Na het avontuur met de lamp hebben wij genoeg zelf beleefd en gaan naar de oude gevangenis van Hoorn, tegenwoordig Cinema Oostereiland, om The Lady in the Van te zien. De zon schijnt, het water van de oude Zuiderzee glinstert, Hoorn ligt er mooi bij, maar wij gaan de donkere zaal in voor andermans avonturen, die van de Britse schrijver Alan Benett. Het is echt gebeurd, dat weet ik zeker, want de regisseur is Nicholas Hytner en die woonde in dezelfde Londense wijk waar Bennet woonde en hij heeft al die jaren the van, het krakkemikkig busje, zien staan op de oprit van Benett. Hij dacht dat die stinkende zwerfster de moeder van Bennett was die daar logeerde, vijftien jaar lang! Kun je nagaan wat hij dacht over Benett. ‘Wie laat zijn moeder nou in zo’n aftands busje op zijn oprit wonen.’ Uit schaamte of nieuwsgierigheid heeft hij er een film van gemaakt en die willen wij wel eens zien.
De zaal zit vol, desondanks blijft het ijskoud want de verwarming is uitgevallen, aldus een warmbloedige Surinaamse die dit lachend voor de niet werkende microfoon komt vertellen voor de film begint. Wij verwachtten een glas brandewijn ter warming-up, maar nee, we krijgen tijd onze jas van de kapstok te halen.
Wij kunnen ons in de gegeven omstandigheid voorbeeldig inleven in het verhaal over de oude dame-met-vreselijk-verleden die in een krakkemikkig busje huist. Op de vlucht is ze ook nog, maar dat besef je pas aan het eind, al dacht ik het gelijk al, want anders hoor je niet zo’n knal als begin van de film en zie je niet zo’n bloedvlek met ster op de voorruit.
Ze parkeert de bus met buitengewoon stinkende inhoud op de oprit van schrijver en toneelspeler Alan Bennett, een slome kerel die alles laat gebeuren wat gebeurt en niet uitgeschreven raakt over de stank die hij in superlatieven verwoordt. Zo’n man, zo eentje die te lam en te lui is om zelf iets te beleven, dus van contact met de oude dame komt het echt niet, maar toch ontstaat er een subtiel netwerk van verbindingslijntjes en dat maakt de film interessanter dan menig spectaculair gebeuren zoals de Revenant die ik vorige week zag.
De oude dame wordt gespeeld door Maggie Smith die het fenomenaal doet als eigengereid stinkend oud wijf met adelijke trekken. Goed dat Hytner die heeft gecast, ze is nog echter dan de Lady.
Klappertandend komen wij de ijskoude zaal uit, snakkend naar een bakkie troost van de zaak. Vergeefs. Wat van de Lady een ervaring maakt tot op het bibberende bot.
http://www.cinemaoostereiland.nl
14 reacties
Ik heb de film samen met Susan ook gezien. Prachtig zoals ze acteert. Ik snapte alleen de rol van de ex-politieman niet. Althans of hij haar nou chanteerde. Ik heb ook de film gezien waarin men naar India gaat in een hotel wonen. Ook heel goede film met Maggie Smith.
Dat was idd nogal mistig; als het om het ongeluk ging, waarom dan zo dreigend en niet to the point.
Die film heb ik ook gezien, de andere kant van deze – zo blijmoedig! Maar hoe heette die ook alweer 😉
The Best Exotic Marigold Hotel was die andere fim
Je hebt de bonus verdiend Kees!
ik vind Maggie Smith een geweldige actrice. De film die je hier beschrijft ken ik niet, lijkt me wat luguber, en volgens mij hebben ze met opzet de verwarming uitgezet, zodat iedereen goed kon rillen van de kou en spanning, Anne! 😉
Maggie is echt geweldig! Ze geeft de rol aspecten mee, die de echte Lady van de Van misschien helemaal niet had – ze tilt het personage boven het lugubere uit, weet haar stijl te geven onder het masker van de grootste armoede – waardoor je al die tijd vermoedt dat er een edel iemand onder schuilt – en na haar dood komt Bennet erachter… en wij dus ook.
En met die verwarming kon je wel eens gelijk hebben!
Zijn wel minkukels die acteurs zo te zien zeg….brrrrrrrr!
Fred, wat geef je een eigenaardig compliment aan deze acteurs die hun rollen dus wel zeer levensecht neerzetten, tot op de picture! 😉
Je doet mij verlangen naar deze film met je verhaal…En Maggie Smith had denk ik geen beter uitgekozen actrice kunnen zijn in deze. Zij is geweldig. Dank je.
de film draait nog op veel plaatsen, Corinne, en je zult hem vast net zo mooi vinden als ik. dank voor je leuke reactie 🙂
Maggie Smith….zij die ´een rol´ tot grote hoogte kan brengen…vies, besmeurt …ze blijft die adellijke trekken vertonen …Hoorn…pracht stad ..ook dat 😉
Goedemorgen Willem. Idd, die adellijke trekken gaan nooit verlorene bij haar.
En toch, of juist daardoor is deze rol haar bij wijze van spreke op het lijf geschreven.
Door jouw verhaal Anne, wordt het zoal een belevenis om ook de film te gaan zien
Dat is eervol, Nelleke! Dankjewel – en het lijkt me ook echt een film voor jou!