ik ben de oude vrouw
die kraait en krast en kakelt
ik wacht verdoolden op
de zwervers en de rustelozen
ik ben de beendervrouw
ik bewaar en verzamel
wat verloren gaat
alles van generlei waarde
mijn grot is gevuld met gebeente
van ratten en ratelslangen
ik kruip en ik sluip
door gebergten en beddingen
van droge rivieren
zoekend naar botten
in duisterste nacht
tot de straal van de zon
de maan of de sterren
raakt in de flank
dan blaas ik de botten
dan zing ik mijn lied
botten en benen
koppen en tenen
ratten en slangen
herten en wolven
sluipen door stralen van licht
en niemand die ooit
gebeente ziet
10 reacties
Kan er best in meegaan hoor Anne;)
dan sta ik niet alleen….
Anne wat n prachtig gedicht waarin herkenbaar rakende woorden.
dankjewel Marije, vooral ook dat je iets herkent, wat eigenlijk niet in woorden te vatten is…
Gevoelig
ook nooit eerder gezien.
terwijl jij heel veel gezien hebt…
intrigerend …
big smile!
Raadselachtig, ongrijpbaar. Zo persoonlijk wat het een lezer doet, ik vat Marije zo anders. Mooi.Hans
Anne, het lijkt wel of we het over hetzelfde hebben. Jij bijna twee jaar geleden en ik de afgelopen week. En, toeval bestaat niet.