Binnenkozijn

Of Kees kan komen helpen met  raad en daad. Er moet een binnenkozijn geplaatst worden bij zijn vriend. Kees is zo’n man die dan ja zegt. Ik ben zo’n vrouw die dan vraagt waarom op zondag, waarom plotsklaps, waarom een binnenkozijn. Dit druist 100% in tegen vriends smaak en principes. Vriend heeft  een huis  zonder deuren, want gaten geven ruimte. Vriend houdt niet van afgesloten hokken. In onze boerderij zou hij alle binnenwanden en plafonds slopen.  Weg gastenverblijven, weg gasten, alles open. En nu wil hij een binnenkozijn in zijn Amsterdamse huis van bescheiden formaat. Man gaat ook nog. Zo is man.
In vriends huis is vriendin. Dit is niet zo gewoon als het klinkt. Vriend mag een open huis hebben, in zijn relaties heeft hij deuren. Bijvoorbeeld. Toen wij trouwden vierden we dat met een wandeling rond de Zuiderzee, met vriend en vriendin. Het leek ons geweldig als zij dan trouwden aan het eind van het pad. Dat stuitte op verzet. Weerstand. No way! We hebben vervolgens jaren over dat pad gedaan en toen we eindelijk in Stavoren waren, gingen vriend en vriendin warempel een weekend samenwonen. D.w.z. 1 dag en 1 nacht, toen was de maat vol. Dat zit zo.
Vriend heeft smaak, een lamp van een struisvogelei op een ijzeren draadje, een witte bank, nergens een vuil kopje of ongestreken wasgoed. Vriendin is chaos, zij doet het dopje niet op de tube, laat natte theezakjes slingeren in de gootsteen, sloffen in de gang, boeken op de bank, ga zo maar door. Samen lopen prima, samenwonen onmogelijk.
Bij binnenkomst in het smaakvolle huis van vriend, zet vriendin koffie. Dit kan net, weten wij van de afgelopen tien jaar. Maar dan. Vriend zegt ‘lieverd’. Na tien keer valt het op. Of de lieverd een koekje wil en of de lieverd straks de trap wil vasthouden. Langzaam wordt duidelijk dat de verhouding veranderd is. En niet zo’n beetje.  Vriendin komt erbij wonen. Bij vriend. Met zijn lampje van een struisvogelei en zijn witte bank. Vriend beneden, vriendin op het dak. Er is een probleem. De verdieping moet nog geplaatst worden en dat duurt langer dan gepland. Vriendin woont echter al de hele vrijdag en zaterdag bij vriend. Vandaar de haast met het binnenkozijn. Dit moet geplaatst worden tussen de twee slaapkamers. Met dubbel glas. Hermetisch. Geluiddicht.
Na de koffie mag de lieverd de trap vasthouden, vriend klimt de ladder op, Kees geeft raad. Na een uur is het kozijn gesteld en gelijmd. Maar. Er zit een kier tussen kozijn en muur. Kees is aan de beurt met goede raad.
 ,,Je spuit  er pur in, dat zwelt op, waarna elke kier gedicht is. Een klein beetje is genoeg.”
Vriend wil absoluut geen kieren waar een chaos van geur en geluid doorheen dringt. Vriend spuit de kier potdicht. De pur zet uit en blijft dat doen. Kees haalt een mes. Vriendin houdt de ladder vast. Vriend hanteert het mes als een wildeman die een kudde schapen in bedwang moet houden. De klodders vliegen tegen spierwitte muur en plafond. De grootste klodder valt in het haar van vriendin en is met geen mes te verwijderen. Vriend trakteert op een etentje in exquise restaurant. Vriendin zit naast hem met een kuif als tante Sidonia.