het is nameloos
verdriet
wat mijn oog
zo pijnlijk ziet
vanbinnen
dieper
dan ik weet
wacht alles
wat ik ooit
verbeet
de weg
erheen
is angstaanjagend
gloeiend
en alleen
Menu
het is nameloos
verdriet
wat mijn oog
zo pijnlijk ziet
vanbinnen
dieper
dan ik weet
wacht alles
wat ik ooit
verbeet
de weg
erheen
is angstaanjagend
gloeiend
en alleen
Deel dit bericht:
Te bestellen bij de boekhandel
Te bestellen bij de boekhandel
13 reacties
Anne, uit je gedicht maak ik op dat je opgezwollen ooglid er voor zorgt dat je wel naar binnen moet treden, of je nu wilt of niet……
Het is bijzonder zoals je het weergeeft, koortsachtig ook. Ik hoop dat je daarbinnen niet teveel verscheurd wordt door dingen of gebeurtenissen die je hebt weggestopt, liever wens ik je mooie herinneringen toe.
Ik hoop dat je snel weer opknapt en dat de vrolijke Anne weer te voorschijn komt. Anne de vlinder die uit haar verplichte cocon ontsnapt! Liefs en beterschap xxx
Anne dubbel pijnlijk hetgeen je ondergaat.
Hoe moeilijk en angstaanjagend alleen het ook is hoop en wens ik dat je dicht bij al het verstopte en wegestopte mag komen . Om het te bekijken te bevoelen het uiteindelijk met liefde mag laten zijn.
Lieve Anne ik herken en weet dit moet je alleen doen je kunt er niet meer voor weglopen. De tijd is er bijna letterlijk wat je oog aangeeft rijp voor.
Beterschap lieve Anne
Lieve, lieve Anne,
Ik kan niet veel meer toevoegen aan de mooie en warme woorden die hierboven al staan. Ik kan alleen maar hopen dat je het nadien even helder een plaats kan geven dan dat je het nu beschrijft. Heel veel liefs en gauw weer beter xxx
Heel mooi beschouwend en lief gedicht.
Je kijkt nu even waar het moet -en waar je de tijd ervoor neemt, valt het kijken mee en dan begint weer ‘het zien’….
heb zelf ook weer mijn oogspoelbakje opgezocht :-)))))
Ik wens je veel sterkte toe. De weg naar binnen is vaak eenzaam, moeilijk, pijnlijk en onontkoombaar om weer sterker en gelukkig te worden.
Als je er eenmaal op zit, is er geen weg terug.
Het mooie is, dat het het begin is naar de hoop.
Ook al is het begin zwaar, elke stap zal verlichting brengen, dat zul je zien.
het feit alleen al dat je eraan werkt!
Heel veel sterkte en ik hoop dat je na het zien van de bodem, het licht weer fel voor je mag schijnen.
Als het oog niets waarneemt rondom, dan neemt de geest het over en de pijn dicteert de onderwerpen. Snelle genezing gewenst!.
Een weg die je alleen moet bewandelen, de weg die het ‘nu’ ‘in de weg staat’…pijnlijk waarschijnlijk, confronterend misschien en wellicht verdrietig, maar altijd aan het einde weer dat licht dat ervoor zorgt dat je weer verder kunt. Veel liefs en warmte voor jou, Anne ❤️
Uit jouw mooi geschreven emotievol gedicht begrijp ik dat je verdrietig bent om wat voor reden dan ook.
Van harte wil ik je sterkte en hoop toewensen voor de toekomst!
Hartelijk liefs en omarmde knuf van Corry Broer.
Ach sorry /mijn naam is Corry/ ik zag eerst niet dat het om een ontstoken oog van jou gaat en las zojuist het onderschrift!
Lieve Anne, uiteraard is dit ook geen pretje. Van harte beterschap gewenst. Liefs van Corry.*
Psieghelóógenschijnlijk er niet om,
Achter iedere pijn zich nieuw licht
als je een oogje dicht knijpt!
Wanneer je moet afdalen in de kelder van je ziel, dan word je wel gedragen door een engel van licht en wijsheid. Veel sterkte lieve Anne.
Je gedachten zijn nog steeds bedekt met diamanten X
Naar binnen kijken doet bijna altijd zeer. Oud zeer is zeer pijnlijk. En zo’n weg ga je eigenlijk altijd alleen. Een ander kan naar je luisteren, maar voelt en ziet niet wat jij ziet. Begrip doet gelukkig wel een hoop. Sterkte