De hele dag heb ik er geen last van gehad, maar ineens komen ze opzetten, om vijf voor zes en dan bedoel ik 17.55, daar zijn ze, de lentekriebels.
Ze komen het moment dat ik de aardappelschillen in de vuilnisemmer kieper.
Dat is toch geen gezicht. Het tafelkleed dat van de zomer nog zo vrolijk was, is gescheurd op de hoeken, van de vrolijke plantjes is niets meer over, de rug van de bruine kat ligt er half af en het deurtje van het vogelhuisje is doormidden gespleten. Ineens valt het me op. Als de schillen in de emmer zitten komen ze opzetten, de lentekriebels. Die tafel moet schoon, en wel met onmiddellijke ingang.
Ik taal niet naar aardappelen, bloemkool en kip.
Ik moet sop.
Emmer gepakt, heet water erin, flink wat zeep, schuurspons en lap en dweil en de snoeischaar ook gelijk erbij, en uitleven maar.
- blinkende kale boel
Eerst alles van tafel, ergens op de grond. Kleed geboend en geschrobd. De hoeken blijven kapot. Weg met dat kleed. Eronder wordt zichtbaar waarom het kleed erop lag. Het tafelblad zit vol vlekken en kringen. Boender erover tot dat antieke geval blinkt als een spiegel.
Nu valt dat gat aan de achterkant weer zo op. En die roestige poten.
Had ik niet nog ergens in de schuur, in huis, op een van de zoldertjes een kleed? Een heel vrolijk nieuw plastic kleed?
Ik race van hot naar her om dat kleed te vinden. Haal kasten en dozen en manden overhoop, en jaaa, daar is het! Splinternieuw en hagelwit. Dat niet. Het is bont en gezellig en warm en heel wat beter dan dat kapotte ding.
Trappen af met het bonte kleed. Keuken door waar man aan het fornuis rammelt. Hij heeft honger en het is etenstijd. Kan wel wezen maar ik heb de lentekriebels en als ik daar niet onmiddellijk gebruik van maak, zijn ze over en zitten we een heel jaar met zo’n kale tafel.
- vruchtbaar moment
Man kent vrouw.
,,Doe maar gauw! Dan maak ik het eten wel.”
Vrouw haalt houtlijm en kwastje ook nog en plakt vogelhuisjesdeurtje.
Vrouw haalt tegellijm en plakt rug op de kat.
Vrouw snoeit de planten.
Ziezo. Het is zover.
Vrolijke kleed over tafel.
Hele kat erop.
Hele vogelhuisje erop. Gesnoeide planten erop.
Die blauwe bal in dat ijzeren ding kan er ook wel bij. En die dakpan staat nu veel leuker. Snel man geroepen om het resultaat te laten zien. Man roept toevallig op hetzelfde moment. Dat heb je wel vaker als echtpaar. Het eten is bijna klaar en mijn tafel is klaar. Kan hij mooi eerst even naar mijn werk kijken.
Hij komt. Hij kijkt. Hij ziet. Hij zegt.
,,Dat ziet er smakelijk uit, maarruh, ik dacht dat jij de lentekriebels had?”
6 reacties
aanstekelijk die kriebels van jou, ik ben maar alvast gaan koken, draadjes vlees met rode kool.
hihi, wat dacht je morgen van boerenkool met worst?
De lentekriebels zijn vandaag wel helemaal weg. Het regent hier met bakken uit de lucht. Juist net nu ik door het verhaaltje zin had gekregen om ook wat te gaan ondernemen.
Heddy, ik ben er net op deze druildag achter dat iedereen een eigen vignetje krijgt, en wat is het jouwe? Zij het vaag….. zie ik daar toch lentegroen!
Heel verstandig, gelijk gebruik maken van die kriebels. Je kent jezelf toch? En over draadjesvlees. Ik heb in de herfstvakantie in Engeland voor ongeveer 25 Euro een ‘slow cooker’ gekocht. Daar heel normaal, hier een uitzondering en duur. Ideaal voor draadjesvlees.
‘s Morgens aanzetten, maar 175 Watt, en uit je werk komt een heerlijke geur je tegemoet, nog voordat de deur open is. Ook goed voor peulvruchten.
Jij kan overal een mooi verhaal van maken Anne!
ja die anne is een natuurtalent,ze schud de verhalen uit haar mouw en rollen zo haar pen uit