Joh, het voelt helemaal raar. Ik heb er een punt achter gezet. Achter mijn tweede roman. Achter Eva. Armen over elkaar. Nou, het is meer mijn hoofd. De Porsche is weg – geen snelheid, geen flitsen, geen ruitenwissers die plotseling gaan bewegen, geen stoplichten en geen drempels – mijn hersens drijven doelloos in de sloot.
Nou ja, punt erachter? Geen punt! Er moeten nog puntjes op de i.
Bijslijpen, aankleden, opsieren, rechttrekken. Het lintje om het cadeau, de kers op de taart. Vind ik leuk! Versieren vind ik echt heel leuk. Het werk is gedaan, het zweet is eruit, de hordes zijn genomen – en dan nog wat spelevaren met schaar en lijmpot. En een uitgever zoeken. En vinden!
Nou ja, punt erachter? Geen punt! Er moeten nog puntjes op de i.
Bijslijpen, aankleden, opsieren, rechttrekken. Het lintje om het cadeau, de kers op de taart. Vind ik leuk! Versieren vind ik echt heel leuk. Het werk is gedaan, het zweet is eruit, de hordes zijn genomen – en dan nog wat spelevaren met schaar en lijmpot. En een uitgever zoeken. En vinden!
En toch voel ik me heel raar.
Mijn hoofd voelt vreemd. Heel vreemd.
Een station in de nacht waar geen trein langskomt. De tent van de botsautootjes zonder botsautootjes. Een huis zonder bewoners. Een ei zonder kuiken.
Vreemd en leeg.
Heimwee.
Opluchting.
Vermoeidheid.
Zwaar en leeg ineen. Dat is het vreemde, hele vreemde. Duister. Het heelal voor het geboren is.
Eén reactie
Hoi Anne,
hoe prachtig moet jouw boek wel niet zijn als je jouw ”lege nest syndroom” zo omschrijft.
Elke zondag is er bij de VPRO een waanzinnig interessante uitzending over de werking van hersenen. Daarin was ook een kunstenares die bij wolken een soort makrelen zag. Of een kleur bij een geluid. Daar werd verder op in gegaan. Opzienbarend was dat de zintuigen van de mensen samenwerken. Heel kort zal ik een voorbeeld geven. Een aantal koks kreeg een koptelefoon op en moest chips proeven. Via een microfoon en vervormingsapparatuur werd de frequentie van het kauw-geluid hoger of lager gemaakt. Hoger resulteerde in het gevoel dat de chips heel vers waren, lager juist taaier. Dus je luistert naar eten. Ook had blinde man zichzelf geleerd om met de tong te klikken en de echo van het geluid te interpreteren. Zo kon hij fietsen. Een professor gespecialiseerd in vleermuizen experimenteerde met hem in een MRI scan apparaat. In het MRI apparaat werden virtuele echo’s verzonden. De professor zei: ”Het was alsof ik met een vleermuis praatte”. En op het gebied van Parkinson is ook een geweldige uitvinding gedaan. Een soort pacemaker voor de hersenen. Patienten hebben het gevoel tien jaar terug te gaan in de tijd. Jonger dus. Veel verschijnselen van de ziekte zijn dan weg.
Net als bij het in kaart brengen van onze genen gaat het met het hersenonderzoek nu razendsnel.
Maar ik denk dat kunstenaars hun zintuigen ook anders gebruiken dan de gemiddelde mens. Ik weet het niet zeker, maar ik meende te horen dat de kleur rood niet bestaat. Die word door onze hersenen gemaakt. Oh ja, nog één ding (Alt+130). Baby’s hebben de aangeboren eigenschap om een hol masker van een gezicht toch als bol te zien. Evolutionair vererfd. Mooi hè, de natuur.