Iris, mijn derde romanpersonage is een voelende vrouw. Wat is voelen? Is het liefde of emotie? Wat is het verschil? Waarin uit dat zich? En hoe zit het dan met hooggevoeligheid of overgevoeligheid?
Deze vragen inspireren mij het diepe in te duiken, op weg naar de binnenkant van Iris. Maar hoe doe je dat?
Om te beginnen doe ik dingen die Iris doet. Daar ben ik al maanden mee bezig en verklap ik niet en je komt er ook niet achter door de blogs van het afgelopen jaar te lezen, misschien ook wel.
Ik heb inmiddels een goed beeld van Iris, haar uiterlijk, bezigheden, afkomst, omgeving en intussen voel ik mee hoe zij simpele dingen als de afwas ervaart: het water voelt warm of koud, soms is het een rot klus en soms is het juist lekker om het warme water tussen haar vingers te voelen en erbij weg te dromen.
Dat schrijf ik niet allemaal op, maar moet ik me wel bewust zijn.
Naarmate ik vertrouwd raak met haar wordt het inleven interessanter. Hoe zou Iris reageren op simpele situaties: de trein net gehaald of gemist. Juichen of janken.
Haar gemoed kom naderbij, maar inspireert nog niet tot een roman.
Wat mij boeit, zijn relaties. Ik ben vooral benieuwd in de aard hiervan. Hoe verhoudt zij zich tot de ander, welke complicaties, consequenties heeft dit?
Terwijl ik me verplaats en verdiep in Iris, gebeurt er van alles in mijn eigen leven.
Sinds Sophie en Eva zijn verschenen heb ik veel signeersessies en krijg ik vaak vertrouwelijke verhalen te horen.
Op zeker moment vraag ik me af hoe Iris zou reageren.
Om hier feeling mee te krijgen maak ik collages. Het leuke hiervan is het speelse proces. Je doet maar wat en dat is leuk.
Het begint met een stapel tijdschriften, daar scheur je plaatjes uit die je aanspreken. Vervolgens schik je die tot het goed ‘voelt’. Dan plak je het vast.
Het wonderlijke is, dat de focus waarmee je begint meedoet. Dat heb je niet in de gaten als je bezig bent, dat onthult zich daarna. Ook zo leuk.
wat heb je nodig om gelukkig te zijn?
In deze collage bijvoorbeeld zie ik pas de volgende dag de gouden bergen links. Daar ging het levensverhaal over! Het verleden was goud en daar is niets van over. Ik zie nu ook de pluisjes rechts, bijna niets. Maar in pluisjes zit wel weer zaad voor de toekomst.
Zo zie ik almaar meer in zo’n collage, ofwel, ik sta langer stil bij het levensverhaal, dat begint te leven voor me.
Daarmee ben ik nog niet in de ziel van Iris. Maarrr…
In een vervolg gesprek merk ik dat ik anders luister en reageer. Zomaar zit ik op de golflengte van Iris.
De weg is gebaand.
18 reacties
Anne, heb je wel eens wastekeningen gemaakt? Encaustic art noemt men het ook wel. Dat lijkt me helemaal iets voor jou. Daar verstopt zich ongemerkt en onbewust ook zo veel in…… een geweldige ontdekkingsreis……
ik zet even een fotootje op mijn tijdlijn
ik ga kijken!
wat een goed idee Joke! Ik heb het nooit gedaan en weet ook niet hoe het gaat, maar ik heb wel waskrijt in alle kleuren…
woonde je maar dichterbij… ik heb alles in de kast liggen….
en ik heb nog een LOOMS weefgetouw voor jou op zolder!
joehoe jippie
Maak ons maar lekker Anne!! En benieuwd naar Iris, die nog gebaard moet worden ook al leeft ze nu al in jouw gevoel en bewustzijn.
Een hele weg te gaan, succes daarmee! Liefs, Marcelle
wat lief Marcelle! Dankjewel
Mooie collage.
Ik maak ze nu niet meer.
En diepe gevoelsgedichten ook niet meer.
Ben op.
Wil 14 dagen slapen.
En honderd keren gapen.
Ik wil jengelen en klagen.
Maar dat mag niet van Annie M.G.: zeuren
¸¸♬·¯·♩¸¸♪·¯·♫¸¸ LIEFS ¸¸♫·¯·♪¸¸♩·¯·♬¸¸
daar zit wel veel gevoel in, Annette 😉
ga maar lekker slapen en gapen en dromen en de zomer over je heen laten komen, is niks mis mee!
Anne wat boeiend Iris te zien ontstaan op deze manier.
Zo kun je ook intuïtief bij jezelf komen.
Ik wens je in de ” draagtijd ” van Iris ‘ n intens gevoelsbeleven dan kunnen wij ons verheugen op weer ‘ n heel bijzonder boek.
wat zeg je dat mooi, Dimph, en wijs ook 😉 ~ dankjewel x
Jammer dat ik klaar ben met het lezen van je blog, zo mooi, zo inspirerend ook, dat voelt zo, Anne! Verheug me op het vervolg en op Iris….word nieuwsgierig naar haar!
ik word ook steeds nieuwsgieriger wat er allemaal gaat gebeuren! het is me een type hoor!
Wat bijzonder om te lezen hoe je jezelf inleeft in een personage!
leuk! dankjewel Margo!
Wat bijzonder om te lezen hoe jij je Iris eigen maakt. Ik weet zeker dat het goed komt. Aan je verbeeldingskracht zal het niet liggen.