Nu er geen flessenwater meer in de winkels ligt, gaan we jerrycans kopen voor het bronwater van de buren, dan drinken we dat. In het lieflijke plaatsje Weidenberg hebben ze nog nooit van jerrycans gehoord, dus op naar Bayreuth: nergens jerrycans! Niet in de bouwmarkt, het tuincentrum, de sportwinkel en zelfs niet in Karlstad, de Duitse variant van V&D.
Berooid gaan we de bergen weer in.
Ditmaal ga ik met Kees mee naar Waltraud. Kees met kruiwagen en krat, ik met de waterkoker.
‘Ist dein Buch fertig?’
Nee, mijn boek is nog lang niet klaar, ik kom met een kan voor drinkwater. Waltraud tapt bronwater uit haar kraan en Kees haalt water uit de cisterne van haar zoon. Van de andere kant komt de schoonzoon aangelopen. Dat is het makkelijke en benauwende van Dreifamilienhäuser: de hele familie woont er.
Als de tapperij klaar is, gaat de biertap los, ik krijg sekt. Wespen komen gretig aangevlogen.
‘Dat komt door de zachte winter. Normaal vriest het minstens 20 graden en hebben we een halfjaar een pak sneeuw en dan gaan ze dood, maar nu was de sneeuw zo weg en hebben ze het overleefd.’
Het gevaarlijkst zijn de grondwespen. Sigurd maaide zijn wei en reed over een onzichtbaar gaatje in de grond, waarop een zwerm wespen hem achterna kwam, hij werd gestoken en was zo nijdig dat hij het gat dichtstopte met gevaar voor eigen leven. Bleken ze nog een gat te hebben en kwamen daar nog agressiever uit en staken hem dwars door zijn broek en zijn laarzen.
Na dit sterke verhaal hebben wij dat van de jerrycans. Sigurd heeft weer de oplossing.
‘Die haben wir auf der Universität, Morgen nehme ich die mit.’
Geen wolkje aan de lucht en wij hebben water. We douchen ons zoals ik dat van mijn moeder geleerd heb met kamperen: alles met een nat lapje.
De volgende dag spoelen wij ons net als toen al zwemmend schoon in het Waldschwimmbad en zo komen we ook deze dag fris door. ‘s Avonds ga ik weer mee met Kees om de jerrycans te bewonderen.
We zien ze op afstand lelieblank naast de voordeur. Waltraud heeft ons ook in de peiling en komt aangestormd.
‘Setzt euch, ik heb nieuws.’
Alle mannen komen uit alle hoeken, bier en sekt, wespen en dan komt het:
‘Onze bron is ook gestopt.’
Een ramp. Tien gezinnen zijn afhankelijk van deze bron. Niemand kan nu nog douchen, wassen, toilet doorspoelen, drinken. Dit is één keer eerder gebeurd toen Bernd nog klein was, veertig jaar geleden. Toen was er nog één bron bovenop de berg die liep en elk gezin haalde daar een paar emmers water. Die nacht ging het regenen en de volgende dag liepen de bronnen weer.
‘Komt er regenwater uit de bronnen?’
Ja en nee.
De regen zakt de berg in, gaat door vele filterlagen, maar de grootste toevoer komt van de sneeuw die zeer langzaam smelt. De bronnen staan niet droog door de droge zomer, dat is elk jaar, maar door de zachte winter, dat is zeldzaam.
‘Hoe moet dat nu verder?’
‘De brandweer is net geweest en heeft 4000 liter water in onze cisterne gedaan. Daar moeten we met alle gezinnen drie dagen mee doen en dat gaat net. Ze kunnen niet bij jullie ontoegankelijke bron komen en met een slang gaat het ook niet, omdat ze maar tien meter ontsmette slang hebben.’
Daar zijn we klaar mee. We gaan weg. Ik voel het in mijn botten.
‘Was habt ihr vor?’ vraagt Tanja.
‘Wij gaan morgen naar huis.’
Kees kijkt of hij het in Keulen hoort donderen. Iedereen zegt dat wij kunnen delen in het water.
Hoe ik het weet, weet ik niet, maar ik voel dat we naar huis moeten…
wordt vervolgd
14 reacties
Wat dat betreft ben jij zo gevoelig en intuïtief, dat als je zegt dat je naar huis gaat, dat het dan ook echt moet. Maar Kees komt wel achteraan hollen of is hij het gewend, na zoveel jaren trouw.
Athy….. 🙂
Wat een doffe ellende zo zeg. Ik heb inderdaad ook het angstige vermoeden dat in deel 12 de auto gestart gaat worden. Ik wacht met spanning af.
Goedemorgen Mies,
Er gebeurt eerst nog weer wat anders, ga ik aanstonds opschrijven, met foto’s…..eindelijk…
Heel bijzonder wat zich daar allemaal voorgedaan heeft Anne. En dat de bronnen droog staan door de zachte winter, dat geloof ik wel. Hopelijk herstelt de natuur zich weer, maar gezien de opwarming van de aarde, ben ik bang dat dit wel eens vaker kan gebeuren in de toekomst.
Dat denken wij ook Jannie, wij zijn ons aan het beraden over een eigen cisterne… het plekje hebben we al bedacht… maar er moet veel water door de Main stromen voor het zover is…
Fijne dag!
Oeps, als het komt door de zachte winter, dan zal er misschien een Structurele oplossing moeten komen . Van schrijven komt er zo niet veel vrees ik.
Klopt Marije…. maar wel veel inspiratie – alleen, waar en wanneer vind ik de rust om het op te schrijven…
De bronnen opgedroogd door de zachte winter…oei, dat is zorgelijk met minder sneeuw, maar opwarming van de aarde. Als je naar je buikgevoel hebt geluisterd en naar huis moest en bent gegaan Anne, weet ik zeker dat het goed was óm naar huis te gaan…xxx
Waar Ellie, en je krijgt het allemaal nog te lezen…. als ik de tijd vind! 😉
Anne, amazing!
Zoals jij daar in de Ourthe staat/bent.
Of ik mezelf zie!
Ik was vijf….en zit dan op een richel keien in de Ourthe met wat familieleden om me heen…
Er waren nog geen zachte winters.
En de Noordpool smolt nog niet……
Misschien hebben we wel met elkaar gespeeld Annette! In de Ourthe….!!!
Wij kampeerden bij Comblain Ferron bij een cafeetje en later op een kleine camping aan de Ourthe bij Comblain Au Pont….
Een moeilijke periode doorgemaakt, is het niet mogelijk een handpomp te plaatsen?
En een grote citerne voor regenwater, in het slechtste geval kan je dan wassen en plassen zonder zorgen. Ebfin, alles is dan toch goed , wat kan verlof toch een fijne tijd zijn.
Wat lief dat je meedenkt Edgard!
We overwegen een cisterne, of nooit meer in augustus naar ons berghuisje, want dat is de kritische tijd… ‘warme’ groet!