Huis van Bewaring – 2

,,Wat heeft u daar voor een booster?’’
Het ding is minstens een halve meter lang en steekt ver uit een plastic tas.
,,Hij had om een radio gevraagd.’’
De man controleert een map.
,,Hier staat niets over de aanvraag van een radio.’’
,,Hij heeft het mij zelf gevraagd door de telefoon.’’
,,Dat gaat via zijn afdelingshoofd. Die heeft formulieren, daar moet hij het op aantekenen. Radio’s zijn aan strikte normen gebonden. Er mag geen microfoon opzitten. Laat die radio eens zien.’’
,,Die heeft geen microfoon, hij is alleen voor bandjes afspelen.’’
,,Haal hem eens uit de zak.’’
Onhandig getrek en geduw. Daar is het gevaarte.
,,Ik zie het al, bovenop zit een microfoon voor opnamen. Dat mag niet. De regels zijn strikt. Als u een klein radiootje meeneemt moet die ook door een extern bedrijf onderzocht worden op aanwezigheid van opnamemogelijkheid. Dat doen wij zelf niet. Dat kost u geld.’’
,,O.” Geintimideerd laat ze de radio zakken. Liefst ging ze meteen weg. Weg van deze akelige ondervraging. Het gaat om haar zoon.
,,Maar ik heb ook boekjes en kleren mee…’’

,,Boeken mogen niet. Er is een bibliotheek. Kleding mag wel.’’
Ze stopt het troostboekje en het boekje over liefde van Phil Bosman terug in haar rugzak.
,,Mag hij een petje? Hij had om een petje gevraagd, dat mag zeker ook niet?’’
Ze haalt een blauw petje en een rood petje tevoorschijn.
,,Die rode mag niet.’’
Ze pakt nerveus het rode petje terug. De man lacht, het was een grapje.
Hij pakt een lijst en noteert alles wat ze omhoog houdt.
,,Twee petjes, 1 paar oranje badslippers, 1 shirt lange mouwen, 3 T-shirts, 4 paar sokken, twee onderbroeken, 1 spijkerbroek.’’
Hij pakt een groene plastic tas en steekt die onder het glas door. Alles moet erin.
,,De radio kunt u even in de auto leggen.’’
,,De auto?’’
,,Hoe bent u hier?’’
,,Met de fiets.’’
Ze gaat naar de kluisjes en probeert de radio erin te proppen als een trekzak die je in kunt duwen. De radio geeft niet mee. Hij past er niet in. De man kijkt naar het fragiele vrouwtje in haar paarse jas.
,,Ik bewaar hem wel even voor u. Zet hem maar in de doorgeefkast.’’
Ze ziet nergens een doorgeefkast. Haar gezicht gloeit. De man wijst naar de metalen doos naast de balie. Ze opent de metalen deur. De radio past er in als ze hem schuin zet. De man opent het kastje aan de andere kant.
,,Dan kunt u nu uw spullen in een kluisje doen en u melden bij de balie hier tegenover.’’