Vorig jaar of eerder had ik een mooie kikkerschaal gemaakt met scherven en kralen en tegeltjes en gekke dingen zoals twee kikkertjes. Deze kikkerschaal stond te pronk in de tuin tussen het groen en ik was er blij mee en iedereen die hem zag vond hem mooi. Het leek wel een sprookje.
Ga ik vandaag de tuin in, is het uit met het sprookje. De hele schaal is verdwenen inclusief kikkertjes. Die schaal was van beton en loodzwaar, die kan niet weggelopen zijn. Nu is de plek waar hij stond overwoekerd door bramen en brandnetels. Dapper als de prins van Doornroosje duik ik dwars door doorns en netels en daar staat iets dat in een ver sprookjesverleden een prachtige kikkerschaal was.
De vorst heeft het glazuur van de tegeltjes aangevreten en algen en schimmels hebben bezit genomen van de sprookjesschaal.
Tijd voor een nieuw sprookje.
De kikkerschaal moet mijn nieuwe atelier in, dat van Aal. Dat doet Kees en daar heeft hij nog een zere rug van.
Daar staat de algenbak. O, de foto van de hele bak is mislukt, dan maar een fragment. Je ziet hoe het glazuur grotendeels verdwenen is, de tegeltjes en de voeglijnen zijn groen van algen en mos.
Om te beginnen water en zeep. Er is geen beginnen aan, het blijft niks. Ik heb geen zin er overheen te mozaïeken, ik heb nog meer te doen en ik wil hem vandaag klaar.
Dankzij Annie Sloan zit ik in de verfmood, maar krijtverf lijkt me niks voor een buitenbak. Ik ga het proberen met acrylverf, acryl is net plastic en dat kan tegen water. Hoop ik. Ik kies hardblauw, dat steekt tenminste lekker af tegen al dat groen.
Dit wordt niet mooi. Te hard. En het is ook geen doen om te verven langs de scherven die nog wel glazuur hebben. Mijn geduld is op. In mijn driestheid knijp ik witte acrylverf uit de tube op een schoteltje en met grote kwast klieder ik dat over de hele schaal. Er is toch niks aan te bederven.
Terwijl ik zo bezig ben in het oude atelier van mijn moeder, op haar rode plastic tafelzeil, rood vond ze de mooiste kleur ~ die zag ze tenminste, denk ik aan haar. Nee, denken is het niet. Terwijl ik zo driest bezig ben, voel ik hoe driest zij bezig kon zijn, vooral als iets niet naar haar zin was. Ik vind het fijn dat ik haar driestheid vanbinnen voel en zonder erg begin ik hardop te praten, zoals oude vrouwen dat doen in het algemeen, tegen hun hondje, hun plant en tegen het meubilair.
,,Ik ga de verf van het glazuur vegen, kijken of dat wil.”
,,Kijk nou, best wel aardig, beter dan net, vind je ook niet Aal?”
,,Dat zei jij altijd, vind je ook niet en daar had ik toch een hekel aan. Ik wou zelf iets vinden en niet wat jij vond.”
,,Nou de zijkanten. O, kijk nou hoe leuk die glazen dingen uit komen! Veel beter dan met die grauwe cement. Vind je ook niet?”
,,En dat gleufje is ook veel mooier. Vind je ook niet?”
Ik krijg steeds nieuwe invallen. Haal van boven mijn tubetjes met contour verf, goud en zwart en rood. Daarmee begin ik wat in het rond te spelen met lijntjes en vlekjes, ik ga er helemaal in op en vergeet alles.
,,Leuk hè?”
Dat zei Aal altijd als ze het leuk vond.
Zij zou die schaal nooit zo buiten zetten. Alles wat fragiel en kwetsbaar was, zoals pastelkrijt, dekte zij af met lak.
Ik ren naar boven waar ik al mijn zooi heb staan en haal daar alle soorten lak die ik heb. Dat spuit en veeg en verf ik over alles heen. Laag na laag tot de schaal glanst als een spiegel.
Een hele dag is voorbij, een dag tussen de werelden.
Ik ben de hele dag met Aal geweest.
Ik voel me zoals de prinses die de kikker kuste.
16 reacties
Jouw prins heeft de schaal getild. Nu mag je hem nog eens kussen, maar pas op dat het niet andersom werkt Anne! Dan verandert de prins in een kikker. Persoonlijk zou ik de schaal dan niet buiten zetten………..
Wat is het prachtig geworden!!
stel je voor Jannie, of liever niet, Kees een kikker….. en die lieverd had net nog een goeie tip: niet alleen die kunstenaarslakken, maar vette botenlak erop…!
Mooi Anne, mooi! Alles. Het verhaal, de schaal en je dag met Aal! Volgens mij kwam er ongemerkt steeds meer energie….de driestheid die jij noemde…heel mooi!
….goed gezien Ellie! Echt mooi hè, zoiets kun je niet wensen, dat overkomt je….
Bijzonder en dat is het….
Hoe kon die schaal wegspringen als een kikker.
De raadselen van de wereld.
dat is een goede vraag Annette! – en zeker raadselachtig – ik ga hem op een andere plek zetten!
Mooi dat intensieve schaalherinneringsgevoel…
zoals jij het zegt, krijgt het er een betekenis bij… herinnering op schaal, maar dan anders, dankjewel Marleen
De goede herinneringen aan je moeder voor jezelf inzetten: mooi!
wow, wat mooi dat je dat zo helder voor me samenbalt, dankje Johan.
De titel moet vast andersom, Anne: Aal en de kikkerschaal. Klinkt als een gedicht.
Heerlijk hoe je zo samen met je moeder geïnspireerd hebt kunnen werken aan een prachtige vernieuwde kikkerschaal! En ik zie de prins ook even een kijkje nemen 🙂
Maarre … oude vrouwen die tegen hun hond praten?? Ten eerste zijn het (mijn) katten, ten tweede ben ik nog niet zo oud 😉
zo klinkt het zeker mooier Marjolein – aal en de kikkerschaal… verleidelijk om het om te draaien en misschien komt dat moment nog – maar voor nu ga ik toch voorr de kikkerschaal voorop – dat klopt voor nu meer met mijn eigen gevoel en heeft te maken met wat Johan ervan zegt…
en dat is het bijzondere, dat jullie me zoveel geven dat het niet te bevatten is.
De moed en de tijd nemen om zoiets te doen bevestigd de liefde van dochter en moeder en dat je terwijl je moeder antwoord is de sleutel van je succes .
de sleutel…. o wat mooi – en dan ben ik het slot – en zo voelde het ook een tijdje, dat ik het slot ben van de vrouwenlijn – en nu laat jij me de sleutel zien, edgard, en een doorgang…
dankjewel
Misschien wel buiten maar dan beschermd? Een Anne verhaal, ik geniet er van en voel je bezigheid. Denk aan diegene die er bij mij niet meer zijn en praat….ja, daar zorg jij wel voor, zonder opzet. Dank, Anne.
eerst maar even heel praktisch: ik ben net naar de praxis en de gamma geweest Athy, voor beschermlak – buitenlak of alkydhars – dat tipte iemand op facebook – maar daar hebben de bouwmarkten nog nooit van gehoord – en ze kwamen met botenlak, maar dat heb ik op eerdere projecten geprobeerd en dat wordt bruinig – dus fr schaal staat nog binnen…
en hoe jij kunt meereizen naar jouw eigen geliefden die er niet meer zijn – dat doet me nu denken aan de sleutel van Edgard… en dat allemaal tesamen door Aal en de kikkerschaal –
kus voor alle kikkertjes 🙂