Op de voedertafel strooi ik de kruimels van de broodplank.
Ik hoop hier mussen mee te lokken die zich nooit vertonen.
Zit er vanochtend een zwart zeilschip op mijn voedertafel, pal voor het raam waar geen mus mij kan ontgaan.
Het is een aalscholver, de vleugels wijd.
Met mijn neus tegen het raam zie ik het wonder van dichterbij dan ooit.
Laat dat beest een natte wind.
Zonder raam was ik nu blind.
Menu
11 reacties
🙂
🙂 Annette
Hahaha… ondankbaar beest. Weer een memorabele gebeurtenis. Bij sommige mensen gebeurt van alles, dan is het bij mij maar een saaie boel. Gelukkig zie ik sind kort weer kleine vogels in mijn tuin, ook de mus. Ze waren verdwenen doordat eksters en duiven! de boventoon voeren.
het is hier een en al gebeuren Henriëtte – en het is een groot geluk dat ik het aan jullie ‘kwijt’ kan 😉
Waarom geen selfie genomen :-)?
ja, dat had ik natuurlijk moeten doen Johan, maar als het op selfies aankomt ben ik een schijtertje 😉
Leuk ! Je had inderdaad een foto moeten nemen !
Wrijf het er maar in Hans!
Dat heb ik enkele jaren geleden gehad toen iets groots een natte wind liet boven mijn auto en ik met een gewitte voorruit, met 80 km per uur ,door rood licht, mijn auto total loss reed. De vogel was natuurlijk gewoon verder gevlogen en de politie geloofde mij niet…
Dan heb je hier het bewijs Henry, ik heb het nu met eigen ogen gezien –
Maar dat het jou is overkomen op de weg, dat is pas echt onfortuinlijk, gelukkig heb je het er levend afgebracht.
Zo’n beest houd geen rekening met gulle gevers, eten is een hoofd doel en wat er in gaat moet er ook weer uit. Misschien wou de aalscholver wel zeggen, jij komt hier niet bij mij op de plank mee eten, het is allemaal voor mij, ha, ha, ha.