Auteur & kunstenaar

Vriendinnendag (3) – oase

Vriendinnendag
vriendinnendag ~ atelier met tuin van vriendin

Een vriendinnendag is een aanrader, vooral als je niet bij elkaar om de hoek woont en dezelfde liefhebberij hebt: leuke dingen maken.
Mijn vriendin woonde aan de rand van het eindeloze zand in Afrika, ze trok er door de woestijn met haar terreinwagen, zij weet van ontbering, van leven met niets – hoe heter de zon en droger het zand, hoe onmetelijker de woestijn, hoe ongelooflijker de oase.
Zij is mijn oase.
Zodra haar voordeur open zwaait, omspoelt haar milde warmte me. Haar sprankelende lach, haar eerste woorden, ‘wat ga je goed! je straalt helemaal!’ Dwars door scheve botten en hijgende adem, ziet zij mijn dartele hart, dat opspringt van vreugde.
We gaan door de lange gang, behangen met oosterse sferen, door haar woonkamer gevuld met haar liefde en kunst, door haar atelier, waar de spullen al op ons wachten, door de openslaande deuren naar haar heerlijke stadstuin.

Vriendinnendag
vriendinnendag ~ atelier met tuin van vriendin

 

We beginnen met verse cappuccino en eigengemaakte bonbons van fijngestampte noten en zaden, kokos en drupjes framboos, kostelijk opgediend in schattige papiertjes – puur natuur smelt in onze mond.  Spinnen wapperen in enorme webben, lavendel geuren drijven langs op een zwoel windje, een rode kater ligt te zonnen op de tuinmuur. Mijn ziel zakt in vrede, ik kom tot rust.

Mijn vriendin heeft iets leuks bedacht voor vandaag, iets met veel pauze, waarbij we kunnen genieten van de nazomer in haar tuin en tegelijk een stapje richting het onvermijdelijke gaan, het naderen van de herfst, het naar binnen gaan. Ze heeft iets verzonnen dat de fantasie op gang brengt, een goede opstap naar de de donkere dagen die komen gaan.

Om te beginnen schilderen we ons papier zwart, een kind kan de was doen, en meteen is het weer tijd voor koffie in de tuin, het natte zwart moet immers drogen. De volgende stap is spelevaren met hele dunne, natte, witte verf en plastic zakjes, dwars over het zwart, en wederom moet alles drogen.

Zij tovert rap en vlinderlicht een heerlijke lunch uit eigen keuken, een groene salade met slierten courgette en andere geheimen, daarbij kruidige Indiase groenteflapjes en verse vruchtendrank.
Daar kan geen wellnesscentrum tegenop.

Intussen zijn onze papieren droog en zien we wat ervan onze spielerei geworden is. De hare licht, de mijne donker.

die van haar
die van haar

 

die van mij
die van mij

Nu komt het volgende feestje: kijken en staren en wegdromen in het donker en licht dat spontaan is ontstaan, net zolang tot je er vormen of beelden of lijnen in ziet….

Als spinnende katjes zitten we te genieten van alles wat we zien en fantaseren.
Zij ziet gezichten in haar licht… en met een enkel toefje kleur en lijn…..

 

een gelaat licht op
een gelaat licht op

en ik…. ik zie niets in mijn donkerte, of toch …. een jongeling doemt op, en een kasteel…
wat zwart, wat wit, wat kleur, kleur, kleur, ik kan er niet mee stoppen… duikt daar een hertje uit het donker op, het kan ook wel een eland zijn…
Tijd om te stoppen, tijd voor het afscheid dat altijd moeilijk is en veel te vroeg, tijd om de drukte weer in te gaan, maar nu vervuld van de oase…

De volgende keer kijken we wat er van onze dromen geworden is, en gaan we heel anders aan de gang, dan is het bij mij.

een eland duikt op...
een eland duikt op…

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

19 reacties

  1. Oh Anne,

    Ik word helemaal blij van dit verhaal en de tekeningen. Net als met de wolkenfoto’s kijken, kijken en fantaseren.
    Wat een genot zo vriendinnen te mogen zijn.

  2. wat een genietbaar schrijven en een vorm gegeven om je fantasie los te laten op een ´stuk papier´…prachtig wat uit zwart kan komen ,)

  3. Artistieke zielen die samen uit het niets iets voortbrengen, een gedroomd scenario.
    Zoiets heeft mij altijd geboeiden onder impuls en met hulp deden wij dat om het schoolfeest wat meer allure te geven.
    ook versieren van lokalen was onze taak, ik verwonderde mij telkens weer over de technieken en ideeen onze leraar plastische kuinsten beschikte.
    Ook hier gebeurt er iets wat een leek zoals ik verlegen in het hoekje blijft staan. PROFICIAT!!!

    1. Goed gekeken Joke! Hoe langer he kijkt, hoe meer je ziet, en zeker ook van die grijpers die jou willen pakken… en op de zolder van het kasteel zie ik nou ineens ok een spookachtig gezicht, heel groot ook nog…

    1. Beginnen met acrylverf, en dat kan rustig een goedkoop soort zijn, daarmee maak je je papier zwart, als dat droog is ga je er overheen met verdunde witte acryl, dus veel water toevoegen – dan blind wat spelen met handen en voeten en kwast en proppen papier/plastic – laten drogen – en dan kijken – en dan kun je met acryl, viltstift, kleurpotlood accentueren. Handig om een dikke zwarte stift te hebben, daarmee dek je overtollligheden af – en wit kleurpotlood, daarmee licht je juist op – en dan kleuren maar… veel plezier ermee!

  4. Lieve Anne,

    Ik zie in de eland ook een uil en een leeuw. Hoe je begint, dat stralende, oh dat herken ik zo goed. Heerlijk is dat.

  5. Tijdens het lezen dacht ik: ” ja zo zie je maar”. Dus ging ik gelijk kijken en zag in je laatste schilderij direct 4 gezichten. Linksboven het vrouwtje, rechtsonder een schone jongeling met wonderschone cape. In het midden wat hoger de boze reus en daaronder, rood van kwaadheid zijn even boze vrouw. Nu nog een verhaaltje erbij schrijven…ha,ha. Liefs van ank en denk aan onze tekendagen …
    na Lisa

    1. wat enig, Ank – ik zie het nu ook; je mag het verhaaltje schrijven, dan zet ik dat eronder 🙂
      en ja, saudade – wat hebben we veel schik gehad en wat een heerlijke herinneringen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *