Tuinmannen

Ik staar uit het raam, wachtend op inspiratie voor een blog. Twee mannen in rood pak staan iets te doen voor mijn huis met een snoeischaar van een meter of twee. Ik ruik een verhaal en lok hen met koffie.
,,Daar zijn we altijd wel voor in, maar de takken moeten eerst nog even snel op de aanhangwagen”
Dat ik niet denk dat het uren gaat duren.
,,Dan laat ik de deur op een kier, dan kun je zo naar binnen en hoef ik niet open te doen want ik ben lui.”
Ze lachen beleefd om het sullige grapje van de koffievrouw. Het zijn van die mannen die gewend zijn aan bomen en takken en struiken en klimop, van die mannen die omgaan met woordloze schepsels en aan een half woord meer dan genoeg hebben.

Buiten doen ze hun bemodderde tuinschoenen uit. Op hun kousenvoeten hoor ik ze niet aankomen. Ze praten niet. Zwijgend gaan ze zitten. Ze kijken naar mijn koffieapparaat.
,,Willen jullie geklopte melk?’’
Niet dus. De oudste wil zwarte koffie, de jongste thee.
,,Wat voor thee?’’
,,Doodgewone thee. Ik sla dood van die lucht die van die zogenaamde kruidenthee afslaat. Er zit meer chemie in dan thee.’’
Heb ik 30 soorten thee, maar geen zwarte thee. Gelukkig heb ik in twee studio’s gasten die wellicht een zwart theezakje hebben.

,,Ooh Frau Fellinkaa, es ist hier wunderbar! Wollen Sie Thee? Kein Thema!”
Het kost enige spraakverwarring voor duidelijk is dat ik geen thee wil, maar een zakje mee wil nemen voor twee tuinmannen in rood pak in mijn keuken. Het wordt zo’n vreemd verhaal dat ik bijna ga geloven dat ik droom en me voorbereid op twee tuinkabouters die op paddestoelen wippen in wat ooit mijn keuken was. Maar het zijn gewoon twee tuinmannen in rode tuinpakken. Het gesprek kan beginnen.

,,Looizuur is beter dan chemicalien.’’
Gaat de jongste mijn voorraad kruidenthee een beetje zitten afkraken?
,,In mijn kruidenthee zitten geen kunstmatige toevoegingen.”
Dat wil de jonge tuinman dan wel eens ruiken. Dat zal ik hem dan eens eventjes onder de neus houden.
,,Dat ruikt niet verkeerd maar het is wel een raar mengsel. Dan weet je nog niet wat je drinkt.’’
,,Dit is zuivere kruidenthee van Celestial en die staat bij AH op de plank en op het doosje staat wat erin zit.”
De jonge tuinman kijkt me aan of ik niet weet dat melk uit een koe komt en aardappels uit de grond. Hij mag jong zijn, hij is Tuinman.

,,Ik heb mijn eigen kruidentuin. Ik zit almaar in tuinen en overal steekt altijd onkruid de kop op.”
zijn blik krijgt ineens iets moois. Hij houdt van zijn werk, de geur van grond en levende planten.
,,Heel eigenaardig zo sterk als dat zogenaamde onkruid is. Toen hoorde ik laatst van een kruidencursus met kruiden uit eigen tuin, wat je daar allemaal mee kan doen. Dat wou ik wel eens weten.’’
Kompaan staart in de koffie, drinkt koffie en staart in de overgebleven koffie, zwijgend als een wilg bij de sloot.
,,Ik gebruik het nu altijd, want met dat snoeiwerk snijd ik me de hele tijd in de vingers en de handen.’’
Kompaan kijkt er niet van op en ik ook al niet meer.

,,Wat gebruik je dan?”
,,Smeerwortel, dat smeer je erop, puur natuur en dicht zit het. Ik kan gewoon door met mijn werk. Weegbree kan er ook op, dat staat in elke tuin.’’
Ik herinner me de open wonden die mijn moeder had, de blaren en decubitus.
,,Het ging maar niet dicht.’’
De jonge tuinman knikt als een oude wijze.
,,Zeker chemische rommel?’’
,,Rommel weet ik niet, maar chemisch was het wel. Toen vonden we een verpleegkundige die met kruidenzalven werkt en voortaan smeerden we er goudsbloem op. Binnen een week was alles dicht.’’
Ik krijg niet de kans in weemoed weg te zakken, de jonge tuinman knikt net iets te guitig.
,,Dat is het mooie van kruiden en zo’n kruidenvrouw en zo’n kruidencursus zijn heel goed, maar één ding moeten ze afschaffen: kruidenmaskertjes. Je denkt toch niet dat ik dat opsmeer tussen al die vrouwen?”