Auteur & kunstenaar

Het geheim van de schrijver in Abbekerk

De vrouwen van Abbekerk hebben mij ontroerd. Ik was daar om een avond te verzorgen. Een halfuur voor aanvang kwamen de eerste dames al binnenlopen met uitgestoken handen, boeken om te signeren en zelfs uitgeknipte columns van jaren geleden. Dat ze die nog hadden! Er waren dames die me vertelden dat ze gehuild hadden toen ik met mijn column moest stoppen. Dat doet je wat. Wat een welkom. Er bleven dames binnenkomen, er moesten almaar stoelen bijgehaald worden. Om plankenkoorts van te krijgen. Op zo’n moment is het een zegen dat je als schrijver gewend bent je te verplaatsen in je personages en jezelf vergeet.
Het is altijd afstemmen wat je gaat vertellen, vooraf en op het moment zelf. Ik gebruik nooit een spiekbriefje, dan zit je daar maar op te spieken terwijl je gehoor voor je zit. Ik bereid me altijd wel gedegen voor. Vraag wat de bedoeling is en daar focus ik me op, de uren zijn niet te tellen, dat gaat door onder het wieden en schilderen. In het geval van Abbekerk zeiden de organisatrices ‘alles is goed, we zijn gewoon nieuwsgierig.’
Dat is een hele lastige. Je kunt er alle kanten mee op en afdwalen naar Timboektoe, maar weet je, al zeggen ze het niet met zoveel woorden, nieuwsgierige dames willen maar één ding en dat is bevrediging van de nieuwsgierigheid.

Als schrijver zul je je schrijfgeheimen moeten onthullen, anders loopt je zaal leeg, gaan de dames klessebessen, gapen of slapen. Daar kom je niet voor, dus moet je met de billen bloot: hoe ben je schrijver geworden, hoe kom je aan een column in de krant, waar haal je je onderwerpen vandaan, hoe kom je aan inspiratie voor een boek, en last but not least: is het allemaal echt gebeurd?
 Daar sta je dan en daar ga je. Op goed geluk.
Tussen de onthullingen door lees ik altijd enkele passages voor, geïllustreerd door een serie foto’s van de locaties. Oog in oog met een zaal nieuwsgierige dames moet je laten zien en beleven hoe het er in het echt uit ziet en hoe het in de boeken staat.
In dit geval kan een foto van de avond niet ontbreken.
het geheim van de schrijver in Abbekerk
de vrouwen van Abbekerk komen binnen

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

22 reacties

  1. Lieve Anne dat is balsem voor de ziel van een schrijfster!
    Heerlijk voor je en leuk je even te zien op de foto. Be happy met Kees en je publiek! Liefs ank

  2. Wat heerlijk weer blogpost van je te lezen, Anne! Volgens mij was het een cadeau-avond, zowel voor jou als de vrouwen, de liefde voor elkaar blijkt duidelijk uit je woorden. Jou kennende, heb je er zeker een geweldige avond van gemaakt.

    1. het heeft (te) lang geduurd hè Dimph; tuin, huis, kat en kip, en nog veel meer hadden aandacht nodig die ze verdienen – nu eindelijk weer even in de schrijfmove – groet!

  3. Wat een genot om bij de start van de herfst weer iets van je te lezen. Dat moet een heerlijke avond geweest zijn. Niet alleen vrouwen zijn nieuwsgierig. Toch ga ik de vraag niet stellen die op mijn lippen brandt. Zo ben ik dan ook wel weer. Als ik me niet in had kunnen houden dan was het een vraag over een bepaald boek geweest. Ik doe het niet hoor, ik wacht rustig af.

  4. Dit stukje in aanloop tot -het optreden-is al boeiend genoeg en belooft een nog boeiender betoog waar de zaal beslist klaarwakker en gekluisterd naaar geluisterd zal hebben. Ik had er graag bijgezeten! Liefs

  5. Lieve Anne,wat mooi weer om te lezen dat de vrouwen je ook hebben gemist en ook altijd genoten van je stukjes die zo herkenbaar zijn en uit het leven gegrepen. Geweldig hoe je jou belevenissen tot een verhaal maakt,liefs van mij

  6. Lieve Anne, je bent een warm mens net als jouw moeder. Eigenlijk hebben we in het echt niet over jouw ouders gepraat terwijl die me heel dierbaar zijn. De relatie met iemand is voor mij altijd anders, als ik de ouders heb gekend. Zo voelt dat ook bij Hanny Andernach. Leuk om dit weer te lezen.

    1. Minstens zo leuk jou weer te lezen, Kees.
      Met een beetje geluk kunnen we gauw weer eens herinneringen ophalen aan onze dierbaren, dan zijn ze weer even voelbaar aanwezig. Warme groet X

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *