De bel gaat tien keer voor ik de deur open heb. Mijn buurmeisje, met natte ogen.
‘Buurvrouw Anne, heb jij Snuffie gezien? Hij is weg. Het hok stond open.’
Met bibberstem geeft ze mij een wortel.
‘Ik moet naar school en papa en mama moeten werken, maar wil jij met die wortel Snuffie lokken?’
Dat is het handige van een buurvrouw die niks te doen heeft. Ik loop de hele week met die wortel Snuffie te lokken en kom nergens meer aan toe.
Gaat daarnet de deurbel wederom op een manier dat het dringend is. Buurvrouw. De moeder van buurmeisje.
‘Anne, je kunt die wortel wel weggooien. Ik kom net van de overbuurvrouw. Ik had zondag een kist eten bij haar in de vriezer gedaan omdat wij de onze gingen verplaatsen en de hare staat toch altijd half leeg. Ga ik net mijn kist ophalen…’
Ze bijt op haar lip. Ik zie ineens de overeenkomst met haar dochter.
‘Doet buurvouw haar vrieskist open, ligt Snuffie bovenop!’
‘Huh???’
‘Ik zeg, maar dat is Snuffie! Wat doet die in uw vriezer? Zegt ze: onze hond kwam er zondag mee. Het konijntje was al dood en de hond at hem niet op. Zonde toch?’
24 reacties
Doet me aan het liedje van Youp denken…..Echt sneu zeg! Waarschijnlijk een kwestie van hok vergeten dicht te doen, konijntje eruit, hond in de buurt, hapklare brok…..
Ja, zo ongeveer moet het gegaan zijn Jannie.
Wat een verhaal, om te huilen en te lachen…maar sneu voor buurmeisje én overbuurvrouw.
Klopt Ellie. De overbuurvrouw is een oudere dame, een hele nuchtere, maar hier is ze echt van geschrokken, dat het niet zomaar een konijntje was, maar het vriendje van een meisje…
Ach wat zielig……fijn zo’n drukke buurvrouw die de tijd neemt voor het verdriet van ‘ n klein meisje. Je bent ‘ n kanjer
Wat lief Dimph…
ahhhh wat zielig voor het kleine meisje. Ik hoop niet dat zij snuffie in de diepvries heeft zien liggen.
Ze heeft Snuffie niet zien liggen en haar moeder heeft de precieze afloop ook niet verteld. We wonen hier in een soort park en daar heeft ze een verhaal omheen gemaakt geloof ik – dat konijnen soms in een groep willen, net als kinderen, een soort konijnenklasje….?
Honden! Wij hebben ‘n schat van ‘n labrador (die me overigens toen ze 1 jaar was omver getrokken heeft in haar onschuld; maar ik had diverse breuken) maar het is en blijft ‘n jachthond… 14081
Honden, zeg dat Miepke! In hun enthousiasme doen ze wel eens wat wild. Zo ving onze (jacht)hond vroeger ‘per geluk’ een fazant die voor haar neus opvloog. Ze bleef ermee in haar bek staan alsof ze er geen raad mee wist en begroef hem ter plekke… Dat beeld blijft me altijd bij, Tinko in het korenveld met de fazant in haar bek.
Maar een breuk bij het vrouwtje gaat wel wat verder. Gelukkig vat je het goed op en ben je veel van je hond blijven houden, onvoorwaardelijk hè.
de kantjes van het leven zijn soms zo hard, fijn dat er dan een luisterend oor is
lief Joke…
Leuke deurbel; een met verschillende nuances. Dat zou verplicht moeten worden, haha.
Over Snuffie’s lot: Ik dwong mezelf meteen te denken dat overbuurvrouw niet wist dat het Snuffie was. Wederom graag gelezen, Anne 🙂
De overbuurvrouw had geen idee. Ze is slecht ter been en had Snuffie nog nooit gezien. Inmiddels weet ik almaar meer feitjes: ze laat haar hond niet meer uit, dat gaat niet meer, de hond laat zichzelf uit! En dat verklaart veel – en eigenlijk vind ik het wel heel erg lief van de hond dat hij zijn vrouwtje een ‘lekker hapje’ bracht…. wat zitten er toch veel kanten aan alles.
Tja en Snuffie laat zich niet zomaar vervangen door een tweede Snuffie.
Nee, dat is ook weer zo Johan.
Hoe noemde de fysio (die ik zo node mis) mij ook alweer, denk, denk….
‘Killer Rabbit’ van Monthy Pyton 🙂
x
😉 Annette ~ * ~
Een klein drama in kinderleed met een nuchter einde.
ja
Een moderne versie van Flappie ☺
ook ja 🙂
Een droevig verhaal van de wegloper ende jager vooral droevig voor het dochtertje, al zou ik met mijn slechte geest denken dat snuffie gedood is voor een of ander feestmaal en zo in de vrieskast is beland
niks mis met jouw fantasie Edgard…. brrr