Vandaag een actueel stuk van gastschrijver Gerard Blom, die, zonder dat hij het wist, een landelijk fenomeen waarnam in zijn eigen tuin en zo nauwgezet op wist te schrijven, dat wij het door zijn ogen kunnen zien: de bruidsvlucht van de mieren. Dat het de bruidsvlucht was, wisten we niet en is ook een heel vreemd woord, dat iets anders betekent dan je denkt, een woord om nooit te vergeten en dagelijks even in de mond te nemen.
Vandaag was het eindelijk weer eens een wat warmere dag dan de dagen van voorheen die meer aan de late herfst deden denken dan aan hartje zomer. Dat betekende dat we de lage zitstoelen naar buiten konden zetten en met zitkussens opvullen zodat er een lekkere warme rugdekking gecreëerd werd. Daarbij nog een overkoepelend zonnescherm erboven uitgerold en zo zag het er aardig vakantieachtig uit.Toen dan tegen het middaguur de zon doorkwam en het duidelijk warm werd, de boterhammetjes en de koffie ter consumptie op het bijzettafeltje stond, konden we ons eens wat rust gunnen na de immer terugkerende ijver om de tuin bij te houden. Zittend in de toch best wel luie stoelen viel het ons op dat er nogal wat dierlijke bedrijvigheid om ons heen plaatsvond. In dit geval betrof het de mieren die zich meer roerden dan eerst. Waren het er eerst maar een paar die bedrijvig heen en weer liepen, nu werden er kennelijk boodschappen naar het ondergrondse nest gestuurd dat het boven de stenen wel leuker was dan eronder.
We keken dat eens aan en zagen dat tientallen mieren de openingen tussen de stenen verlieten om erboven nogal overbodig heen en weer te reppen tot we zagen dat er tussen dat gekrioel ook beestjes met vleugels zaten. ‘Wat gek’ dachten we, en keken nog eens naar dat verschijnsel en zagen dat het eigenlijk gewoon mieren waren, maar dan voorzien van heuse vleugeltjes! Ineens was onze belangstelling groter geworden omdat we dat niet eerder hadden gezien.
Intussen zagen we al meerdere vliegmieren tevoorschijn komen en sommigen moesten bijna voortgeduwd worden om de lucht in te gaan. Een daarvan klom nog op een grassprietje dat ondanks zijn lichte gewicht weer naar de grond doorboog. Een paar anderen deden erg lang over de fase van uit het nest komen naar wegvliegen, dat we nog dachten dat ze geen startbewijs hadden gekregen om er vandoor te gaan. Maar even later, ja hoor daar ging hij of zij ook de lucht in.
In de lucht was het inmiddels ook druk geworden, want daar zagen we nogal wat vogels rondcirkelen en rare hapbewegingen in de lucht maken. Tja dat zal dan echt wel de rondgang in de natuur zijn. Teveel mieren is ook niet goed, dus wordt een groot deel opgeofferd aan de vogels als eiwitrijkvoer. Degenen die het wel redden naar een andere bestemming die zorgen daar volgend jaar weer voor.
Een tijdje later was er van deze vliegerij niets meer te zien. Alle overige mieren hadden zich weer teruggetrokken. Zo blijkt het dan eens te meer dat de natuur inventiever is dan we vaak denken Energie gaat niet verloren maar wordt efficiënt verdeeld. Gerad Blom 21/7/2012
http://www.blikopnieuws.nl/bericht/116322/Explosie_van_vliegende_mieren.html
4 reacties
Mooi verhaal en prachtige foto Anne,
Ooit droomde ik..een paar dagen achterelkaar hetzelfde..was best bijzonder..als je doorgaans zonder droom slaapt..Onwaarschijnlijk reëel. Opeens krijgt zoiets een betekenis of niet..je weet het niet..en er zijn zoveel die onbespreekbaar lijkt..het is gewoon ‘laat gaan, laat gaan’.. leerde ook ooit..een wenteling hangt er niet van af..das ook een feit.
lieve groetjes,
Ha Imsook, dank voor je boeiende reactie! Je maakt ons wel benieuwd naar je droom! Heeft deze droom je nog geinspireerd voor een schilderij? Groet van Anne
Ja, dit spreekt me enorm aan. Ik zag ook dat koninginnen zonder velugels werden gedood door ander mieren. Ze ruikt waarschijnlijk verkeerd. Eén ding heb ik nog niet door. Er zijn dikke mieren met vleugels, de koninginnen. En er zijn dunne mieren met vleugels. Die laatste daar van weet ik niet wat het zijn.
Ik wist dat vogels ze opeten, maar dat ook meeuwen ze lusten zag ik pas gistermiddag.
Mooi verhaal van Gerard.
“Mijn” mieren zitten nog steeds in de val.
@ Kees, het lijkt me geweldig als jij je verhaal van je mierenval met ons deelt. Je hebt er toch ook nog een filmpje van? Het is zo’n unieke vondst, te leuk om niet te vertellen!
En leuk dat je er weer bent, we hebben je gemist hoor.