Auteur & kunstenaar

Inspiratie – nieuw huis (5)

happy ~ anne vellinga

Elke plek heeft een eigen sfeer. De plek waar ik nu ben, ergens in het oosten van Nederland bij bossen en zandpaden, heeft een genius loci die mij omarmt. Ik voelde me thuis vanaf het moment dat ik een voet in de tuin zette, alsof een zwerm onzichtbare wezens me toelachte ‘Kom’. Ik ben gekomen, zo snel als kon, samen met Lukkie mijn kat, terwijl Kees zijn taken westwaarts uitvoert.

Ik ben hier nog geen week en voel mij nu al meer thuis dan in het westen. Dat wist ik niet toen ik drie decennia geleden de stap waagde van oost naar west. Telkens dacht ik dat ik thuis was, nu zie ik dat ik gaandeweg thuis raakte in mezelf; elke plek spiegelde facetten die anders ongezien waren gebleven.

Vanochtend maakte ik het kippenhok schoon, oog in oog met drie vette woelmuizen, of waren het ratten? Een paar dagen geleden was de KPN hier, een man van geduld en dat kwam goed uit. Hij was twee uur bezig om mij van internet te voorzien, en nee, hij wilde geen koffie en ja, hij wilde wel twee verse eitjes van de kippetjes die zijn achtergelaten door de vorige bewoners. Bij het wankele hek bleef hij staan ‘doar gowik nie’ in heur!’
Die traagheid van spraak, die tongval. Het zet me terug in een versnelling die gezondheid genereert.

Mijn vader is hier dichterbij, niet langer herinnering maar verinnerlijkt, alsof ik hem geworden ben in de kwart eeuw dat hij er niet meer is. Hij had altijd vogelkooien, aquaria en terraria. Die terraria waren kamerbreed en die maakte hij zelf, zo ongeveer op de wijze van dit kippenhok: tochtgaten, spleten en kieren. Met een kippenhok is dat zo erg niet, bij koudbloedigen is dit een ander verhaal.

De eerste keer dat mijn moeder een hagedis in het gordijn ontdekte, rende ze panisch naar het schoolplein naast ons huis. Ze schoot er de grootste jongen aan ‘wil jij een heitje voor een karweitje?’ Dat wilde hij. ‘Ik heb een salamandertje en dat kun jij vast wel vangen. Jij lijkt mij snel en lenig.’ Dat was de jongen. Tot hij de hagedis zag. De overredingskracht van mijn moeder was sterker dan zijn bibbers. Hij ving de hagedis, kneep hem net niet dood, smeet hem in het terrarium en nam zijn heitje in ontvangst met een paaiend compliment van mijn moeder. Die avond timmerde mijn vader het terrarium dicht met luciferhoutjes.

Ik ga de immense kippenren in, open het gammele deurtje en zie harig gedierte wegvliegen achter een hokje en in de grond en pak koelbloedig, niet koud, de twee eieren die nagloeien van het warme binnenste van de kippen. Als ik de eieren in mijn hand houd, voel ik de hand van mijn vader de mijne vullen, het soepele, elastische van zijn prachtige handen. Nooit zag ik mooiere handen dan die van hem.

In de schuur vind ik een prachtig stuk gereedschap aan een kloeke stok, ouder, kraniger dan een schoffel. Ik ga het kippenhok weer in, harig gedierte is al aan me gewend en kijkt met bruine kraalogen naar de halen van de schoffel voor ze onder de houtkrullen verdwijnen. ‘Ze zijn banger voor jou dan jij voor hen’ zei mijn vader en dat is zo. Na een uur heb ik een verborgen straatje vrij. Er lag een laag grond op van zeker 15 centimeter. Toen de man dood was, lieten de vrouw en haar dochter de boel intact, dat wil zeggen, de loop der dingen nam het over. Ik herstel de orde van de man. Dat doet zijn kippenhok goed. Er is nog veel werk aan de winkel in het oude bouwkeetje dat al 40 jaar dienst doet als kippenhok. Mijn twee witte kippen poepen welopgevoed in een kattenbak die ik gisteren na een uur schrobben brandschoon had en ze leggen eieren in een gammel houten hokje dat anders moet, maar hoe. Waar ze slapen weet ik niet, want ze zijn wakker zodra ze mijn voetstap horen, welk tijdstip dan ook beginnen ze te tokken, en dat ontroert. Morgen wil ik een geschikte stok voor ze vinden, dan kan ik met de kippen op stok.

 

 

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

19 reacties

  1. Ik denk te begrijpen dat jullie in een ander nest gaan wonen, hetzij tijdelijk voor vakantie, schrijfweken, of misschien wel voor vast?

  2. Prachtig verhaal Anne.
    Doet me denken aan het kippenhok uit mijn jeugd met een oude gietijzeren braadpan ingegraven om de kipjes van water te voorzien. Als ze geen eitjes meer legden hingen ze aan de kippengalg, tot hun laatste klapwiek. Achteraf bezien een vreselijk beeld, als (jong) kind vond ik het boeiend om te zien hoe de kip werd geslacht en dat mijn moeder hem braadde en dan versierd met rozetjes op tafel zette ……

    Veel succes daar in de oostelijke bossen!

  3. Ah, Mevrouw U bevindt zich nu G-astro-lógisch gezien in Het ‘Z W E V E N D E Huis!’ Jammer dat wij U niet konden Uit-zwoven! Maar daarom zwuif en fuif ik U nog even na !

  4. Lieve Anne, Mooi te horen dat je je zo thuis voelt op je nieuwe plek.Ja het is weer een hele ontdekking wat er zich weer afspeeld in en rond het kippenhok en de eitjes samen met de herinneringen rond je Vader.

  5. Anne, waar ben je? Ik bedoel geografisch? Want ik kom uit het oosten, zoals alle wijzen, en ben nou heel nieuwsgierig. Geboren in Neede, getogen in Lochem, gerijpt in Ruurlo. Is het ergens in de buurt daarvan? Vorden? Nou, hoe dan ook, weer een mooi verhaal, je moet maar eens aan bundelen gaan denken!

  6. Weer zo mooi geschreven, Anne. Een nieuwe plek, een nieuw nest, je vader heel dicht bij je…je bent thuiskomen. Dat deze plek jou en Kees heel veel geluk zal brengen! Liefs!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *