Wat ik nu ga vertellen is zolang geleden, dat het bijna een sprookje is. Er was eens een seriemoordenaar die almaar nieuwe slachtoffers vond zonder zelf gevonden te worden. Iedereen kocht er de Panorama voor, vanwege de interviews met patholoog anatoom Zeldenrust. Mooiere combinatie van beroep en naam is er niet.
Zeldenrust sneed de lijken van de slachtoffers open voor sporenonderzoek. Ook dit sprak tot de verbeelding. Dat een slachtoffer een lijk achterliet en een moordenaar sporen en dat Zeldenrust die sporen opspoorde. Of de seriemoordenaar gevonden werd, vertelt het verhaal niet.
In dezelfde tijd had ik Latijn op school. Latijn was een dode taal. De link met Zeldenrust was gelegd. Mijn identificatie met de patholoog anatoom werd vergroot doordat de dode taal hetzelfde in elkaar zat als een lijk en Latijn ontcijferen was voor mij een vorm van lijkschouwing. Bij Latijnse werkwoorden staat namelijk ook geen dader, zo min als er eentje bij het lijk stond. Daar hadden we Zeldenrust voor en het Latijn had mij. De dader zat verstopt in het werkwoord. Zegt het Nederlands ‘ik heb lief’, het Latijn zegt ‘amo’. Staat er ‘amas’, dan heb jij lief, en bij ‘amat’ heeft hij lief. Latijn was een spannende taal.
Volgens de leraren was Latijn handig als je Frans of Spaans wilde leren, omdat die afgeleid zijn van Latijn. Een onbevredigend antwoord. Ik wilde iets met Latijn in de lijn van Zeldenrust, desnoods iets ontcijferen als de steen van Rosetta. Dat zat er niet in helaas.
Tot gisteren.
Het begint ermee dat ik gek van tuinen ben. Dat wil zeggen, ik vind het fantastisch om in een mooie tuin te zijn. Tuinieren is een ander verhaal. Wieden, schrapen, harken, snoeien, spitten, planten, gieten. Tuincentra daarentegen liggen in mijn lijn. Ik ben dol op het kopen van planten, zelfs het graven van het gat waar ze in moeten. Daarna is het afwachten: de plant gaat dood, de plant gaat woekeren, de plant wordt een reusachtige struik. En krijg zo’n joekel er maar weer eens uit.
Als volgende stap ben ik gaan kijken in uitgegroeide tuinen om daarná naar een tuincentrum te gaan. Dan krijg je een ander probleem.
,,Hij heeft groene blaadjes en paarse puntmutsjes.” Of. ,,Hij heeft groene blaadjes die ook bruin kunnen zijn en de vruchtjes zitten in mandjes.”
Daar snappen die tuinjongens niks van. Laat staan in Duitsland.
Voor onze Duitse tuin ging ik dus gisteren ruim van te voren naar een tuincentrum in Hoogwoud. Vind maar eens tussen de duizenden mini-potplantjes de uitgegroeide planten die je voor ogen hebt. Nu staat er wel een duidelijke tuinman iets te doen met een bezem. Hij snapt niks van puntmutsjes en mandjes. Tot mijn geluk is hij uiterst jong en behulpzaam, wellicht zaterdaghulp die het vak nog moet leren en daarbij van het geduldige dan wel nieuwsgierige soort. Hij zet de bezem blijmoedig neer en neemt mij mee op strooptocht door het oerwoud. Laat ik nou de beoogde puntmutsjes en mandjes in de wirwar ontwaren!
,,Oooh, je bedoelt Veronica Variegata en Corylus avellana. Die hoef je niet mee te nemen, die hebben ze in Duitsland ook.”
Wat meteen aantoont dat deze tuinjongen naast alle reeds genoemde goede eigenschappen ook nog eens niet-commercieel is.
,,Maar hoe leg ik die puntmutsjes en mandjes daar uit?”
,,Oooooooh, gewoon in het Latijn. Als ik in Australië of Brazilië een Corylus avellana wil, dan krijg ik die.’’
Een contradictio in terminis, een dode taal voor levende plantjes in potjes.
22 reacties
Was gefascineerd door die naam…
Nu zijn het onbekende snijders…..
Annette, je zinnen zijn als een Latijns gedicht – ik krijg het niet helder, vooral die onbekende snijders niet, die zijn heel onbekend, dus zie ik om te beginnen het Dappere Snijdertje uit het sprookje, dat was een kleermaker – ik zie een man die Snijders heet en ook mijn blog leest, maar die zul je wel/niet/wel bedoelen, dan zie ik de reeks chirurgen die bij ons op de boerderie een studio gehad hebben – en ik zie onze oude buurman in Tiel die bloemen sneed……
en precies zo ging het tijdens de lessen Latijn op school, mijn gedachten zagen zo verschrikkelijk veel en dan ging de bel en zij de rector ‘daar gat de bal’, en keek ik uit het raam waar die bal dan ging…. xxx voor jou!
Heb in een ver verleden ook Latijn gedaan, bij was de aanleiding de knappe juf Latijn, mevr. Kerremans, onlangs kwam ik haar opnieuw tegen op een quiz, ze was een oude jonge vrouw geworden met te strakke leren broek en uitdagend decolleté. Wat er ook zei, die avond dacht ik terug aan Vergilius en Dido, en de oneindige liefde die zij zo mooi kon beschrijven, terwijl ik enkel maar in vuur stond niet voor de klassieken maar voor haar strakke rode pantalon.
Merci voor de inspiratie Anne…denk dat er een nieuw gedicht inzit…
Bartje! Bijzonder leuk dat je je inspiratie hier deelt, we zijn benieuwd naar je gedicht dat zeker enige interessante verwijzingen zal bevatten naar de oude jonge vrouw in haar strakke rode pantalon, ik zie het al dagen!
Een vriendin van mij kent alle Latijnse namen, zodat ze in welk buitenland dan ook, haar plantjes kan vinden.
Alleen, Zuid Limburg is voor haar ver genoeg….
Dt is een leuke ontknoping Athy! Maar wat goed van je vriendin!
De Latijnse plantennamen, hebben we te danken aan de18e eeuwse Zweed Carl Linnaeus. Zijn idee werd universeel aanvaard door de biologen in 1905 en wordt toegepast op alles wat leeft of heeft geleefd/.
Ik denk dus dat het woord potjeslatijn hierop niet van toepassing is.
Je hebt gelijk J de Kat, en al had je het niet, ik houd van katten, dit terzijde – potjeslatijn heeft natuurlijk te maken met de apotheek waar eveneens wereldwijd gebruik wordt gemaakt van het Latijn, de medicijnen zitten in potjes, vandaar potjeslatijn, jawel…. maar ik vind het gewoon bijzonder leuk dat levende potplantjes namen dragen uit een dode taal – Ave 😉
Ha, mooi verhaal!
Ik miste juist dat Latijn van de middelbare school (heb het niet gehad). Ging een opleiding tuinarchitectuur doen om de nomenclatuur te leren, zodat ik de plantjes kon duiden en begreep hoe de namen ontstaan waren. Gecombineerd met mijn opleiding medisch secretaresse (potjeslatijn) geeft me dat nog altijd voldoening. Voor mij blijft Latijn een levende taal 🙂
Dat is sterk Marjolein, dat je het Latijn op al je interessegebieden bent tegengekomen en eigen hebt gemaakt! Het leeft voor jou en in jou! Leuk.
het overkoepelende effect van Latijnse plantennamen door de liefhebbers van groeiend en bloeiend materiaal als universele taal …vind je ook terug als mensen samen een klik hebben en zonder welke taal dan ook elkaar perfect begrijpen…. spannend, maar het blijft heerlijk om jouw spinsels in zeer begrijpelijke woorden op mij in te laten werken, te verwerken op mijn manier en er mijn beelden bij te zien, bijvoorbeeld die heerlijke glimlach op je gezicht toen er eindelijk iemand de moeite nam om wel te proberen je te begrijpen en tot een gemeenschappelijke noemer te komen….op ieder latijns potje past ook …
Deksels, wat een originele reactie Joke! De taal van het hart…. dat is misschien wel de levendste taal die ooit kan bestaan….
Het doet me iets hoe jij mijn verhalen op je in laat werken, dat doe je echt.
En het klopt van die glimlach, die voelde ik helemaal in mijn buik dat iemand met me mee wilde gaan, letterlijk zelfs…
<3
De Latijnse namen zijn erg mooi, maar jouw namen Anne, ‘puntmutsjes’ en ‘mandje’ zijn zeker zo mooi! Genoten van je verhaal! Dit is al de 7de poging een reactie te plaatsen, maar telkens de melding ‘error’….misschien heeft het te maken, met de slechte internetverbinding sinds een poos, hier in huis. Hopelijk komen deze woorden wel ‘door’. Lieve groet!
Je vindt mijn namen zeker zo leuk! WOW! Bloooooooos xxxxx
en wel zeven keer geprobeerd dit te platsen, je bent en doorzetter Ellie, maar dat weet ik allang… dikke liefs voor jou en je mooie hart.
Nou blooooooos ik….
Gelukt!!!
YES!!!!!!
Herkenbaar. Op diezelfde manier zijn wij ook vaak op zoek naar planten voor in de tuin. Ooit ergens gezien, in mijn hoofd opgeslagen hoe het er precies uitziet en dan…………………………………….
de zoektocht.
o wat leuk dat jij dat ook hebt, Wilma!
Wat leuk dat jij de hazelnoten van de hazelaar mandjes noemt Anne! 🙂 En gelukkig geen lijken in potjes (alhoewel, als ze te lang droogstaan)…….
Ha Jannie! Wat ik aanzie voor mandjes zijn de gevederde groene fflapjes waar de hazelnootjes in zitten …. 😉