Om mijn moeder in bloei te zien, ook nu ze dood is, moet je haar miniatuurtjes zien. Ze bloeide op als ze schilderde èn als ze voor haar planten zorgde. Als die twee samenkwamen, ontstonden de mooiste schilderijtjes, miniaturen van 15 x 15, kleiner dan haar andere werk, intenser ook. Je ziet eraan hoe veel ze van haar planten en bloemen hield; ze praatte met ze, raakte ze aan, voelde hun aarde, hun water, ze kreeg verdorde planten fris en dode planten levend.
Vandaag een galerij van de bloemen die bij mijn moeder op tafel stonden en waar ze niet genoeg van kreeg, ofwel: mijn moeder in bloei.
cactus die ze kreeg van Jan Kolman, haar vader
Als je iets wilt lezen over haar ontwikkelingsweg, haar opleiding, lees dan uit haar dagboek:
https://annevellinga.nl/2015/09/30/mijn-moeders-leergang-schilderen/
16 reacties
Mooi ja!
ja, das ja mooi ja, Annette!
Wat een prachtig bezit voor jou en je broer, Anne….en zo mooi!
we kunnen er wel een museum mee inrichten, wie weet Ellie!
Wat een prachtige kleuren, Anne!!! Je moeder heeft prachtig werk nagelaten aan jullie, wat een schoonheid! <3
zo apart dat het werk uit haar handen er nog is… en jij voelt dat hè Jannie
Ik zie heel veel tulpen, ook een van mijn lievelingsbloemen. Wat ‘n kleurrijke nalatenschap van ‘n bijzondere moeder.
Dimph, JA!
Foto’s? geschilderd door de hand van Aaltje, die waarschijnlijk zelf een bloem was, pra…chtig
jaaaaaah….. Edgard….
het ongezegde zeggen met bloemen
mooi gezegd met woorden, Joke
Een geweldige nalatenschap; haar wezen, haar uitspraken en haar kunst. Eén totaal geheel.
mooi athy, dankjewel
Weet je, ik kijk nu heel anders naar ‘n bloem die verwelkt… daar zit ook schoonheid in. Dat zie ik als ik met de ogen van Aaltje kijk…
o, wat zou Aal hier blij mee zijn! ik zie haar guitige blik, zo van, zie, kijk! mooi hè!