Auteur & kunstenaar

Rouwverwerking

sporen

De belangrijkste les van mijn leven leerde ik van Totem. Hij leerde me mijn hart te volgen. Vijftien jaar lang was hij mijn vriend en leraar en de laatste week van zijn leven kon ik hem verstaan. Ik wist dat hij doodging, zijn nieren waren kapot, zoals bij zoveel poezen. Ik zat met hem op een stoeltje bij de sloot en staarde naar de overkant. Plotseling hoorde ik zijn stem kristalhelder, ‘je bent heel verdrietig dat je binnenkort je Totem moet missen, maar je vind je spirit’.
Hij ging dood onder mijn handen. Ik vond geen spirit. Drie jaar lang miste ik hem elke dag, elk moment, hij was er niet meer, hij was nergens, hij was weg. Ik kon me hem zelfs niet herinneren zoals je een mens kunt herinneren. Ik voelde alleen het gat dat geslagen was en verdriet dat onbeschrijfelijk vlijmde.

Ik zal je vertellen wat me overkwam, drie jaar na zijn dood.
Ik reed door het park op mijn fietsje en dacht aan hem. Ik miste hem speciaal in dit park waar ik altijd met hem liep, hij achter me aan, voor me uit, wachtend bij elk zijpad: wat gaan we doen.
Ik reed de weg terug naar huis, het gammele bruggetje over, de fiets raakte de planken en dat gaf een ratelend geluid. Op dat moment hoorde ik Totem.
‘Telkens als je aan me denkt, ben ik bij je.’
Toen was ik de brug over en was zijn stem weg.

‘s Avonds zat ik voor de tv, dan zat hij altijd op mijn schoot.
ik miste hem, zoals ik hem al drie jaar miste, vooral voor de tv.
Plotseling herinnerde ik me zijn woorden op het ratelende bruggetje. Ineens voelde ik zijn aanwezigheid.
Ik zag hem niet, hoorde hem niet, hij was dood, maar hij was er.
Vanaf dat moment begon de pijn te verzachten. Het gemis werd gevuld met zijn onzichtbaarheid.

Vandaag is het precies twee jaar geleden dat mijn moeder doodging.
Ik denk elke dag aan haar.

Attachment-1

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

30 reacties

    1. wat bijzonder Jannie, en ook weer niet z heel erg, want dat gebeurt heel vaak bij ons, terwijl we elkaar maar 1 x ontmoet hebben…. life….

  1. Anne dank je wel voor dit ontroerende verhaal.
    Hoe bijzonder je ons via totem bij je moeder brengt. Twee jaar pas….of het gister was xxxxx

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *