Ringringring!
In het spoor van mijn voorgeslacht verwacht ik officieren in legertenue met geladen geweren, of toch minstens 1000 ogen die dwars door onze bedoening heen kijken.
Staat er een kittig VVV-meisje met haar grootvader.
‘Wat een prachtig huis heeft u en wat ligt het mooi in het park!’
Bedwelmd van de agressieve schoonmaakmiddelen, leid ik hen naar de studio van de benedengast. Grootvader verandert abrupt in inspecteur, hij haalt plechtig een beoordelingsformulier tevoorschijn.
‘Dat wasrek, hoort dat bij de accommodatie?’
‘Dat hoort bij deze gast.’
In nijpende situaties ben ik kort van stof.
‘Hij wast in de wasmachine, maar wasdroger en droogmolen zijn niet goed voor zijn was.’
Mijn blik volgt die van de inspecteur. Samen bewonderen we de ophang methode zonder was-irriterende knijpers.
‘Hebt u ook een strijkplank?’
De inspecteur heeft de kast al open en tot mijn verbazing staat daar een gloednieuwe strijkplank met stoomstrijkbout.
De inspecteur kan blijven plussen, bijvoorbeeld ook de zes kussens die onze Ier zelf heeft toegevoegd aan zijn beduitrusting en de Ierse bierglazen en het Ierse broodrooster.
Tijd voor de loft waar onze Zwitser huist. In weerwil van zijn naam, heeft deze studio twee verdiepingen en is met zijn trappen ideaal voor mensen die geen tijd hebben voor de sportschool. De inspanning transformeert de inspecteur even weer in de opa van het stille VVV-meisje. In top of the building komt het volgende beoordelingsformulier uit de tas.
‘Aha! U heeft hier ruim plaats voor drie personen! Dat is een plus. En ik zie dat u origineel speelgoed voor kinderen hebt. Dat zie je nooit, een mini-golfbaan op de vloer. Plus! Ook het Zwitsers uurwerk en de diversiteit aan trommeltjes voor Zwitserse chocolaterie oogsten plussen. De inspecteur merkt werkelijk alles op wat mijn gasten hebben binnengebracht.
De tuinstudio van de Microsoftbaas blinkt uit in dingen die internet slurpen.
‘Kan ik hieruit opmaken dat u in het hele gebouw Wifi hebt?’
Dat kan hij.
Plus!
Het buitengebeuren is aan de beurt. De tuin is toevallig net op haar mooist met de blauwe regen en de heggen vers geschoren.
‘Ik zie dat u twee schuren hebt? Voor de gasten een eigen schuur neem ik aan? Kan ik die even zien?’
Tsja. Die heb ik niet opgeruimd en die zijn het domein van Kees.
De rommel steekt mijn ogen blind, de inspecteur ziet daar dwars doorheen twee gloednieuwe sportfietsen en een golftas waarvan ik niet wist dat onze gasten die hebben.
‘Dat is een vette plus!’
Bij de voordeur haalt de inspecteur een VVV sticker 2015 uit de tas en plakt hem op het raam. We zijn door!
Nu alleen nog het welverdiende kopje koffie…
wordt vervolgd
17 reacties
Ben heel benieuwd naar het vervolg. Maar dit kan volgens mij niet meer stuk, er zijn zoveel extra’s in jullie gastenverblijven 😉 Leuk geschreven!!
dat dacht ik dus ook Ellie…!
Gefeliciteerd! Extra promotie op die manier is nooit weg.
mijn dank, Johan, maarrrrr….. het laatste woord is nog niet gesproken…
Pewwww…. Dat is weer gebeurd voor een jaar. Mooi verhaal weer met happy ending!
Dit is het einde nog niet Marije….
Zowel spannend als hilarisch. Ik ga méér van je lezen!
Welkom Sebastiaan! Blij mee!
Ik kijk uit naar de rest van het verhaal, Anne! Graag gelezen, wederom 🙂
Net geplaatst Mieke!
Het is een tijdje geleden, maar ik voel mij al terug thuis, na dit gelezen te hebben.
Het is een tijdje geleden, maar ik voel mij al terug thuis, nu ik dit heb gelezen
Fijn Edgard, welkom hè!
Anne blij zijn met al die mannen op honk, die hun eigen inbreng hebben in jouw business.
‘t Is nu toch alleen maar een papieren kwestie. Opa tevreden of komt Oma ook nog langs?
Zo eentje die met vingers (met of zonder witte handschoentjes) over elk richeltje gaat, die jij vergeten bent in je sopwoede?
Ach, het komt vast wel goed, maar kijk ook uit naar deel 3.
Die witte handschoentjes kwamen er gelukkig niet aan te pas, Corry – het was zo al enerverend genoeg… zie slotaflevering…
Groets!
Wat een heerlijk mens ben je toch, Anne 🙂 Van A tot Z weer genoten van je blog!
XXX Jannie!!!