Auteur & kunstenaar

Gekneusde ribben

schrijfhuisje foto Marco vellinga

Het leuke van onze plek zijn de vakantiehuisjes uit de jaren ’60. Mijn huisje is klaar, dat van Kees is aan de beurt.

wanden van stro
wanden van stro
het lichte werk is gedaan (stro, klimop)
het lichte werk is gedaan
(stro, klimop)
bordkartonnen wanden weg
bordkartonnen wanden en plafonds weg
asbest weg
asbest weg
het bouwen kan beginnen
het bouwen kan beginnen
materiaal staat klaar
materiaal staat klaar
overal is aan gedacht
overal is aan gedacht

Alle ribben liggen bloot, dakplaten, spijkers, schroeven, hamers, nieters, ladders, alles is aanwezig.
Is er geen kit.
Geen nood; haal ik even op de fiets.

Ik race heen, vul mijn fietstas, race terug.
Komt er van rechts een auto die naar links moet, maar vergeet voor te sorteren. Hij komt recht op me af. Je denkt dat je een keuze hebt, dat je kunt remmen met gevaar over de kop te slaan, dat je kunt versnellen voor de auto langs. Je reageert op reflex.
Ik gooi mijn stuur naar rechts. Val en lig klem tussen stuur en zadel en straat. Ik wil opstaan. Tot mijn verbijstering gaat dat niet. Ik krijg geen adem. Om mij heen stoppen auto’s. Mannen stappen uit. Komen op me af. Omringen me. Grijpen me onder de oksels beet. Hijsen me uit de fiets. Vragen of het gaat.
‘Ik krijg geen adem.’
‘Gaat u maar even op de stoep bijkomen.’

Staande naast mijn fiets voel ik me beter dan erin vastgeklemd. Traag maken mijn benen zich los uit de verstarring. Ik loop. Ik loop met mijn fiets in de hand. Ik stap op mijn fiets. Ik fiets, traag als in een droom waar je door stroop gaat.

Ik bereik de plek waar ik moet zijn. Stap af. De fiets verzet zich als ik hem tegen de muur wil zetten. Hans ziet dat er iets niet klopt. Hij komt naderbij. Kees komt erbij. Plotseling knallen tranen uit mijn ogen. Postuum. Heel eigenaardig. De mannen zijn op slag twee jongetjes die niet goed weten wat ze ermee aan moeten. Kees stelt voor dat ik even ga liggen. Dat blijkt niet te gaan. Met tien kussens in mijn rug breng ik de nacht zittend door.

Na een paar slapeloze nachten moet Kees weer naar het westen. Ik mag niet kunnen liggen, lopen kan ik wel. Ik loop naar een nieuwe dokter, een jonge vrouw die in opleiding is. Ze onderzoekt met de precisie van de beginnende idealist.
‘U hebt een rij ribben gekneusd, voor en achter, maar u hebt geen klaplong en het zit net te hoog voor een scheur in de nier. U hebt geluk gehad.’
Ze schrijft paracetamol voor in combinatie met ibuprofen. Ik houd niet van pillen, maar voor genezing is ontspanning nodig en dat blijk ik niet voldoende op geestkracht te kunnen. Ik ben een volle week onder invloed van de pijnstillers.
In deze week observeer ik knaagdieren in het kippenhok en ga ze steeds leuker vinden, maar dat is een ander verhaal.

Intussen blijft Hans lekker bezig.

de nieuwe spanten liggen erop
de nieuwe spanten liggen erop
dakhout ligt erop
dakhout ligt erop
isolatie zit erin
isolatie zit erin

Eindelijk is Kees er weer. En Enno. En Hans natuurlijk. En dan gaat alles van een leien dakje!

Kees, Hans, Enno en de nieuwe ribben
Kees, Hans, Enno en de nieuwe ribben

Het wonderlijke is dat mijn ribben ook nieuw voelen, of liever, dat ik een nieuwe verhouding heb tot mijn ribben. En dat in tien dagen.

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

45 reacties

  1. T R U M P kwam vannacht ook van Rechts! ; en heeft meer dan Gekneude Weer-ribben opgelopen! Hij kreeg een Indirecte Stamina van.. Ja een Vrouw die haar mannetje staat! Heel veel sterkte.. Wordt dit plan een soort Open Het Dorp? Grot Joshua

  2. Tjee Anne dat is dubbel ribbenwerk geweest bij jullie. Een opbouwend jij neergevouwen. Als ik goed lees heb je flinke mazzel gehad ( nou ja ‘t is al pijnlijk genoeg gekneusde ribben ben je fff ziet mee ) . Welk middeltje had je vorige keer ook al weer dat je erop moest smeren ?
    Beterschap en doe het nu eens even echt rustig .
    Wordt erg mooi jullie eigen vakantiehuisjes aan huis. Xxxxxcc

    1. Traumeel heb ik er toen en ook nu op gesmeerd, Dimph – en wat goed dat je dat nog weet! Toen had mijn vriendin uit het westen ook net healing pads gemaakt met zeewater en nog wat, helaas had ze nu niet de juiste ingrediënten… maar even zo goed herstel ik wonderlijk snel – ik gebruik al geen pijnstillers meer, durf weer op de fiets, ga zo naar de bibliotheek… en heb nu genoeg aan drie kussens 🙂
      Lieve groet voor jou X

    1. dat zou goed kunnen Joke! ik fietste weliswaar keurig volgens de fietsregels, maar kon niet zien dat iemand van rechts de bocht volledig afsneed… zonder mijn engeltjes was ik zeker geschept ~ die kunnen wellicht om een hoekje kijken?

  3. Poeh Anne wat een geluk bij een ongeluk zal ik maar zeggen! Fijn dat het al iets beter gaat en dat je weer kan en durf te fietsen. Groetjes uit Hongarije

  4. Hoe dan ook, ‘k moet er wel een beetje om lachen. het lijkt alsof al die goedbedoelde hulppogingen van ( met name mannen) eindigen in een “puinhoop”. Niet fair , ‘k weet het, maar ‘k zie het een beetje voor me. Zo’n prachtige plek, en dan …………… , Tja ‘k zit hier op m’n appartementje zorg te hebben voor wat kamerplanten. Dus wel jaloers. Keep up.

  5. Gelukkig heb je de aanwezige niettang niet nodig gehad. En die vergeetachtige niet voor sorteerder, is die nog uitgestapt?…..
    Zeg maar, op jouw manier, een heleboel weesgegroetjes tegen je engel. Heeft ze wel verdiend en blijf haar vragen of ze voor jou wil opletten.

    1. Het was een oudere man die schuin van een parkeerplaats regelrecht de bocht naar links wilde nemen – hij was nog meer geschrokken dan ik en was een van de mannen die zijn bevende hand onder mijn oksel stopte om me overeind te helpen.
      En idd, ik dank de hemel en de engeltjes en alles en iedereen die over me waakt, Athy!

  6. Blij te lezen dat het beter met je gaat, Anne! Je hebt een geweldige engelbewaarder naast je gehad, heeft goed voor je gezorgd! Wat wordt het mooi daar bij jullie! Eerst jouw huis, nu dit huis voor Kees en heerlijk dat jij je eigen klusmannen hebt! Ik wacht op het vervolg, ben natuurlijk heel benieuwd hoe dit huis wordt!! Nog beterschap voor jou xxx

    1. Fijn allemaal hè Ellie; jij hebt dit hele proces nog niet zo erg lang geleden aan den lijve ervaren mag ik wel zeggen ~ en het is echt heerlijk al die handige, voortvarende klusmannen! Deze week is er overigens geen eentje, alsof iedereen even rust nodig heeft, inclusief Kees zijn toekomstige werkplaats…
      Vanmiddag heb ik mijn eerste wat langere fietstochtje weer gemaakt naar de bibliotheek en ben teruggekomen met vier boeiende boeken – kan ik op mijn gemak lezen, lekker buiten, zonder lunches klaar te maken en gekke boodschap-opdrachten uit te voeren! Lieve groet!

  7. pijnlijk (zelf ook al 3x ervaring mee gehad – na 6 weken is het wel weer voorbij … als dat een troost mag zijn …)
    beterschap gewenst en laat jezelf maar in de watten leggen …
    voorzichtige knuffel,
    bert

    1. Al 3 x! Het is idd toch een troost dat het weer voorbij gaat, als alles… en nu, na tien lastige nachten, gaan de dagen steeds beter, al blijft lachen en niezen en ook diep ademhalen een pijnlijk bijverschijnsel… dank voor je voorzichtige knuffel

  8. Mijn moeder zou, als ze dit al zou lezen, zeggen: ja ja je wordt niet vanzelf honderd! Daar moet je wat voor meemaken!
    Ik weet niet of deze woorden je kunnen troosten, maar ongelukjes vinden op de meest absurde manieren plaats, zei de grootste brokkenpiloot van NL.
    Een paar weken terug ging ik op de fiets naar een vergadering, was even flink verdwaald en wilde wandelaars de weg vragen. Ik rem en wil van de fiets stappen, gleed mijn band van de hoge asfaltrand in het gras. Mijn splinternieuwe electrieke, waar ik het gewicht nog van onderschat gleed de verkeerde kant op en ik er achteraan. Door het stuur werd mijn scheenbeen behoorlijk gehavend. Op de vergadering zat ik met mijn been op een stoel met heerlijk ijs bedekt, kreeg er wel een zere rug van, ben veel aantekeningen vergeten te maken want mijn hoofd zat meer bij mijn pijnlijk lijf dan bij de vergadering zelf.
    Toch is alles weer op z’n pootjes terechtgekomen.

    Veel beterschap met je ribbetjes. toi toi
    Liefs Corry

    P.S. Stro is toch een goede isolator?

    1. O Corry, jij kunt er ook wat van! Ik neem voorlopig maar geen e-bike… Gelukkig is bij jou ook alles weer, letterlijk, op zijn pootjes terechtgekomen – maar wel schrikken hè, en je almaar meer bewust worden hoe ongelukjes in onverwacht kleine hoekjes schuilen… Leuk wat je moeder zei! Nog leuker dat ze mij laat glimlachen, terwijl ze er zelf niet meer lijfelijk is…

      Stro is zeker een perfecte isolator, maar voor wandisolatie heb je dan strobalen nodig, en dat is binnen onze bestaande bouw te dik en wat er aan stro was, was één laagje, zonder wand, hing met touwtjes aan elkaar! De kippen heb ik wel stro gegeven in hun leghokjes, en nu ze in de rui zijn en wat minder veren hebben, liggen ze daar heel genoeglijk in! Groetjes!
      En o ja, je weet nog genoeg voor een leuk verhaal, Corry!

      1. Mijn moeder is er nog steeds Anne! 97 is ze nu en bezigt deze uitspraak nog regelmatig. Want haar botten en spieren doen regelmatig pijn, soms is ze duizelig. Haar korte termijn geheugen wordt minder. Ze wil de 100 halen! Ze begint broos te worden.

        Het stro met touwtjes aan elkaar vast, geweldig hoe ze vroeger de zaken in elkaar flansten. Het huisje is totaal gestript en toch heeft het zijn oorspronkelijke sfeer behouden aan de buitenkant. Top hoor en jij zo stoer als opperman, metselaar etc.

        Als jij klaar bent met de verbouwklussen moet dat gastblog er toch maar eens van komen!

        Lieve groet

        1. 97! wow, dat houd je bijna niet voor mogelijk, maar wat fijn en met die wijsheid van haar komt ze een heel eind, zou mooi zijn de 100 te halen voor haar – lijkt me heel fijn als je een stukje wilt schrijven – volgens mij heb ik nog iets moois van je liggen, ergens onderin de ‘la’… liefs voor jou en je moeder X

          1. thanks!
            Ja het klopt het ligt ver weg onder in die la van jou. Ik weet niet of ik daar nog voor 100% achter sta.

  9. Oh hemel, wat een schrik. Ik had je met liefde en plezier wat kussens gestuurd maar ik lees dat je het nu al met drie af kunt.
    Het gaat wel allemaal prachtig worden daar volgens mij. Wel voorzichtig blijven doen hoor zodat je er nog jaartje of veertig van kunt genieten.

  10. Lieve Anne,

    Wat een schrik allemaal maar gelukkig is het toch goed afgelopen.
    Ik hou van jullie manier van aanpakken.
    Het wordt mooi.

    1. Lieve Kees, wat weer een toeval, net nu ik de reacties lees en erop reageer, val jij binnen! Leuk man! En tot in de lente op je nieuwe motor!

  11. ah Anne., ik weet hoe dat is. had ook een aantal ribben gekneusd in Frankrijk.
    De nacht doorgebracht zittend op twee stoelen.

    1. Marije, in Frankrijk nog wel, en dan op twee stoelen zitten, dat zegt wat: liggen lukt echt niet en lachen ook niet, of niezen 🙂 liefs!

  12. Veel beterschap gewenst Anne! Zelf ben ik ook ‘n aantal keren flink gevallen. Sterkte en wat goed dat je al weer op de fiets zit!! Liefs!

    1. Dankjewel lieve Miep! Jij weet wat het is. Vallen kan zomaar gebeuren en dan kun je lelijk terecht komen, dat besef je pas als het je overkomt. Toen ik van een paard werd gegooid en keihard neerkwam, ben ik nog wel een tijdje doorgegaan met paardrijden, oa natuurlijk paardrijden, zonder zadel – na rijp beraad ben ik er toen mee gestopt toen een zeer ervaren rijdster van hetzelfde paard gegooid werd en haar rug brak… Op de fiets heb je net even meer zelf grip, dus wilde ik zo snel mogelijk weer op mijn ijzeren ros – en het is me goed bevallen in de zon tussen bos en weilanden, die schoonheid, vrijheid… Liefs Miep!

    1. dat is makkelijker gezegd dan gedaan, Jannie, hoewel… op dit moment gaat het me heel goed af 🙂 (nooit te oud om te leren, op wat voor wijze dan ook)

  13. Met aandacht en herkenbaar meevoelend jouw tien dagen kuur gevolgd. Blij dat je zo snel weer enigszins bent opgeknapt. En natuurlijk dat dit gebeuren een verhaal laat geboren worden.
    Warme omarmende genegen knuf en heel vredige liefst pijnloze woensdag,

  14. Nooit had ik een rib gekneusd of gebroken, maar naar het schijnt is het heel pîjnlijk men kan het alleen maar stak in wikkelen, waarna je jezelf moet ontzien van lopen, springen of dansen, elke beweging die niet stijf rechtop gebeurt wijst je er opp dat je feitelijk niets mag doen.

    Een geluk dat het snel en god genezen is, enfin dat begrijp ik toch uit alles wat hier geschreven staat . Ik kan alleen maar zeggen ” mannen en vrouwen die bouwen let op de ribben,” zowel de houten als die uit been. goeie verder zetting zonder ongelukken.

  15. Ja het overkomt je in een flits en je reactie er op , ook! Wat geweldig zit een mens in elkaar! Ik had ooit dezelfde reactie en stond tussen 2 elkaar passerende trams op de rem en gooide mijn fiets dwars!!! En dan nog de juiste reactie ook, waardoor je het kunt navertellen. Maar helaas wel met flink wat gekneusde ribben…alsof je een dak legt! Ben blij voor je dat het na die pijnlijke week al zo veel beter weer gaat. Beterschap gewenst en geen knuffel dt keer…au! Liefs

    1. Ha Anneke Tanneke!
      Wat een ervaring joh! Dat is nog veel enger, tussen twee trams, en we zitten echt wonderbaarlijk in elkaar… Lieve groet X

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *