Frau Bürgermeister verhuurt niet via het VVV, dat doet een burgemeester niet. Ze heeft wel een pracht van een etage, maar die is de hele zomer bezet. Behalve vannacht. Als dat geen toeval is. Ze moet hem nog wel schoonmaken. De burgemeester op de knietjes om jouw toilet te poetsen. Ook zoiets.
Over een uur kunnen we komen.

Een vriendelijke vrouw doet open met een opmerking die je alwéér niet verwacht:
‘Wat leuk! Ik heb jullie zien lopen langs het gemeentehuis, ik keek net uit het raam toen jullie voorbij kwamen.’
Wat niets zegt over ons uiterlijk, evenmin over haar eeuwig staren uit het raam. Puur toeval natuurlijk.

De studio bestaat uit een woonkamer voor een gezin met tien kinderen en dito keuken, slaapkamer en badkamer. Zeker 100 baddoeken liggen werkelijk keurig gevouwen gestapeld in een vitrinekast en de keuken heeft meer pannen dan de onze. We gaan niet koken. We gaan douchen! Schone kleren hebben we niet, dus in hetzelfde jurkje en broekje naar de Italiaan. De wandeling door het Koning Leopoldpark is een mond vol, het eten eveneens, we hebben ineens vakantie.

Terug in onze burgemeesterswoning gaan we languit op de koninklijke sofa, wijntje in de hand, tv aan. Die hebben we in geen weken gezien en past helemaal bij de weelde waarin we ineens baden. Die tv staat op een of ander Bayers net. Een onbegrijpelijke film met drindljurken en lederhosen. Net als we willen zappen, is er Breaking News, maar dan Beiers.
In de buurt van Bayreuth is een Amerikaans oorlogsvliegtuig neergestort op een ontoegankelijke plek. De brandweer kan er niet bijkomen en beelden kunnen niet getoond worden. Dankzij de piloot is een ramp voorkomen. Hij heeft de straaljager naar een bos weten te sturen en heeft zich gered met zijn schietstoel. Geen doden. Einde bericht.

Dan denk je toch als eerste aan je eigen ontoegankelijke plek. Dankzij de piloot zijn de buurtjes niet geraakt, want hij heeft zijn F 16 het bos ingestuurd. Daar staat ons huisje. Als het er nog staat…

wordt vervolgd

http://www.telegraaf.nl/buitenland/24363149/__F-16_stort_neer_in_Duitsland__.html

 

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

12 reacties

  1. Dat is weer een leuke onverwachte wending met toch nog een akelig bericht.
    Ik hoop dat het in elk geval niet in de buurt is van jullie leuke nederzettinkje en dat de vos niet toevallig op die plek aanwezig was. ;-)))

  2. Het verhaal is booeiend, kleurrijk en lieflijk, zomaar vakantie. Om ontnuchterd weer recht te gaan zitten na de laatste zin.
    Alles komt goed, toch?

  3. Net optijd weg van de berg. en dan met een glas wijn in de hand het schokkende nieuws vernemen.
    hopelijk is het nieuws van het verpletteren van het vakantie huis door een oorlogsvliegtuig schromelijk overdreven.

  4. Voortaan zie ik alle vakwerkhuisjes die we op onze route tegenkomen als bonbonnetjes, Anne. 🙂

    En, hopelijk zijn er naast de wrakstukken van het Amerikaanse vliegtuig geen andere schokkende zaken. Wel een pluim voor de piloot en gelukkig heeft hij het er levend van afgebracht.

  5. na de hele zomer jou eigenlijk niet gevolgd te hebben, lees ik nu achter elkaar alles wat je de afgelopen weken hebt meegemaakt, als een boek…. , Leuk en beeldend, alsof ik daar zelf bij ben. Dat reizen over B weggetjes, wij doen dat ook vaak met ons VW campertje.
    En nu al weer herfstig in met verkleurend blad, korte avonden en soms veel regen, maar niet vandaag. De tuin dus in en schilderwerk aan het huis zijn onze bezigheden.
    tot plotseling, Gijs

  6. nou ja, schrijf ik een heeeele lang reactie en is er iets met die rare code hieronder.
    Ik vond het heerlijk om alles te lezen, alle weblogs van de Duitse ervaringen, als een verslag waar ik zelf bij was, het rijden over B weggetjes, zoals wij dat ook altijd doen met ons VWcampertje, heerlijk. liefs, tot plotseling, Gijs

  7. Na de tegenslag op de berg, wil je wel naar huis, met het vakantie gevoel nog in de benen wil je toch nog wat verlof gevoel en bij het verdrinken van de zware dagen is er een oude TV, die de geest doet wankelen met het idee dat de berg er misschien niet meer is, van een jojo gevoel gesproken.
    Mijn idee is dat de oude TV oude berichten liet horen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *