Hoe zal ik beginnen. Of liever, hoe begon het ook alweer? Onze vakantie, mijn schrijfretraite.
Voor de thema’s die ik in mijn derde roman wil uitwerken en bezielen heb ik veel leuk voorbereidend werk gedaan: locaties bezocht, gesprekken gevoerd, artikelen gelezen en films bekeken, ik heb de karakters en tijdlijnen van mijn romanpersonages in kaart gebracht en tot slot mijn lievelingsvoorbereiding: collages gemaakt om in de huid te kruipen van mijn hoofdpersonage: Iris.
De dag van vertrek popel ik om ECHT te beginnen.
Met Kees is het anders gesteld, hij hoopt dat hij het redt met zijn voet. Hij kampt al weken met een zeer pijnlijke zenuwontsteking in zijn rechtervoet als gevolg van gordelroos. Ja, het bestaat echt en begint met onschuldige rode bultjes op de voet die verschrikkelijk jeuken. Als die weg zijn, begint de pijn en kun je niet meer op zo’n voet staan. De voet is aan de beterende hand. Kees durft het aan, we gaan!
Maarrr, we doen het dit keer heel rustig aan. Niet alles op één dag.
De dag voor vertrek halen we onze poezenfluisteraar op en onze eenkennige Lukkie laat zich in de loop van de avond verleiden tot kennismaking en communicatie, hij geeft zelfs een kopstoot tegen het been van de fluisteraar. De volgende ochtend pakken we op ons gemak de auto in en rijden een klein stukje, om ons in Roermond te laten verwennen met een heerlijke maaltijd, een goed bed en uitgebreid ontbijt. Althans, zo was de aanbieding van Fletcher.
Het hotel is zo goed als leeg, de tuin daarentegen vol wespen, wat kan verklaren waarom Fletcher zo’n aantrekkelijke aanbieding voor ons had. De maaltijd is goed, de kamer slecht: gloeiend heet en als we het raam openen om te luchten bromt het van de airco’s die onder ons raam staan. Wisselen van kamer hoort niet bij de opties. We woelen ons er doorheen en staan de volgende ochtend bij wijze van spreken fris op. Het ontbijt blijkt een vergissing. Geen probleem, we ontbijten bij een bakker pal over de grens.
Tot zover geen wolkje aan de lucht, sterker de lucht is strakblauw, de zon stralend, de temperatuur loopt op met de kilometer. Dan ben je blij dat er airco is.
Zoals wij al op de kaart gezien hadden, ligt Roermond zuidelijker dan Hoorn. Tomtom kiest een ander parcours, niet langs de ons bekende noordkant om het Ruhrgebied heen, maar langs de zuidkant. Maken we die ook eens mee. Nou, dat is eens en nooit meer. De zuidelijke weg is namelijk ‘onder constructie’, ofwel heel veel Stau, Duits voor file. Dit komt door een combinatie van factoren, samengevat: werkzaamheden aan de weg, hitte, vrachtwagens met kokende motoren stilstaand op de vluchtstrook, ongeduldige Duitsers in snelle Audi’s.
De snelle jongens willen inhalen, aangezien links niet gaat door wegwerkzaamheden, kiezen ze rechts de vluchtstrook en dat gaat goed tot het fout gaat. Zeker drie van zulke ongelukken passeren wij met een gangetje van 25 km, terwijl politiewagens en ambulances zigzaggend hun weg banen. Onze reis duurt tweemaal langer dan anders. Tegen de avond belanden we in het verkoelende Fichtelgebergte.
Verhit pakken wij de auto uit om geheel vanzelf af te koelen in ons heerlijke berghuisje bij een temperatuur van 17 graden, aangenaam koel dankzij de dikke muren die volgens Duitse inzichten aan de buitenkant geïsoleerd zijn om hitte en kou te weren vanaf de plek waar ze het huis belagen. Dat de isolatie zo goed is dat er geen lucht in of uit kan, laten we hier buiten beschouwing.
Mijn schrijfplek is in de Wintergarten, Duits voor serre en zoals dat met serres is, wordt deze aan drie zijden begrensd door ramen, waardoor het uitzicht bijna alzijdig is en de rug dekking heeft. Met al dat glas is een Wintergarten gevoeliger voor het weer, het is er ietsje warmer, 19 graden, de perfecte schrijftemperatuur wat mij betreft.
Dit dreigt een oneindig verhaal te worden als ik zo doorga.
Wees gerust, we zijn nu op de plaats van bestemming en alles kan vanaf hier op rolletjes gaan lopen.
Kees kan met de benen op de poef, krant in de hand, pilsje erbij en ik kan gaan schrijven…
wordt vervolgd
24 reacties
Mooi he van die isolatie.
Het gaat vast goed 🙂
Ha Annette!
Ja, die Duitsers zijn anders, doen anders en denken anders en dat is het leuke. Ze hebben ook leuke spreekwoorden waar je wat aan hebt onderweg: ‘der Weg ist das Ziel’
XXX
Wat gezellig om jou te lezen…ik zie het voor me. Vreselijk die autowegen, maar ja, jullie zijn er. Nu nog een goede nachtrust en dan morgen eindelijk beginnen. ( ha). Sterkte metha.
Gezellig om jou hier te zien Metha!
Groetjes uit de rotskelder 😉
Ja wij popelen nu ook dat het een oordeel heeft
Altijd fijn om (je) te horen Attila!
Heerlijk, nog even een verhaaltje voor het slapen gaan! Dag Anne, fijn dat je er weer bent. Lieve groet, Marcelle
Dankjewel en lieve groet, Marcelle!
Wanneer ik dit verslag van jou lees, Anne, dan hoef ik niet op vakantie. Reis en voel mee met jou. Wat fijn dat je weer leesbaar bent.
Arme Kees, zo’n zenuwontsteking is heel pijnlijk, Rust en nog eens rust. Nu ja, wordt vervolgd, schreef je zelf al.
Dag Athy,
Ik ben aan het leren om alles wat gebeurt op mijn ‘schrijfretraite’ te gebruiken voor mijn schrijven… 😉
Je hoort er meer van 😉
Anne ik herken het tomtom probleem. Met dat apparaat presteer ik het om in ‘n dorp met een straat te verdwalen.
Ben “jaloers “op je schrijfserre……..en wacht vol spanning op het vervolg.
Hoop dat het met Kees z’n pootje intussen wat beter gaat,
xxxx
In een dorp met één straat verdwalen dankzij Tommie is pas echt hilarisch Dimph!
Zonder die serre is het niks – maar je kunt ook met je rug tegen een boom…. maar ja, dat weer hè –
Over dat pootje van Kees hoor je later…. x
Fijn je weer te lezen Anne, en ik ben natuurlijk heel benieuwd naar het vervolg van jullie verblijf in het Fichtelgebergte! 🙂
Fijn je gelijk weer hier tegen te komen Jannie!
Het is een herkenbaar verhaal. Al ga ik natuurlijk niet om te schrijven (dat doe ik overal wel) maar om indien mogelijk zoveel mogelijk historisch moois te zien (wanneer ik naar Duitsland, België op vakantie ga, door Nederland struin).
Wij waren afgelopen weekend twee-en-een-halve dag in Leuven (Mechelen stond ook op het programma maar hebben we uiteindelijk niet gehaald). Daar was het heerlijk toeven in een kamer die normaal € 399,00m p.p. en per nacht moet kosten en die ons nu slechts 25% kostte (schijnt in Leuven gebruikelijk te zijn tijdens weekends).
Warme groetende genegenheid en heel prettige dinsdag,
Ha Sunset, daar geef je gelijk een goede tip! Merci x
Voor een roman heb ik een aaneengesloten retraite nodig… anders raak ik de hele tijd afgeleid…
De hakkelige stuntelige heenweg belooft een periode van verdere stagnatie , die waarschijnlijk streepjes door een aantal voornemens zal zetten alvorens het stromen weer inzet. Kwestie van berg en dal ;-)))))
Ik ben dus benieuwd naar de voortgang.
Marije! 🙂 😉 🙂
<3
hartjes lukken niet op deze site, maar ik zie en voel het dwars door het teken heen Joke, dankjewel
Reisplezier gaat op en af, je lacht en je rust, dan is er de muziek en als alles goed gaat kom je waar je wil zijn en anders enkele uren later, wat geeft het op vakantie.
goed gezegd Edgard!
Ben maar begonnen aan deel 1, zodat ik in kan lezen. Te mooi om ook maar iets te missen. X
Ha Ietepiete!
wat gaaf! dan krijg je gelijk een totaalbeeld 🙂
lieverdeliefs x