Volgens het Bayerse Landsambt zijn wij Beierse boeren op grond van de hoeveelheid land die bij ons berghuisje hoort. Het doet er niet toe dat het steile bosgrond is met een weitje waar een koe van afkukelt. Onze veestapel bestaat uit loslopend wild: vossen, eekhoorns, marters, iltisj, vuursalamanders, adders, hagedissen en springmuizen zonder staart. Als er reeën in ons weilandje grazen wanen wij ons boswachters.
Zondagochtend word ik wakker met de keerzijde. Uit mijn zij steekt een zwart puntje, omringd door een rode vlek. De tekenplaag die Nederland teistert, is hier ook. Verwilderd zoek ik een tekenpincet. Nergens. Ik ga voor burenhulp. Kees loopt in streepjespyjama tot de deur achter me aan.
Het Dreifamilienhaus ligt er stil bij. Om geen paniek te zaaien, bel ik niet aan, maar gluur door het keukenraam. Buurvrouw Waltraud suft boven een kop koffie. Schrikt van de gluurder. Vrouwen weten wanneer de nood aan de man is. Ze rent naar buiten.
‘Was ist loos, Anne!’
Ik toon mijn teek.
‘Ach, das ist nichts! Nur eine Zecke. Onze katten Leo en Lina hebben elke dag wel een teek, die haal ik eruit met mijn nagel, stop ze in een sigarettendoosje en dat werp ik in het vuur.’
Ik ben haar kat niet. Vertel van mijn vriendinnen die Lyme hebben.
Waltraud kijkt me aan met die nuchtere kop van haar.
‘Borrelia ist nichts!’
Haar broer heeft een verlamd been overgehouden aan een teek die hier rondwaart en verderop zijn twee mensen erdoor overleden. Opwekkende mededeling. Ik wil NU naar de dienstdoende apotheek, de dokter, het ziekenhuis!
Waltraud schudt haar wijze berghoofd om het opgewonden standje dat ik ben. Goedmoedig duikt ze de schuur in om de dienstdoende hulpverleners in de oude kranten op te snorren. Voortvarend belt ze de apotheek in een onverstaanbaar bergtaaltje vol ‘Zecke’ en ‘Alles klar’. Ik moet naar de dienstdoende arts. Kijk, dat is tenminste een gründliche Apotheek. Hij neemt een tekenbeet serieus. Waltraud belt dokter Borr in Weidenberg. Hij verwacht me om halfelf.
De wachtkamer zit vol mensen met bloeddoorlopen verband om armen, vingers, neuzen en oren. Was het hier vannacht oorlog? Krieg? Aan de wand hangen posters met teken van reuzenformaat. Daarbij is heel Duitsland in kaart gebracht op aanwezigheid van hoeveelheid en type teken. Inentingen tegen de dodelijke tekenziekte zijn min of meer verplicht. Met kippenvel wacht ik op mijn beurt.
Dokter Borr komt de wachtkamer binnen, overziet het slagveld en richt zich tot de enige zonder bloedverband.
‘U bent van de teek?’
Met spoed word ik binnengelaten, wat mijn ongerustheid niet direct wegneemt. Ik moet meteen op de behandelbank. Borr kijkt, ziet, handelt. Hij pakt een naald met weerhaak. Voor hij gaat vissen, stelt hij me bij wijze van spreken gerust.
‘Hoe eerder een teek eruit is, hoe beter. In de apotheek kunt u een Zeckenkarte kopen, daarmee verwijdert u elke teek van elk formaat veilig. Met een pincet blijft het kopje vaak zitten en daarin schuilt het gevaar. Sommige tekenbeten veroorzaken Lyme, dat is relatief onschuldig en behandelbaar. Veel gevaarlijker is de tekenziekte die vanuit China oprukt, FSME, Meningitis. Dat is onbehandelbaar en uiteindelijk dodelijk.’
Ik reageer met lijkstijfheid.
Borr pakt de reanimeerspuit.
‘Nederland is er nog niet op voorbereid terwijl de FSME teek ook daar oprukt. U hebt geluk dat u hier bent, in Duitsland hebben we antistof. U krijgt een kuur van vijf injecties verspreid over vijf jaar.’
‘Als ik de teek zo lang overleef.’
‘Er lebt!’
Daarmee bedoelt hij de teek. Hij heeft hem er levend en wel met kop en poten uit, een goed teken.
‘Die rode vlek wordt veroorzaakt door uw afweermechanisme, dat is prima, maar als er binnen drie weken een rode hoepel verschijnt, moet u een antibioticakuur tegen Lyme.’
Hij pakt nu een spuit met Duits afweergeschut tegen het Chinese gevaar. Richt hem op mijn bovenarm. Ik ben tegen inentingen. Behalve vandaag…
‘De antistof moet in een spier, anders helpt het niet.’
Mijn spieren staan stijf van schrik. Gelukkig is Borr een typische Duitser die desnoods met geweld de boel voor elkaar krijgt.
‘Dat zit erin.’
Dat is te voelen.
‘Ik geef u ampullen mee, dan kan uw huisarts ondanks het Nederlands beleid u toch de levensreddende antistof inspuiten.’
Ik ben gered…
Over de Duitse inenting: http://www.sueddeutsche.de/news/gesundheit/gesundheit-experten-raten-zur-zecken-impfung—besonders-im-sueden-dpa.urn-newsml-dpa-com-20090101-140401-99-06866
Laatste nieuws: doorbraak in de bestrijding van teken:
http://www.nationalezorggids.nl/ziekenhuizen/nieuws/25587-nieuwe-bestrijdingsmethode-tekenbeet-is-een-doorbraak.html
16 reacties
‘Ik reageer met lijkstijfheid!’ Jij kunt je zo heerlijk verwoorden, Anne! Graag gelezen 🙂
Dank je Mieke 🙂
De teek levend en wel met kop en poten eruit krijgen en dit een goed teken noemen. Geweldig!! 🙂
Dank Jannie!
nou daar zitten we dan met onze liefde voor de natuur, pffffffffff. Met jouw kunst om verbindingen te leggen waar ze eigenlijk nog onzichtbaar zijn, vind je vast wel je weg in dit doolhof van mogelijkheden. Luister naar je hart want dat klopt
Ik las net jouw bijzondere tip onder deel 1 van deze tekenserie – daar springt mijn hart van op.
Hartelijk dank Joke.
Anne wat gebruik je toch mooie beeldtaal.
Ondanks het lelijke beest genoot ik weer van de verhaal.
Als Max of ikzelf n teek heb haal ik die er met mijn vingers uit.
Net als garnalen pellen : duwen , draaien , trekken.
Je duwt met je vingers de huid naar beneden waardoor de kop minder diep komt te zitten , sluit je vingers om de teek , en in n draaiende beweging trek je het monster naar boven.
Altijd controleren of je aan de kop 6 wriemelende pootjes ziet dan is t beest er helemaal uit.
Wel de rode kring later in de gaten houden dan moet je aan de pil hihi antibio bedoel ik.
Ik zie het jou doen, Dimph! Net Waltraud, zij doet het ongeveer hetzelfde bij haar katten. Heel erg goed als je dat eigenhandig kunt en doet!
Mijn Duitse arts ried iets aan voor de minder handigen onder ons, daarover morgen meer.
Gelukkig een voortvarende arts die voor jou heeft gezorgd, Anne! En fijn dat je het met je lezers en de wereld deelt (op een heerlijk geschreven wijze) 🙂 Zo worden mensen zich misschien meer bewust van wat een tekenbeet allemaal kan aanrichten…er wordt soms erg nonchalant over zo een ‘beetje’ gedaan….
Dank voor je dierbare woorden Ellie.
ik ben blij dat deze man jou “gered” heeft xxxx is echt geen kattepis wat zo’n tekenbeet teweeg kan brengen
Dankjewel Anke, ik ben er ook heel blij mee!
De tranen van het lachen stromen nu nog over mijn wangen, 10 minuten na een poging je blog aan Pieter voor te lezen, die als de dood is voor teken. Ik stikte er zowat in toen de passage met dr Borr kwam, waarin het drama met de teek voor mijn gevoel tot een climax kwam. Lang niet meer zo verschrikkelijk gelachen. En dat dankzij jouw schitterende vertelde verhaal! Dank je wel Anne, liefs Marcelle
Dat is het allerfijnste wat gebeuren kan, Marcelle: lachen! Super gezond, ik begin er spontaan van te glimmen van oor tot oor – dankjewel voor deze heerlijke reactie.
Verstandig om in geval van tekenbeet direct naar arts te gaan en antibiotica te vragen. In Frankrijk is dat voor de artsen geen enkele probleem maar in Nederland doen ze daar moeilijk over.
mijn huisarts in Nederland keek idd vreemd op toen ik met de Duitse ampullen kwam, maar hij heeft de spuit er toch in gezet Fred; au revoir!