Tijdje geleden ging de telefoon. Die gaat vaak. Is het iemand van de televisie, de NCRV! Dat is nieuw.
‘We hebben u gevonden door uw blogs over uw huis in Duitsland.’
Mijn hart bonst het gesprek vooruit. Gaan ze een serie maken over ons huisje? Mijn schrijfhuis?
Mijn boeken natuurlijk!
Sophie leent zich bijzonder goed voor verfilming en Eva helemaal. Ik weet al een acteur die het prima zal doen als Jeff: John Travolta. Die heeft de goede leeftijd en uitstraling voor een Vietnam veteraan, heeft dat sympathieke en ook dat duistere. Jeff Bridges zou eventueel ook kunnen, die heeft zijn naam mee.
‘Veel Nederlanders fantaseren over een tweede huis in het buitenland, dat bewijst de enorme populariteit van het MAX-programma Droomhuis gezocht. Jullie hebben er één gevonden. Wilt u wat vragen beantwoorden.’
Op dat moment zit ik middenin de griep en mijn keel zit dicht, maar voor een interview met Ans van Strien van de NCRV vind je een opening.
Ans steekt voortvarend van wal. Of we altijd al in Duitsland hadden willen wonen. Niet dus.
Wij droomden van Frankrijk tot we er achter kwamen dat de plekken waar wij wilden lopen bijna altijd privé bezit zijn, ontoegankelijk voor lopers. Of je moet de Alpen op. Daarbij waren de leuke huisjes altijd te duur voor ons. Zo kwamen wij uit in Duitsland en dat blijkt vele voordelen te hebben. Je kunt overal lopen, de taal is geen probleem, de huizen bleken daar goedkoper te zijn dan in Frankrijk en nu we er wonen, ontdekken we dat de tandarts er betere materialen gebruikt en de artsen spuiten je niet gelijk plat met antibiotica.
Zo kan ik doorgaan, maar Ans is een vakvrouw. Soepeltjes stuurt ze haar vragen door de woeste woordenstroom, zonder ook maar een keer het gevoel van afkappen te geven. Ze wil een genuanceerd beeld neerzetten. Wat zijn de nadelen.
Nadelen? Ik val stil.
Dat er geen verkeer bij ons huisje kan komen vinden wij een voordeel.
Dat we geen gas hebben en geen waterleiding vinden wij geweldig.
Dat er geen tankwagen met stookolie kan komen, perfect.
Dat we hout moeten stoken. Top.
Ans van Strien weet de rotte plek te vinden, de tandarts in Nederland en zelfs die in Duitsland kunnen nog wat van haar leren. Het frisse resultaat lees je in NCRVgids nummer 7, die van aanstaande week.
Als je geen abonnement hebt, kun je het lezen in de winkel, pagina 20/21/22.
Voor wie aan huis gekluisterd is, hier de foto’s. Als je erop klikt, kun je alles lezen.
Om te beginnen de spannende post die vandaag in de bus lag: een grote envelop van de NCRV, met daarin de gids en een persoonlijk briefje, handgeschreven! Waar vind je dat nog.
Wij hebben de VPROgids, d.w.z. ik. Binnenkort krijg ik een lintje van de VPRO als hun trouwste lid. Kees vindt gidsen overbodig.
Als ouwe VPRO rot moet ik zeggen dat het verfrissend is om eens een andere gids te lezen, verrassend toegankelijke artikelen en columns, mooie foto’s, glanzend papier, allemaal net wat uitnodigender dan de VPROgids. Maar ja, ik ben nou eenmaal hondstrouw dan wel vastgeroest.
Maarrr… voor mijn eerste interview in een landelijk blad, ben ik blij dat het de NCRVgids geworden is.
Moet je zien hoe mooi!
Op deze afstand is het niet te lezen.
Speciaal voor de lezers van mijn blog nog eentje van dichterbij.
Het is een vlot stuk dat ik met gloeiende oortjes lees tot de laatste drie regels, dan smelt ik.
Ans van Strien eindigt met Sophie. Ze vermeldt ook nog mijn uitgever, Bagage en zelfs de nieuwe prijs: 15 euro.
Nu maar hopen dat alle NCRV leden mijn boek(en) gaan kopen, dan komen de films er ook.
21 reacties
mooi <3 en mooi meegenomen, toch?
Vind ik ook Joke!
Leuke ervaring…
Wat leuk Anne! 🙂
bijzonder dat je zomaar gevonden kunt worden, hè Annet, jij hebt toch ook een blog – en je weet nooit door wie je allemaal gelezen wordt, het is een wonderlijk gegeven: je lezers kennen jou tot in je bot en jij weet niet wie zij zijn…
Anne, wat ontzettend leuk voor je, ook voor de promotie van Sophie, je literaire kind!! Fijn voor de uitgeverij bovendien. Gelukgewenst!! Marcelle
Echt super leuk Anne, zo word je nog eens gevonden.. top x
Heerlijk dat je dit is ‘overkomen’, Anne! Jouw Sophie zal op meerdere plaatsen neerstrijken, Eva volgt…en dat allemaal door nog meer bekendheid nu! Super, ik hoop dat je er erg van geniet xxx. Voor Gezina en Uitgeverij Bagage ook een ‘opsteker’ 😉
Ik speel indien gewenst, een fantastische mandarijn, tis maar dat je het weet 🙂
Pas maar op, Anne. Je wordt nog een all-round vip of B.Ner op z’n Nederlands.
Toch geweldig hoe deze bal blijft rollen en terecht. Als je in de film een oude vrouw nodig hebt die de berg niet op kan, houd ik mij aanbevolen.
Wat een heerlijk succes.
Schön Anne!!!
Wat leuk Anne!! En wat leuk geschreven weer!! Van harte gefeliciteerd!!
Dit is heel mooi nieuws, Anne! (letterlijk :-)) Mijn hartelijke felicitaties, je hebt het verdiend!
triest om te zien, hoe een integer strijfster valt de de verlokkingen van het witte doek 🙂
erm… schrijfster…
erm… voor de verlokkingen…
bij nader inzien – Google – is er ook weinig mis met strijven 😉
toch nog een puntje van kritiek: als ik een van de fotoos aanklik, dan kan ik de foto keurig zien en zelfs lezen…
ben ik er echter weer klaar mee, dan is mijn gewoonte de foto te sluiten rechtsboven… maar dan ben ik ook gelijk van je pagina af… jammer is dat, want dan moet ik weer terug naar af, en je pagina opnieuw opzoeken…
dat is niet alleen onhandig, maar je bent ook tevens de lezer kwijt; hij zal op eigen gelegenheid je paginalink weer moeten opzoeken, als hij eventueel nog verder had willen lezen… dan moet het wel een erg hardnekkige lezer wezen, zoals ik 😉
twee oplossingen: je lezers leren zichzelf aan, dat ze voortaan met hun rechtermuisknop je fotoos aanklikken, want dan KUNNEN ze een nieuw venster openen…
oplossing twee is eleganter: zorg ervoor dat de foto altijd in een nieuw venster opent…
uw Digi-manger: Ron
dank Ron, voor je hardnekkig lezen!
ik geef het door aan mijn webmaster, die is net bezig met het verbeteren van de site.
tot zolang heb ik een TIP voor mensen zoals ik: als je de vergroting bekeken hebt, klik je op het terug pijltje bovenin je ‘balk’ – dan ben je terug op de pagina….
Fijn die belangstelling, een bewijs van je kunde. Succes ermee
wonderlijk, hoe mijn typoos – manger ipv manager – toch ook vaak goed uitpakken…
een manger is het Engelse woord, voor ruif of trog… 😉
http://en.wikipedia.org/wiki/Manger
Wat ontzettend leuk!
Lieve Anne,
Ik blijf het zeggen. Ik zie je nog een keer in DWDD.
Kees