Een dag zonder water is te doen met zes flessen bronwater en een waterbassin met water dat net zo stinkt als het eruit ziet. Dit stinkwater is goed voor de wc. Na een paar emmers ontdekt Kees de beste methode: je smijt met kracht een volle emmer erin, anders blijft liggen wat er ligt. Je staat ervan te kijken hoeveel emmers er doorheen gaan op één dag. Het flessenwater gaat nog sneller. Een mens drinkt wat af. En dan de afwas nog. Geen wonder dat er geen druppel over is voor de douche. Plakkerig ploffen we in bed. Gelukkig komt morgen het nieuwe filter en kunnen we weer douchen.
Later dan voorspeld staat de ‘Mitarbeiter’ op de stoep. Het was zoeken naar ons pad en dan ben je er nog niet want hij was eerst bij de ruïne maar daar was niemand en nou is hij hier met het filter en de rekening komt later. Mitarbeiter weg en Kees de kelder in met een sneeuwwit filter. Na een kwartier of drie heeft hij dat ding op alle mogelijke manieren tussen de slang van de bron en onze waterleiding gehad en komt zwaar depressief de kelder uit.
‘Anne???’
C’est le ton qui fait la musique en daarbij, als het gelukt was, had Kees met gepaste trots een emmer koel helder bronwater op tafel gezet en toch vraag ik het domste wat je kunt vragen aan een teleurgesteld man.
‘Lukt het niet?’
‘NEE! Er komt geen water van de bron af, dus zo’n filter doet niks.’
‘Hoe kan er geen water uit de bron komen?
‘Weet jij het!!!!??????’
Op dwingende examenvragen scoor ik negens en eenmaal zelfs een tien voor aardrijkskunde waar ik normaal krappe zesjes haalde. Op het eindexamen kwam werkelijk alle adrenaline vrij en nu dus ook.
‘Dan is de toevoerslang kapot of de bron is leeg.’
Grommend beklimmen wij even later in gloeiende hitte het steile pad richting onze bron om poolshoogte te nemen. Na een slopende tocht door doornig struikgewas en vlijmend snijgras bereiken wij de plek waar onze bron moet kabbelen. Hij kabbelt niet. Gelukkig hebben wij een cisterne ofwel watertank als tussenstop voor de bron. In deze cisterne passen honderden liters bronwater. Misschien is de toevoer of afvoeropening verstopt. Met al die dieren hier zit er misschien een dode rat of adder of woelmuis of marter voor het gat.
We leggen ons oor te luister op de loodzware deksel. Geen jammerklacht, maar ook geen stromend water. In nood oordeel ik dodelijk snel.
‘De bron staat droog.’
‘Hoe kan een bron nou droog staan? De Weismainquelle voedt al eeuwen de rode Main en de witte Main en hier op de berg wordt iedereen altijd al van bronwater voorzien. Hoezo zou die bron ineens droog staan?’
‘Omdat het water op is.’
Mijn conclusie opent Kees zijn derde oog, inclusief zwart gordijn.
‘Daar zijn wij dan mooi klaar mee. Je hebt zelf gezien hoeveel water we gisteren gebruikt hebben en toen hebben we niet eens gedoucht. Ik ga niet de rest van mijn leven elke dag honderden flessen water kopen.’
‘Met kamperen deden wij het vroeger met minder dan 25 liter water.’
‘Jullie deden het in de struiken en die plee zuipt water.’
‘Als we eens naar de buren gaan voor raad? Zij wonen hier al generaties en zij hebben ook een bron.’
Kees kikkert op nu hij niet verantwoordelijk is voor de hele berg en alle bronnen. En als ergens burenhulp is, is het op de berg.
‘Ik ga er gelijk heen. Ga jij maar lekker verder met je boek.’
wordt vervolgd
28 reacties
De bron doet me aan een hoofdstuk uit Eva denken…….
heel goed Jannie! maar verschil moet er wezen 😉
hoe krijg je toch voor elkaar dat ik jullie echt letterlijk voor me zie en alle reacties op ieders gezicht genietend bewonder…
dat is geweldig om te horen Joke, blij mee, dankjewel! maar waarschijnlijk ben jij van jezelf al goed in het zien van beelden…
Anne….wat een verhaal en er komt nog méér!! Het wordt langzamerhand duidelijk dat het, buiten de schrijfretraite om, ook een training in overleven is geweest. Ik kijk uit naar deel 9!
helemaal waar Ellie, het fijne is evenwel dat ik verder niets aan mijn hoofd heb en door de focus op Iris beleef ik tegelijkertijd haar perspectief, heel erg leuk is dat! en het geeft tegelijkertijd haar karakter meer diepte, alleen had ik dit alles beter kunnen beleven toen ik Eva schreef, dat heeft Jannie goed opgemerkt! het kan ook omgekeerd zijn, dat ik eerst iets schrijf en dan ga ik het daarna nog eens in het echt beleven… want het buitengewone toeval wil dat wij sinds kort een gast hebben die Jeff heet en hij gebruikt ook pittige taal…. verder is alles gelukkig volkomen anders –
Oh Anne, hoe is het mogelijk dat uiteindelijk toch alles weer past….eerst schrijven en dan beleven…
en omgekeerd…. 😉
Anne… vakantie c.q. schrijfretraite is bedoeld om tot rust te komen. Ik krijg zo’n donkerbruin vermoeden dat oost west, thuis best, op jou van toepassing is… xxx
Ha Irma, maar jij weet toch ook dat schrijven heel hard werken is…. 😉
op jouw verzoek Anne hier nog ‘s mijn ‘water’-verhaal uit Nicaragua: Sinds ’85 heeft mijn mooie Mol een zusterband (hermandad) met Santo Tomàs, Chontales, Nicaragua! Ik was er in ’02 twee maanden op uitnodiging & heb er wat lessen Nederlands en Engels gegeven aan jongeren van het CDC (comité vr gemeentelijke ontwikkeling). Ik verbleef 2 md. in het gezin van Julio & Anna-Isabel! (Julio heeft ook 2 keer chez moi gelogeerd). Tijdens de semana sancta waren de ouders van Julio & nog wat andere familieleden ook te gast! En aan ‘t eind van die heilige week, was ineens het water op! S.Tomàs had toen een rudimentaire waterleiding, maar ih droge seizoen kwam er vaak geen drup uit de kraantjes!
Dat gaf toch wel even ‘n beangstigend gevoel, want hoe & wat ga je koken (zonder water), hoe los ik koffiekorrels op, hoe & waarmee was ik me, hoe verfris ik me,…. ???
Ze kunnen dan wel gepurifiëerd water kopen, maar dat is duur & moet dan met bestelwagens of triporteurs a huis geleverd worden!
Ongeveer half augustus begint er het regenseizoen & dan is er H²O in overvloed!
Zo werd ik in ’07 op de laatste morgen van onze werkbrigade-reis wakker van een lek in het golfplaten dak! De tropische regen viel ‘in bakken’, onophoudend neer; op ‘n hik & ‘n gauw stroomt het water door de straten! De Tomasinos/as schieten dan in gang & vullen elke ton, emmer, kom met regenwater! Er verschijnt een dankbare lach op hun snoeten & ook de badkamers zijn ‘allegre’ met de overvloed!
Wasmachines zijn er alleen in de rijkere milieu’s; ze hebben dus ook veel water nodig om hun kledij te wassen! (In het droge seizoen rijden ze met wasmanden & kinderen op de pick-up naar rio Mico, waar ze het nuttige (kledij & zichzelf wassen) & het aangename (waterpret) combineren!
Wat ik er geleerd heb? Zuinig & respectvol omgaan met water, mezelf zo grondig mogelijk wassen met ‘n klein emmertje water, …..
Wij westerlingen beseffen maar half wat een luxe we hebben & met ‘n handomdraai kunnen kiezen tss warm en/of koud water!!!
Inmiddels heeft Nica-Mol heel wat goedlopende projecten in ons geliefd zusterdorp, waaronder het waterproject! Zo hebben héél wat armere wijken/ bario’s nu wel toegang tot zuiver water! (Kinderrefter, waar ‘n goeie 100 kinderen van maandag tot vrijdag een voedzame maaltijd krijgen, school- en psychologische begeleiding, Clinica Popular/ volksziekenhuis, Aprovin (leningen voor huizenbouw), Casa de mujeres/ Vrouwenhuis, kleine leningen voor micro-economie, Schoolpeterschap, Landbouwprojecten,…….)
En wat natuurlijk (ook) onvermijdelijk is bij zoveel jaren ‘verzustering’. Er zijn intussen een aantal gemengde Nica-Belgo gezinnetjes & dito kindjes!
Want als je de ‘liefde’ niet hebt, dan ben je slechts een ‘rinkelend cimbaal’ …….
dankjewel dat je jouw ervaring hier hebt willen delen Mark – aangrijpend verhaal uit de eerste hand… o o o wat zijn wij verwend en verkwistend…
wat wij meemaken is een soort zondagsschool waar je ook us een keer aan den lijve mag meemaken wat het is om zonder de luxe van waterleiding te leven…
en je laatste zin! pracht lied hè
xxx
Een ramp, als je bedenkt dat de mens voor75% uit water bestaat en de moderne mens heeft ontdekt dat wij veel procenten meer kunnen gebruiken, zonder zich af te vragen, raakt dat nooit op? Dat is de reden waarom “Paniekje” zich aandient bij een euvel dat een
tekort zich aanbied. Een beetje doorbijten dus.
ja Edgard, jij hebt wel ff makkelijk praten hè…. wacht maar tot er een keer geen water meer uit jouw kraan komt…. snik 😉
Fijn dat je Kees nog wat op kan beuren,
Ligt ook aan hem natuurlijk 🙂
Hij pakt de positieviteit!
klopt weer helemaal Annette, Kees is zeer bevattelijk voor het positieve en meestal ziet hij de zonzijde en is hij degene die mij opbeurt – zoals hij ook degene is die de ernst van situaties meteen inziet… en een droge bron is best wel ernstig…
Graag gelezen. Zie uit naar het vervolg.
Ha Hanny!
Nog heel even geduld….
Kees met z’n zere voet berg op berg af en ja soms bij grote droogte staan bronnen droog. Zij moeten het wel van het AP hebben, bij wijze van spreken. Een paar regenbuien en het borrelt weer.
Ik sluit mij verder aan bij Joke Stolting. Jij schrijft zo dat je alles zo voor je zien en voelt. De hitte, de droogte vandaar dat Kees z’n voet mij in gedachten kwam.
Je hebt een gave, lieve Anne en wij genieten er van en kijken uit de wat er wordt vervolgd.
daar ben ik even helemaal stil van, dankjewel stamel ik….
Hai Anne
Je schrijft spannend, met vaart en de verhaallijn houdt de lezer vast!
Hai Fred, dank!
Inmiddels weten wij dat het weer is goed gekomen boven op de berg, maar eens stilstaan bij het waterverbruik per dag per gezin per persoon is niet verkeerd. Wat was ik opgetogen, en met mij Wilko, dat we bij de eindafrekening van vorige week zagen dat wij onder het gemiddelde verbruik zaten. Een sport om nog beter op te letten ????
wat goed Ellie! wij gebruiken ook steeds minder water, helemaal sinds we deze ervaring hebben…!
Ja soms moeten we weer terug naar de bron om ons te resetten. Ben benieuwd naar het vervolg.
dat kun je hieronder vinden, Marije, door op de pijl naar rechts te klikken 🙂 heb ik zelf ook nog maar net door…
Spannend Anne. Ik verheug me op het vervolg!
Liefs.
Hoi Wicky, het vervolg kun je lezen in eigen tempo, en ook wat eraan vooraf ging: onder de reacties staan de titels waar je dan op moet klikken en tsjoep, daar zijn ze!