Auteur & kunstenaar

Liefdesverhaal

Ik zou om half elf bij mijn Alkmaarse vriendin zijn voor onze schilderdag. Op vrijdag van het station langs de grote Kerk door de Langestraat naar het mooie plekje waar zij woont. Forget it! Bij de grote kerk dromde het van de mannen met een rood petje op, geen doorkomen aan. Ik bleef maar staan als een meerpaal in het water, tot de stroom langs was. Vervolgens kon ik 100 meter snelwandelen naar de Langestraat, om daar vast te raken achter twee dames met schoothondjes aan uitrolbare lijnen. De dames hadden een boeiend gesprek over de dinsdag ervoor, toen het lang zo druk niet was in de Langestraat, en hadden geen oog voor de hondjes die mij de leukste attractie van de week vonden en met hun zigzaggende beweging de hondenlijnen telkens voor mijn haastige voeten wisten strak te trekken, of ik de dames nu links of rechts wilde passeren. Dat pakten die hondjes slim aan, in een circus had ik me rot gelachen om de clown die er maar niet voorbij kon. Eindelijk waren we zo de lange Langestraat uit en na nog eens tien minuten langs allerlei grachten en bruggen was ik bij mijn vriendin die dolblij was dat ik niet in zeven sloten tegelijk was gelopen.
Ze had zoveel lekkere hapjes verzonnen en gemaakt dat ik meteen vroeg of ze die niet kan fotograferen met de recepten erbij voor jullie, want als je haar geloven mag, is alles hoep hoep hapklaar. Dat willen wij ook!
Goed. Het schilderen. Wat gingen we nu weer eens voor leuks doen?
Ter voorbereiding had zij twee leuke schilderdoekjes gekocht met een witte losse lijst erom. Dan is het gelijk af als het af is. Voor het af was, moesten we aan de gang. Met verf en penseel. Let wel, penseel. Dat is een dunne kwast. Voor op een klein doekje. Meestal werken wij op grote doeken met grote kwasten en beginnen domweg. Vandaag niet.
Zij had het idee een verhaaltje te schilderen op dat minuscule doekje van hooguit 30×30 cm. Toevallig heeft Titi Smit, mijn schilderdocent op de Blauwe Schuit ons vorige week geleerd ook eens vooraf een titel te kiezen i.p.v. achteraf. Dat gingen wij meteen in de praktijk brengen. Een titel. Een doel. Een verhaal. Maar. Welk verhaal? Welke titel?
Als je het zelf niet weet, zijn er 1000 kaartspelen die het weten. Zij had twee van die spelen, waaruit wij niet konden kiezen, dus trokken we uit ieder spel een kaart. Die kaart vonden wij niet leuk. Iets met spijt en iets met rouw. Zo ging het een tijdje door, tot we elk drie kaarten hadden. Drie!
Die van haar ben ik vergeten. Helaas. Ik had Drie-eenheid, Zegen en Liefde.
Hoe schilder je daar een verhaal van? De zegen van liefde in een drie-eenheid? Vader, moeder, kind viel af vanwege vader, moeder, kind. Die kan ik niet schilderen, zeker niet op zo’n klein doekje met een penseel. Lepel, mes en vork. Zon, maan en sterren. Ineens kreeg ik een idee. En zij ook. We gingen aan de gang. Tubes uitknijpen op onze paletjes, een plastic wegwerpbordje. Verf aan het penseel en dat op het kleine doekje smeren. Nu had ik nog nooit een penseel gehanteerd, alleen die immense platte kwasten en het doekje bleek bij ons allebei afstotingsverschijnselen te hebben, wat het in beeld brengen van de zegen van liefde niet vereenvoudigde, maar de drievuldigheid der liefde treffend illustreerde. Je gaat door vuur en je gaat door water met husse husse husse je hart ertussen. Je vliegt op vleugels en je zwemt op vinnen en af en toe zit je er halfnaakt bij. En dat alles op 30x30cm. De basis is gelegd. Af is het nooit.

alles is liefde

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

9 reacties

  1. Wat ziet het er mooi uit en in zo’n korte tijd!!!! zoveel liefde op die 30 bij 30! Als dit de basis is, wordt het zeker een paradijs….

  2. Zo herkenbaar! Gisteren bij de kassa, vandaag de hondjes. Dat merk je als je snel snel wilt zijn en niet als je met je moeder wandelt. Toch? En wat heb ik gelachen. De woorden die je vindt om een situatie te beschrijven. De clown, de meerpaal, af als het af is.
    Ik hoor net op NBR dat zonnenergie over tien jaar goedkoper is dan fossiele energie. Let wel, uitgaand van het slechtste scenario, dat even tussendoor.
    Mijn dag op het Internet begint tegenwoordig met jouw blog, ik kijk er steeds naar uit . Soms gaat het diep, een ander keer lekker luchtig. Maar altijd bijzonder.
    Heb je er wel eens over gedacht dat ‘maar’ vaak ‘in plaats van’ betekent?
    Dan ga ik maar huis.
    Oh, geef dan maar een pilsje.
    Nou, dan ga ik maar lopen.

    Vraag aan jou: denk eens na over het woord ‘eigenlijk’

  3. Schilderijtje helemaal vergeten, mooi is het voor waterverf. Ik hou meer van olieverf. Mijn moeder schilderde, vandaar de voorkeur.

  4. nog een keer het zusje van Beppie . Ik heb je weblog bij mijn Favoriete gezet . Daar kun je echt de dag mee beginnen . Word ik helemaal vrolijk van als ik het lees. Het schilderijtje is prachtig . Ik kan er niets van maar ik ga het toch eens proberen een vriendin ,die heel creatief is, zegt als je er zelf maar plezier aan beleeft .Dus durven en aan de gang.
    groetjes Lidy

  5. Ha Lidy,
    Wat gezellig! Je maakt me blij, echt leuk dat ik bij je favorieten mag!
    Van 26 april – 26 mei heb ik geen internet en werk aan mijn 3e boek – maar voorlopig kun je nog wel even vooruit met de verhalen die er al op staan. En zeker iets gaan doen op creatief vlak, het gaat mij ook om het plezier dat ik eraan beleef en soms wordt het nog een plezier om naar te kijken ook.
    Liefs van Anne

  6. Anne ,wat weer een heerlijk verhaal ,ik zie je echt treuzelen en dwalend achter de dames hobbelend je weg vinden en een heerlijk ontvangst bij vriendin en dan een geweldige schilderij met een prachtige symboliek ,echt jij

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *