Geen seizoen zal nog hetzelfde zijn bij ons in het Fichtelgebergte.
De Man van de Berg is er niet meer.
Zonder hem is het leeg op de berg.
Hij was de berg…
Hij was er in de winter, als de sneeuw meters hoog lag. Dan kwam Werner met zijn Schneefrees en maakte een paadje sneeuwvrij voor ons, zodat wij naar ons huisje konden lopen.
Hij was er als de sneeuw eindelijk weg was, de eerste mei, dan was hij er om met zijn Buldog, zijn trekker, de meiboom uit het bos te halen. Dan stonden wij vrouwen op het veld uit te kijken waar de mannen bleven. En als Werner er dan aankwam, liepen wij naderbij met onze manden met rode en witte linten. De stam was al kaal gehaald in de week ervoor, maar het topje mocht blijven. Daar bonden wij de gekleurde linten in. Daarna sleepten de mannen de meiboom eendrachtig naar het gat en met ladders en spierballen en aandacht voor elkaar lukte het elk jaar weer om de boom overeind te krijgen, de meiboom van de Hohe Wacht, waar wij bij horen.
Hij was er in de zomer, als het hout voor de winter verzameld moet worden, gehakt en gespleten.
Hij was er ook in de zomer als er ergens een Buldogfest was. Dan komen van heinde en verre de mannen op hun antieke trekkertjes en wij gingen mee!
Hij was er in de herfst als de vrachtauto kwam met een extra lading hout voor ons. Hij was er met zijn buldog en sleepte het hout naar ons huisje. Hij was er om samen het hout te stapelen in onze houtopslag. De laatste keer dekte hij het eigenhandig af met dekzeil.
‘Dan hebben jullie droog hout als je van de winter weer komt.
Hij is er niet meer. Nooit meer.
Het is leeg op de berg zonder hem…
34 reacties
Een ode aan Werner, Man van de Berg! Heel mooi geschreven Anne. Voor jou en Man sterkte gewenst met het verlies van een Vriend van de Berg!
Dankje Ellie.
Tranen wellen zomaar op….
Wat een warm verhaal van een warme man en wat zullen jullie hem missen.
Gelukkig hebben jullie zoveel mooie herinneringen aan hem…
Heel veel sterkte voor jullie, en ook voor zijn familie.
Wat een hartverwarmende woorden, dank Marleen
Mooi geschreven en zo herkenbaar, ja zo’n buurman ga je missen, sterkte er mee.
Dank Frank. En fijn dat je hier reageert, nu heb ik jouw blog ook weer gevonden, over jouw huis en ervaringen in Duitsland.
dierbaren weg zien vallen…ik ben daarin een slecht verliezer…liefdevolle ode aan een man die de zoveel betekende voor anderen..,,een dierbaren die gemist gaat worden….medeleven en sterkte gewenst
een slecht verliezer, dat ben ik ook Willem…. dank voor je goede woorden
Anne, ik wil jullie hierbij condoleren met het verlies van de man van de Berg. Ik kan me voorstellen dat het leeg zal aanvoelen als jullie daar weer naar toe gaan. De foto’s zijn mooi en je hebt het goed verwoord. Veel sterkte!
Lief Jannie, dankjewel.
Veel momenten van verlies komen dikwijls terug bij terugkeer op de plek waar je zoveel contact hebt gehad. Sterkte voor jullie als jullie straks de berg weer opgaan en die lege plek zo schrijnend opvalt.
Ja Egbert Jan, het is onvoorstelbaar dat Werner er dan niet is… wij zullen hem missen bij elke stap door de dikke sneeuw, wij zullen hem missen, altijd…
De tranen stromen, wat ‘n mooi, lief, integer in memoriam van de Man van de Berg.
Kan niet anders dan ‘n heel bijzonder mens geweest zijn.
Zal kil zijn zonder hem daar, maar de herinneringen zitten in jullie hart gebeiteld , als de kachel brandt deze winter zal zijn aanwezigheid voelbaar zijn.
Meelevend met jou , Man en zijn familie.
xxxxxx
Dat is waar Dimph, als de kachel brandt, zit iets van Werners energie daarin, en zal ik in het knappend houtvuur zijn aparte, krakende boslach horen…
In November sterft er zoveel…..ben er een beetje murw van…in eigen kring…
Prachtig eerbetoon Anne….
Je zegt zoveel met een enkel woord, Annet, sterkte wolkenwietje!
En dankjewel…
Ach Anne, wat een prachtige man van de Berg en wat zal het leeg zijn zonder hem. Je hebt hem prachtig geëerd met je verhaal en je foto’s.
Veel sterkte als jullie weer naar de berg gaan … Zijn geest blijft daar voor altijd <3
Dat is mooi gezien, Marjolein, zijn heest blijft daar voor altijd, de Genius Loci van de berg…
Zo’n man vergeet je nooit en hety doet dan telkens vreemd aan hem te missen, zelfs na jaren verwacht je hem terug te zien, al weet je dat het niet kan.
In avondlijke gesprekken is hij er toch weer.
Wat een troostrijke slotzin, Edgard – we zullen zeker samen spreken over hem en niet over hem en hij zal erbij zijn
Onvervangbaar, jullie man van en op de berg. Mooie herinneringen hebben jullie. Het is verschrikkelijk wanneer iemand uit de vriendenkring wegvalt. Sterkte en vertel maar wie het horen wil over de man op de berg. Sterkte ook voor zijn familie, kleinzoons zonder opa. Ook daar zullen hopelijk verhalen de ronde doen. Liefs, Anne.
Wat lief dat je ook aan zijn kleinzoons denkt, hij was er zo blij mee, en ook met zijn kleindochter! Wel fijn dat we hem allemaal hebben gekend, dat hij er was, tijdloos, stil, teruggetrokken menigmaal, maar heel aanwezig, altijd, aangenaam aanwezig
Mooi in memoriam.
Dank Johan x
een warm eerbetoon aan een mooie man!
veel sterkte voor al wie hem missen moet.
Ja, vooral zijn naasten, zijn vrouw, zijn beide kinderen en zijn vier kleinkinderen…
Dank Anne L.
Hallo anne, kees! je bent echt vrienden! Bedankt voor de liefde lijnen en beelden van werner. heeft maakte ons erg blij. Ik hoop dat we elkaar snel weer zien. allemaal goed sigurd (ook uit de berg)
Hallo liebe Sigurd!
Du sprichst Hollandisch!
Im Gedanken sind wir da… zusammen… immer
Grüss dich, deinen und der Berg…
Servus!
als bergen kunnen huilen, moet het in dit soort tijden zijn.
ja, dat denk ik ook, Ton.
Een heel mooi waardig afscheidsatement heb je voor hem hier neergezet. Het toont tevens wie jij bent mooi mensje.
Lieve genegen groet en vredige dinsdag verder,
Ingo
je ontroert me, Ingo. dankjewel…
De seizoenen zullen anders zijn en jouw woorden houden de herinnering levend.
De herinnering levend houden – mooi, wijs gezegd Fleurtje, en hartverwarmend dat je mij dit geeft –