ik ben iemand, die anderen
op hun bestemming brengt – of niet,
als ze hun bestemming niet kennen –
maar zelf nooit ergens arriveert…
op hun bestemming brengt – of niet,
als ze hun bestemming niet kennen –
maar zelf nooit ergens arriveert…
ik scharrel van oever naar oever, onvermijdelijk stroomafwaarts
meestal heb ik een opvarende, en houd mij aan de dienstregeling
heel soms vaar ik alleen, en gooi dan de ankers los
meestal heb ik een opvarende, en houd mij aan de dienstregeling
heel soms vaar ik alleen, en gooi dan de ankers los
… om ze even verderop, weer ergens in de bodem te begraven…
stroomopwaarts reis ik zelden
tenzij ik tijdelijk over vleugels beschik
en de wind gunstig is, en mijn passagier
terug wil, in de tijd
tenzij ik tijdelijk over vleugels beschik
en de wind gunstig is, en mijn passagier
terug wil, in de tijd
aan het einde van deze stroom wacht een enorme waterval
zegt men; kortom: een zekere bestemming
ik denk vaak aan deze waterval, want het liefst
zou ik soms, er rechtstreeks heen koersen…
wat mij daarvan weerhoud, is wantrouwen
want stel: er is geen waterval; deze stroom eindigt nooit
dan mis ik al die ankerplaatsen
in ieder stadje, een ander schatje…
Ron blogt meer: http://ronnieblogtmeer.blogspot.nl/2013/03/who-was-he.html
Ron draagt voor uit eigen werk:
Bankje: http://www.youtube.com/watch?v=-qAuYDxKq0A
Bankje: http://www.youtube.com/watch?v=-qAuYDxKq0A
Landgenoten: http://www.youtube.com/watch?v=sZuoJFNzDoQ
Eén reactie
Mooi gedicht Ron!