In de houtmarkt is het een en al hout met daartussen kasten vol gereedschap om het te bewerken. Kees duikt enthousiast tussen de schaven en zagen. Ik zie een tafel in de demonstratiehoek, DE tafel. Hij is van hout, zoals te verwachten, hij is stoer, hij is sterk en hij is mooi. Er hangt geen prijskaartje aan en de winkelbediende is in de weer met een cirkelzaag. Gele oordoppen cup driedubbel D. Hij hoort niks, maar blijkbaar voelt hij dat ik op zijn vingers kijk.
,,Ja, dat is een pracht tafel. Puur eikenhout. Dubbelgelaagd. Een meesterstuk. Zo vind je ze niet meer.” Zijn eeltige hand gaat liefkozend over het fluwelen tafelblad. ,,Eiken, daar kan niets tegenop, wat ze ook uitvinden. Neem beuken. Dat groeit ook langzaam, maar dat is zo stijf ls een broodpank. Eikenhout groeit met karakter. Ken je eiken?”
Voor ik mijn klimpartijen, hutten, eekhoorns en eikels op tafel kan leggen, priemt zijn wijsvinger op de tafel.
,,Zie je die vlammen? En die maantjes? Kenmerk van het ware.”
Net als ik de tafel hebben wil, komt Kees erbij.
,,Wat moet die kosten?”
,,Duizend euro kaal en 50 euro per poot erbij.”
Weg droom.
Om het goed te maken gaan we onderweg drop kopen. We belanden in Ursem, een onbekend dorp en dat is logisch, het is net een doolhof. We zijn meteen verdwaald en zien vijf keer hetzelfde huis. Middenin dit doolhof staat de supermarkt en die is ook voor spoorzoekers. Nergens een mandje te vinden, alleen winkelwagens waar je niet omheen kunt, en dat voor een zakje drop. Is het ook nog een kar met vierkante wielen. Ik wrik mijn lege gevaarte tussen de smalle gangpaden door. Eindelijk vind ik de zakken drop. Bij de uitgang, het kassakoopje. Nou ja!
Kees staat te trappelen bij de deur waar ik toch altijd zo lang werk mee heb. Had dan zelf drop gehaald. Hij heeft iets anders: een foto van de lelijkste tafel die ooit iemand gezien heeft, log en glimmend.
,,Je bleef zo lang weg, dat ik het prikbord ging bekijken en toen zag ik deze tafel voor jou, hij is maar 50 euro! Ik heb gelijk gebeld en we kunnen hem meteen ophalen, hier om de hoek.”
Ik wil geen tafel, ik hoef geen tafel. Ik…
,,Die vrouw kent je van je columns en is dolenthousiast dat je haar tafel wilt.”
Heb ik weer.
We hoeven de hoek maar om en dan zijn we er al, een rijtjeshuis met een sfeervolle tuin vol buxusboompjes, rozenpoortjes en schelpenpaadjes. Geen wonder dat ze die afschuwelijke tafel kwijt willen. Voor we aangebeld hebben doet een supervlotte vrouw jubelend open.
,,Wat zal mijn man opkijken dat hij eindelijk weg is!”
Daar sta ik, oog in oog met het glimmende monster en zijn bazin, huppelend dat ze ervan verlost is.
,,Krijgen jullie hem de auto in? Ik heb RSI en hij is loodzwaar!”
Het mes op de keel staar ik droef naar het glimmende vel van mijn aanstaande monster. Zie ik toch ineens dwars door de lak en de vlekken en schroeiplekken vlammen en manen!
Het kost me zestien uur zweten met twee schuurmachines, stofbril, stofkap en oordoppen. Dan heb ik um kaal en kan de trilmachine uit. In de oorverdovende stilte tril ik van top tot teen. Oog in oog met DE tafel. Eikenhout. Driedubbelgelaagd. Hij voelt als fluweel.
De vraag is waar hij moet staan. Dat moet je Kees niet vragen.
,,Onder het balkon, buiten. Dan kun je hem daar wel vol zetten.”
Hij werkt hem in de draagpaal van het balkon, en klaar is het meesterstuk.
Als je eenmaal weet wat eiken is, kom je het overal tegen, bijvoorbeeld in het Rommelparadijs in Obdam, een van de locaties van Oud en Nieuw, een leuk programma op maandagavond, waar creatievelingen van zogenaamd afval iets maken. Ook hier glimt het eiken en zit onder de eeuwenoude zooi. Ook deze is 50 euro. Stofbril weer op en schuren maar. Deze heb ik in de witte AURO olie gezet. Hij staat binnen.
En dan nu op veler verzoek de links voor ieder die ook aan de gang wil:
Ik gebruik het liefst de producten van AURO, ideaal voor ieder die makkelijk, mooi en milieuvriendelijk wil werken en in een gezond en ademend huis wil wonen. De producten ruiken heerlijk, zijn zuinig in gebruik en blijven jaren goed.
http://www.auro.nl/meubels-en-hout/olieen
– ik meng dit met de AURO natuurharsolie mengkleur wit:
http://www.auro.nl/images/kleurenkaarten/kleurkaart_150.pdf
http://www.auro.nl/houten-vloeren/logen-en-zepen
– ik gebruik de witte houtzeep, nr. 404 Ons eiken aanrecht is al tien jaar onberispelijk, ondanks mijn geknoei met olie, bieten, wijn en hakmessen – kom daar eens om met een aanrecht van graniet of ander natuursteen.
http://www.auro.nl/wanden-en-plafonds/kalkverf
– hiermee heb ik onze schimmelkelder, die in de rots in Duitsland wit en schimmelvrij gekregen.
Tot slot de krijtverf waar ik meubels mee verf, dat doe ik met Anny Sloan, vlug, mooi, goed.
https://anniesloaneurope.com.
O ja, deze: http://www.rommelparadijs.nl
En deze voor een uurtje ‘lekker niks’: http://programma.bnn.nl/oudennieuw
18 reacties
Hoera, mooi verhaal en adressen voor o.a. krijtverf. Een bonus! Bovenop de mooie foto’s.
Die eerste eiken tafel staat die nu klem tussen de muur en de paal en maar op één poot.
Ja, bij jullie kan alles, geweldig!
Ha Athy, ik ben benieuwd wat jij in de krijtverf gaat zetten!
En die eerste eiken tafel had eerst vier poten, maar het oogde ‘strakker’ hem zo te plaatsen als nu is gebeurd. Die dikke paal die het balkon steunt is van het strand en uit de rechterhoek van het tafelblad is een hoekje gezaagd, zodat de tafel nu vereend is met de paal 🙂
Anne, wat een stoere tafels…en zó mooi, ooooohhhhhh…. mooie trilogie over schuren en schilderen, tafels groot en klein, rond en vierkant, over eikenhout, plakken, krijtverven, verven met acryl, creativiteit en inspiratie voor wie daar gevoelig voor is 😉
Ellie, jou op het lijf geschreven???
Jaaaaa……… 🙂 Ik heb genoten van je trilogie ‘Tafels…
Anne, heerlijk verhaal. Geniet er van hoe jij een eenvoudig onderwerp met verve weet te brengen.
Als je nog een keer van de blauwe stoel af wil …. grapje … ik woon te klein en heb al zoveel verzameld.
Dag Corry, dat zeg je leuk, ‘met verve’!
De Delfts Blauwe winkel wilde mijn stoel ook al hebben voor hun etalage…. ik laat hem maar gewoon hier, want voor je het weet is die plek leeg en komt er weer een nieuwe en en en…
Een meester in de kunst om het alledaagse
boeiend en als steeds humoristisch te maken.
Geweldig Anne!
dankjewel voor dit fijne compliment Marcelle, ik glunder 🙂 🙂 🙂
Mooi beeldend verhaal Anne, daar ben je goed in. Ik heb *Eva* bijna uit. Alle avonturen zie ik voor me! Ik vind het prachtig! Liefs, Miepke.
Je vind het prachtig, Eva… Daar ben ik super blij mee Miepke! Dank.
Allemachtig, Anne! Ik sla hier stijl achterover van zoveel energie uitspattingen van jouw kant. Je bent een supervrouw! En wat een geweldige opmerking dat eikenhout aanvoelt als fluweel. Geweldig! 😀
Ha Jannie, het gaat met die tafels net als met Rome hoor, niet in één dag!
Jij houdt toch zo van het bos en van bomen?
Nou, al die bomen hebben ander hout – ik kom er achter door al dat schuren, eiken kost heel veel tijd voor je een laagje eraf hebt, vurenhout is zo kaal – hetzelfde met hout stoken (in ons berghuisje) – eiken brandt bijvoorbeeld veel langer dan naaldhout, maar beuken brandt ook heel goed – en: takken van dezelfde boom branden langer en beter dan stamhout! Van die dingen vind ik leuk!
En acaciahout is snoei-en snoeihard! Ook een prachtboom trouwens 🙂
tafels, ik heb er ook nooit genoeg en ik vind het heerlijk om mee te genieten van jullie denken in oplossingen
ik voel de verwantschap Joke, leuk!
Fascinerend. Ik zag tafels altijd als noodzakelijke dingen om aan te eten en troep op te gooien. Ik kijk er met heel andere ogen naar nu.
Dat is een bijzonder compliment Mies! Wow! Dankjewel 🙂 🙂 🙂