Maja Colijn is zo’n mens die jou weet op te wekken met haar sprankelende geest, haar humor en haar warmte. Dat spat af van haar teksten en gedichten. Gisteren maakte ze mij aan het lachen met de spankracht van haar woorden, opwellend uit een groot hart. Eergisteren schreef ze een stuk over zichzelf en haar vader.
Lees, zing en beleef het mee.
Hemelse Modder
Tekst Maja Colijn
Melodie Drs. P.
neem dan een hap chocolade met pruimen
valt het niet licht laat de boter maar schuimen
neem maar een hap chocolade met pruimen
gelukshormonen op je bord en je konen
neem maar een hap chocolade met pruimen
geef het recept ook aan je dochters en zonen
neem maar een hap chocolade met pruimen
zit je op de wip en staat je toetje dan sip
neem maar een hap chocolade met pruimen
lol in uw leven door het fruit zelf geschreven
neem maar een hap chocolade met pruimen
oud niet noch zuur ze zijn lekker en puur
neem maar een hap chocolade met pruimen
neem maar een hap chocolade met pruimen
neem maar een hap chocolade met pruimen http://www.youtube.com/watch?v=KsK423N-z7Y
Tekst Maja Colijn
Wanneer hij vrolijk was, dan floot hij als een nachtegaaltje mee op vrolijkere deuntjes, en was dan met een landschapje bezig, koeien, schapen, boertjes en boerinnetjes, de natuur…
Hij riep me altijd: “Maja, kom eens kijke,…, ik heb iets nieuws opgezet!”
Dan moest ik met een spiegeltje achteruit naar het schilderij kijken, en zeggen of ik zag dat alles klopte, het klopte altijd, behalve als ik niet met dat spiegeltje keek, dan hadden de schapen herkenbare trekjes, iets menselijks in de ogen, ik zag altijd die van hem er in, humor bezat hij ook…
Was ik elf, of twaalf? Geen idee, mijn moeder was enigszins preuts, mijn vader niet, hij zag me groeien met alle vrouwenprobleempjes en gevaren van dien, en zou me wel even voorlichten.
Of ik wist hoe baby`s verwekt werden? Ik wist van alles, maar bijna niets…
Daar zat ik dan, op dat stoeltje in zijn atelier, me ongemakkelijk te voelen, hij nog niet, dat overkwam hem pas toen hij op de helft van de voorlichting was.
“Kijk”..Zei hij, en hoestte $#*&^een paar moeilijke woorden op^*$zoals menstruatie.. ^*cyclus…
Hij liet zijn palet met duim er door op zijn schoot rusten, en met zijn penseel in de rechterhand zwaaide hij als een dirigent voor het orkest, alles is muziek, alles is rond, en jij bent straks een vrouw.. Ik zat nog steeds ongemakkelijk en dacht aan hoe ik hier onder vandaan kon komen…
Daar kwam het, hij begon met zijn meest ernstige gezicht ter inleiding te vertellen van het bijtje en het bloemetje, even later ook over het eitje en het zaadje…
Dat laatste had ie niet moeten doen, ik zag door mijn rijke verbeelding een zak kanariezaad en een eitje door elkaar geklutst in een kommetje, en begon van de zenuwen te lachen, als een bakvis, en kon niet meer ophouden bij die fantasie.
Mijn vader keek me met vochtige ogen aan en zei: “Wat ben je toch een gekke meid, we hebben het er nog wel een keer over als je uit gegiecheld bent, wat vind je van mijn nieuwe schilderij? ”
7 reacties
Prachtig Maja! Anne bedankt voor het delen. En die hemelse modder van jou, Anne, die gaan we uitproberen!
Schattig en ontroerend, die man toch hoe met zijn ongemak toch ‘voorlichtte’. Ik voel met hem mee.
Oh Anne, dank je wel, wat lief van je, ik ben ontroerd door jouw inleidende woorden, dat liedje maakten we eigenlijk samen, je bent inspirerend en minstens of zo meer warmer, een invoelende vrouw! Kus, hopelijk komen er nog meer van dergelijke momenten, ik bewonder jou. XXX
Een heel lieve Papa met een grote P. Mooi warm en lief verhaal.
en dat in die tijd? werkelijk, heel vooruitstrevend en liefdevol.mijn moeder was ook preuts en mijn vader zweeg.voor zover ik het begreep, was een kind krijgen een zaak van god, een man kwam er nauwelijks aan te pas.mooie tekst.
Wederom mooi geschreven en aan Maja Colijn: Fijn, zo’n leuke herinneringen aan je vader. Dat is blijvend.
Leuk verhaal van Maja.