Na zo’n intro kan het niet meer stuk en is iedereen blij en gaat het van een leien dakje en dat zou ook zo gegaan zijn, als ik niet zo was zoals ik ben.
Na de inspectie van de opgepoetste gastenstudio’s ziet mijn huis er stoffig uit. De inspecteur heeft hier geen oog voor. Hij zet zijn bril af. De aktetas blijft dicht. Even niets, even ontspannen voor de inspectiebril weer op moet in De Weere en Zandwerven. De gastvrouw komt met koffie, kannetje schuimende melk en een trommel vol koek. Tot zover geen wolkje aan de lucht.
‘Weet u, mevrouw Vellinga, mijn bureau beoordeelt vakantiewoningen voor alle VVV’s in heel Nederland en dat doen we al jaren. Ik heb heel goed bericht voor u. Ongezien had u drie sterren, nu ik het gezien heb, geef ik er vier.’
Hij kijkt of ik hier blij mee moet zijn, maar om de een of andere reden gaan er bellen rinkelen in mijn adrenaline bubbels en als het zover is, ben ik een ongeleid projectiel. Kees neemt op cruciale momenten waarop ik roet in ijsco’s dreig te smijten het roer over. Kees is er niet. Ik sta er alleen voor, gelijk mijn grootmoeders in oorlogstijd.
‘Wat is de bedoeling van die sterren?’
‘Die zetten wij op onze website en daarmee kunt u uw prijs 50% verhogen.’
Hij knikt grootvaderlijk naar me. Het opstandige kleinkind in mij gaat midden in de adrenaline ronddarren.
In een flits zie ik gasten van de afgelopen tien jaar, zoals de weduwnaar met zoontje die zo blij was dat wij betaalbaar waren, de vrouw op proefscheiding die van verdriet onkruid ging wieden en in onze tuinstudio weer verliefd werd op haar man, de chirurgen en anesthesisten van het Westfries Gasthuis die hier begonnen vanuit Afrika en andere vreemde oorden en bij ons acclimatiseerden, de hippies die vier dagen zouden blijven en een jaar bleven, het Amerikaanse echtpaar met de zuurstoftank die er telkens een maand aan vast knoopten, de Franse zeilers die op de lange regel lagen en in de tuin aten met alle natte zeilpakken op het grasveld en de brandweerman uit Hamburg die vorig jaar onze Italiaanse gast uit een hysterische aanval wist te krijgen… Ik geniet van de kleurrijke mensen die hier tijdelijk verblijven. Ik zie die economische trend van almaar meer meer meer niet zitten. Genoeg is genoeg.
‘Ik wil geen vier sterren.’
‘Maar mevrouw Vellinga! Dat wil iedereen!’
‘Ik niet. Dat is vragen om veeleisende gasten. Ik houd van makkelijke mensen, huisgenoten.’
De inspecteur glimlacht wijs of onwijs, ik zie even geen verschil.
‘Ik begrijp u wel, ik heb de hippietijd nog meegemaakt, maar dat is verleden tijd. Kijk naar zo’n programma als Bed & Breakfast. U bent lid van het VVV en u krijgt vier sterren conform de normen.’
Ik ben allergisch voor normen.
‘Dan wil ik weten waarom wij de laatste jaren nooit meer iemand via het VVV krijgen!’
Het VVV-meisje is aan de beurt.
‘Vroeger had Hoorn een eigen kantoor en verwees zelf de toeristen door. We gaan echter met onze tijd mee en door de schaalvergroting zijn wij nu een uithangbord.’
‘Uithangbord!?’
‘De mensen willen geen winkel meer, de mensen doen alles via internet, dus verlenen wij die service. De mensen kunnen de adressen en onze beoordeling vinden via de website.’
‘Waarom worden wij daar dan niet gevonden?’
‘Omdat iedereen zoekt op strand en zee, Hoorn wordt nooit als zoekterm ingegeven.’
‘Dus wij betalen al jaren voor een virtueel uithangbord waarop wij onvindbaar zijn en nu moet onze prijs ook nog omhoog. Dat gaat niet door. Ik zeg hierbij ons lidmaatschap op.’
Enigszins bedremmeld nemen we afscheid.
Wat rest is de VVV sticker die met geen mogelijkheid te verwijderen is.
22 reacties
Anne, wat een slot van iets dat zo mooi leek! Petje af voor jou! Dat je bij je gevoel bent gebleven, dat het in je blog heel duidelijk is hoe dierbaar de gasten jou zijn…warmte én strijdlust lees ik tussen de regels door. Hoe gaat het nu verder?? Ik hoop op nog een vervolg ook al staat er niet onder je blog ‘wordt vervolgd’….
Dank je, Ellie.
Hoe het verder gaat, hangt nog in de lucht.
Voorlopig hebben we hier fijne huisgenoten aan de mannen van Microsoft, die toevallig lieten vallen dat ze misschien wel 1 of 2 jaar willen blijven…
Aha er komt een heel andere aap uit de mouw. Mooi geschreven, leest weer als een trein.
Goed dat je onderweg naar 5 sterren uitgestapt bent!
Dat zeg je mooi Corry! Dank!
Onverwachts einde! Maar ondanks dat je ze niet wil, zijn de vier sterren natuurlijk wel gewoon een mooi compliment!
Dat zou ik door de consternatie bijna vergeten. Dank Margo.
Schitterend Anne, en de juiste spirit wat mij betreft!! Prachtig verteld dit kleine VVV-drama rond sterren !!! Leuk, leuk en nog eens hartstikke leuk!
Erg leuk dat enthousiasme van jou, Marcelle, helemaal omdat jij de huissituatie kent!
Goed zo Anne, geen gezeur over en met sterren, gewoon jezelf zijn en een warm onderdak bieden aan mensen, huisgenoten zoals jij ze noemt.
Het valt me nog mee dat je geen restitutie vraagt over al die jaren voor niks betaalde contributie, wat ‘n giller,ik denk dat ik zelf daar eens lekker over ging zeuren….met ‘n grote smile op mijn gezicht.
‘n Kostelijk verhaal waarvan ik weer genoten heb.
Wat een genot dat jij zo kunt genieten van mijn verhalen over mijn wederwaardigheden, Dimph.
Ik ga geen restitutie vragen hoor. Ik word al moe bij het idee…
geweldig.´resultaat ´….je bent bij je eigen ik gebleven 😉
ja… fijn gezegd Willem.
ster ster ster….. zo.. nu weet je wat je bent… je schittert als een ?????
hahaha Joke toch!
Je mag meedoen als je genoeg rekent, of minstens meer dan ervoor. Persoonlijk denk ik dat het een verborgen, agenda is om u meer belasting te doen betalen waar je geen verhaal zal tegen hebben.
dat zou ook nog kunnen Edgard!
Voet bij stuk!
Duimpje!
dank Annet!
Goed zo Anne! Jullie hebben de VVV niet nodig, al die kleurrijke gasten die regelmatig de revue passeren in je blogs komen toch wel, die trek jij op de één of andere manier aan en ik vind het grote klasse dat je er voor staat!
dat doet me goed Jannie, wees welkom 🙂
Mijn opmerking bij deel 2 was dus niet terecht. Nou ja, wat moet je ook met al die sterren, als iedereen ‘zoekt op strand en zee’ :-).
Idd Johan. En ik vond je opmerking van gisteren ook leuk!