Met Zora gaat het beter, ze valt nu alleen nog om bij rare bewegingen, zoals gaan zitten om de billen te wassen, op een wiebelondergrond plaatsnemen, of twee tegengestelde bewegingen, lopen en omkijken.
Ik ben met Nelleke op pad geweest, we moesten er allebei even uit. Haar lief was een paar dagen beroerd van de chemo, en vandaag ging het en met Zora ook, dus op naar Purmerend, even naar de Noppes aldaar. Paar te beplakken dingetjes gevonden, zij 2 clowntjes, ik een josephjoseph plastic bak voor 50 cent met openingen waar ik een stokje in ga hangen als vogelvoerbak, en lekker plakken maar weer.
Daarna gingen we naar een van haar kleurrijke zussen. Deze woont geweldig leuk, met schattig huis en boomgaard en tuinhuisjes, maar ach, ze mist haar man zo, die was bloemist. Ze doet het prima. Schildert, speelt accordeon en meer van die bijzondere dingen, kan ook veel met kleren, ze heeft een hele kamer vol, op kleur natuurlijk!
Afijn, ik zie onder haar tafel stapels boeken en was benieuwd wat ze leest en ervan vindt. Nou, toen hebben we toch zo gelachen, we kwamen niet meer bij, want elke keer wist zij, of Nelleke, of ik de naam weer niet van een boek, een schrijver, een film, een acteur, en zo ging het maar door. En hoe we die beroemdheden dan beschreven, zo van, je weet wel zo’n Friezin, ze is ook, hoe heet het, model, een heel mooi model, met zo’n bos haar, en zo’n glimlach, zo’n mooi gezicht, hoe heet ze nou, met die man van haar, je-weet-wel, die is ook zo bekend, en zijn vader ook, met een baard, of nee, die heeft hij zelf. We gingen telkens het alfabet opzeggen of we bij de letter kwamen die ons de naam tebinnen bracht. Daphne, of nee, Dozijn, nee Doutzen was het, Doutzen Kroes. Als je de voornaam hebt, heb je de achternaam ook. Heerlijk.
Waar we niet op konden komen was de inspecteur in een nieuwe serie, hoe heet die ook weer. Moordvrouwen. Je hebt een agent uit Rotterdam, hoe heet ze, die iedereen na doet. O ja, die, Wendy van Dijk, dat vind ik een afschuwelijk mens, alleen al omdat ze de kandidaten van The Voice op een vreselijke manier aankondigt en afkondigt. ‘Ging het?’ Hemel, geef mij Martijn als mijn stem eraan geloven moet. Maar daar ging het niet over, het ging om de inspecteur. Die vroeger zo bekend was. Ze speelde eens voor gek, iets met psychiatrie, en liep zo’n vennetje in. Ze heeft zo’n vierkante kop en haar haargrens begint ergens bovenop. Deze aanwijzingen hielpen niet. Geen van drietjes kwamen we erop. Twee keer het alfabet er voor opgezegd.
Afijn, ik zie onder haar tafel stapels boeken en was benieuwd wat ze leest en ervan vindt. Nou, toen hebben we toch zo gelachen, we kwamen niet meer bij, want elke keer wist zij, of Nelleke, of ik de naam weer niet van een boek, een schrijver, een film, een acteur, en zo ging het maar door. En hoe we die beroemdheden dan beschreven, zo van, je weet wel zo’n Friezin, ze is ook, hoe heet het, model, een heel mooi model, met zo’n bos haar, en zo’n glimlach, zo’n mooi gezicht, hoe heet ze nou, met die man van haar, je-weet-wel, die is ook zo bekend, en zijn vader ook, met een baard, of nee, die heeft hij zelf. We gingen telkens het alfabet opzeggen of we bij de letter kwamen die ons de naam tebinnen bracht. Daphne, of nee, Dozijn, nee Doutzen was het, Doutzen Kroes. Als je de voornaam hebt, heb je de achternaam ook. Heerlijk.
Waar we niet op konden komen was de inspecteur in een nieuwe serie, hoe heet die ook weer. Moordvrouwen. Je hebt een agent uit Rotterdam, hoe heet ze, die iedereen na doet. O ja, die, Wendy van Dijk, dat vind ik een afschuwelijk mens, alleen al omdat ze de kandidaten van The Voice op een vreselijke manier aankondigt en afkondigt. ‘Ging het?’ Hemel, geef mij Martijn als mijn stem eraan geloven moet. Maar daar ging het niet over, het ging om de inspecteur. Die vroeger zo bekend was. Ze speelde eens voor gek, iets met psychiatrie, en liep zo’n vennetje in. Ze heeft zo’n vierkante kop en haar haargrens begint ergens bovenop. Deze aanwijzingen hielpen niet. Geen van drietjes kwamen we erop. Twee keer het alfabet er voor opgezegd.
Vanavond komen bejaarde acteurs, van die echte Krasse Knarren, Mimi, en hoe heet die man ook weer, van Mien Dobbelsteen. Ze zitten in een huis en halen herinneringen op. Kijken!
3 reacties
Ik had een lange reactie getypt, en toen werkte de CAPTCHA code niet en was ik mijn bericht kwijt. Voortaan eesrt even Ctrl + C doen, dan heb ik nog wat
Nog maar een keer proberen. Ik was verbaasd over het resultaat van een week bij elkaar zitten en herinneringen ophalen. Ik herken het louterende effect van een weekendje herinneringen ophalen bij oude vrienden. Van te voren en daarna werden allerlei testen gedaan en er was een merkbare verbetering te zien. Ik merkte ook dat de creativiteit duidelijk minder wordt met die leeftijd. Op de ”bonte avond” voerden henk van der Horst en John Leddy (Dobbelsteen) een sketchje op. Veel meer dan een eenvoudige tekst op de melodie van ”Dat is uit het leven gegrepen” was het niet, ik had op meer gerekend, dat wel. Marie-Cecile Moerdijk kende ik nauwelijks, maar ik vind haar heel lief. Zo wil ik ook zijn als ik tachtig ben. In jouw stukje herken ik mezelf. Ik weet dat Paul McCartney de bassist van de Beatles was. Vraag je dat morgen aan mij en ik MOET het zeggen, grote kans dat ik het dan niet weet. Leuk stukje weer van jou.
Nou daar ben ik dan eindelijk weer ,druk ,druk ,druk. Ja het was weer heerlijk zon daggie samen en gezellig even naar mijn zus ,ja het is daar kleurrijk en gezellig en we kunnen altijd heerlijk over van alles praten en uitwisselen en ieder heeft zijn eigenaardigheid. Anne wat een fijne verhalen verteller ben je toch ,het is iedere keer weer een plezier om je stukjes te lezen en mijn zus en ik hebben van jou woordenschat nog heerlijk na genoten ,groetjes Nelleke