Voor iemand die nooit haar verjaardag viert, is het een bedwelmende liefdeservaring al die zonnetjes rondom die me begieten met warmte en licht en energie. Ik word er warm van en vol en leeg en woordblind en dartel spartel als een kind dat een kind krijgt. Ik word er vooral stil van. Op het moment zelf waait er iets genadigs door me heen, gaat alles zoals het gaat en ga ik mee op de stroom van de genius loci…
Meer dan 40 keer ben ik verhuisd, tot ik in Hoorn beland. De sfeer, de genius loci van Hoorn heeft me te pakken zodra ik het huis zie waar wij nu al tien jaar wonen en zo is het ook in Boekhandel Stumpel op de Grote Noord in Hoorn. Er hangt die speciale sfeer doordrenkt van liefde voor boeken, hart voor schrijvers, ruimte voor lezers, gastvrijheid en gulheid er iets feestelijks van te maken.
Hetzelfde met burgemeester Onno van Veldhuizen die elders opgroeide, maar zich geroepen voelde door de genius loci van Hoorn. Ik weet niet dat hij het is als ik hem voorbij snel in het kielzog van een journaliste van het NHD die nog gauw een interview met me wil. In alle onbevangen nieuwigheid ren ik achter de journaliste aan. Welke debutant is zo’n geluksvogel dat-ie meteen een interview krijgt?
Boven in het kantoor steekt ze direct van wal.
‘Waarom moeten mensen je boek kopen?’
Zeg dat eens in een vleiende, vloeiende, vlotte zin, als zijnde een niet commercieel persoon die alles weggeeft of zelf houdt.
Voor ik terstond in een zenuwcrisis terecht kom, krijg ik een ingeving.
‘Iedereen komt ooit terecht in een crisis, of het nu door ziekte, dood, scheiding, ontslag of ander verlies is. De bodem valt weg onder je bestaan, je kunt geen mens verdragen, elke vriendin, buurvrouw, psycholoog of coach is fout en teveel en een bemoeial. Er is een andere weg, de weg van de genius loci, die weg gaat Sophie. Wie een huis koopt, voelt meteen of het past. Het huis heeft Het of heeft Het niet, dat ongrijpbare is de genius loci, het is de aard van de plek die de eigen aard raakt. Bij Sophie is het de verdwaalde walvis voor de kust van Den Helder die haar raakt. Om erachter te komen hoe dat gaat, moet je het boek kopen.’
Dat komt er aardig uit. Wat de journaliste daarna nog vraagt en wat ik erop antwoord, moet ik met gloeiende wangen teruglezen in het NHD van a.s. zaterdag.
Onze tijd is om voor hij begonnen is. We moeten ons haasten voor de boekpresentatie beneden.
Een warme golfstroom overspoelt me bij binnenkomst. De man met pet is nu zonder pet, met ambtsketen. Stralend staat de burgemeester me op te wachten.
Of nee, eerst spreekt Rosita Stumpel een warm woord van welkom, daarna Gesina Derks van Uitgeverij Bagage en dan zijn de burgemeester en de auteur aan de beurt.
Ik weet niet wie van ons het eerst wat zegt.
Wat de burgemeester zegt, is raak! Precies wat ik ervaar elke keer als ik in een boekwinkel kom.
‘Wat veel boeken, wat heb ik in vredesnaam toe te voegen.’
De burgemeester voegt eraan toe dat daar moed voor nodig is. En hij zegt: ‘Koop dit boek!’
Niemand waagt het de burgemeester te vragen waarom.
Aldus burgemeester Onno van Veldhuizen
Natuurlijk geef ik hem het boek. Of zegt hij het nadat hij het zelf gekregen heeft?
Tina Baas van ‘de Dulle Grieten’ speelt haar sfeervolle accordeonmuziek, daarna moet ik iets zeggen dat de zin in mijn boek opwekt. Dat heb ik net geoefend bij de journaliste. De woorden stromen eruit.
Middenin de nacht van Oud op Nieuw hoort Sophie uit een krakend radiootje de roep van haar genius loci, de walvis. Na 27 etmalen onder een donker dekbed, ‘umnachted’ zou haar filosofische Ex zeggen, hoort ze Het! Ze wil de walvis zien. Ze gaat haar bed uit…
Daarna mag ik aan een tafeltje zitten om te signeren. Ik herken mensen die ik nooit gezien heb. Ietepiete en Wil en Wim en Elly, virtuele vrienden die verrassend echt blijken te zijn. En last but not least is mijn moedertje van 86 aanwezig, in rolstoel, in roze, geflankeerd door haar lieve assistentes en telkens als ik met mijn armen zwaai hoe groot de peilloze zee wel is, ziet zij mij en lacht.
22 reacties
Geweldig Anne en dat je moeder dit mee mag maken is denk ik voor jou eigenlijk wel de grootste gift he. Liefs Simone van over de oneindige oceaan. xxxxxx
raak Simone van over de oneindige wereldzee….
toen Aal (mijn moeder) en ik nog lange afstanden liepen, zei ze dat ze het hel leuk zou hebben gevonden als ik een dochter had gekregen – dat zat er niet in – maar we hebben nu dus wel beschuit met roze muisjes en Aal zit erbij te stralen en het boek te strelen.
Wat een mooi verslag, Anne. Heb ik ook nog mee kunnen genieten van deze prachtige dag !
Ja! het was een topdag zoals je maar zelden mag beleven.
Ik heb geen woorden meer want al mijn superlatieven zijn al een keer langs gekomen. In reactie op kleine teksten, fb., en grotere, zoals je blogs. Maar ik blijf je toezingen…
en ik blijf me erin baden…. dankjewel Athy 🙂
Prachtig, de foto’s geven aan dat het daar een mooie bedoening s.
en als je op de foto’s drukt, worden ze groter en is het nog mooier Edgard! Daarna klikken op de pijl naar links bovenin je scherm, anders ben je m’n blog kwijt en moet je opnieuw inloggen.
Heerlijk hoe het allemaal is gegaan, Anne!
Natuurlijk had je je antwoorden paraat (diep weggestopt was je al lang zwanger van Sophie en jouw en haar drijfveren), natuurlijk zijn virtuele vrienden vaak ook echte vrienden en natuurlijk is de burgemeester trots op je 🙂
Ik ben erg blij voor je, voor het enthousiasme waarmee er op Sophie wordt gereageerd, en voor het succes dat je toelacht. Maar de beschuit met roze muisjes met je moeder in het roze …
Dat vind ik het grootste geschenk, zowel voor haar als voor jou!
Geniet na, zweef lekker door op je roze wolk, er komen nog meer boekwinkels maar ‘thuis’, dat is de allerfijnste. Ik heb meegeleefd en meegenoten.
Xxx
Wat een hartverwarmende woorden Marjolein, dankjewel!
En druk met je muis nou eens voor de aardigheid op de foto van de burgemeester die mijn boek aanprijst. Zie je de boekenkast achter hem? Rechts? En de tekst! Dat is toch wonder-baarlijk! 😉
Anne, wat fijn dat je ons mee laat genieten van JOUW DAG.
Ik vind het zo fijn voor je dat je moeder erbij was, in het roze zo toepasselijk, dat is wellicht het mooiste wat je die dag overkomen is.
Laaf je aan alle aandacht, foto’s, reactie’s ……..je hebt er lang genoeg op moeten wachten, ik ben zo blij voor je en geniet met je mee.
dank voor je bijzondere tekst in MIJN Sophie……..<3
🙂 – gewoon lief wat je voelt en zegt Dimph, dankjewel.
Heerlijk voor je dat je dit zo intens mocht beleven, geniet er nog heel lang van!
Wat bijzonder dat je moeder er ook was en kon meegenieten, ze zal vast wel héél trots op je zijn!
En leuk dat wij hier ook een stukje van kunnen meegenieten!
Dank je wel voor de mooie woorden in je boek, ben er blij mee!
Dat wordt nog uren leesplezier de komende lange winteravonden!
Wat fijn dat je er blij mee bent Marleen. Het voelt toch zo apart dat mijn boek nu gelezen wordt, en je verbeeldt het zo mooi ‘uren leesplezier de komende lange winteravonden’…
Dankjewel!
Geweldig mooi Anne! Blij voor je dat alles zo goed is gegaan (had ik ook niet anders verwacht trouwens).
Goedemorgen Ria!
Haha… Je weet maar nooit Ria! Wet je nog, rond Sinterklaas? En als je wat verder bent in het boek kom je een van mijn lievelingszinnen tegen, een zin van Herakleitos ‘expect the unexpected’…. 😉
Hoi Anne! Ik ben erg blij voor jou dat deze boekpresentatie ook weer zo geweldig is verlopen. Ik zie op de foto’s dat je er van genoten hebt, je straalt het uit! Jammer dat ik niet op ‘kraamvisite’ kon komen, maar ik geniet een beetje met je mee vanuit de verte.
En…..ik kan beginnen met lezen, want ik heb je boek inmiddels ontvangen. Dank je wel voor je persoonlijke woordje voorin!
Ook heel fijn dat je moeder er bij kon zijn 🙂
Ha Jannie,
Aah, jij gaat het ook lezen ‘in de komende lange winteravonden’….. ik ben toch wel heel verwend met zoveel hartverwarmende eerste lezers – ik zie allemaal houtkachels en roederaampjes en bekers warme chocolademelk en voeten opgetrokken op de schommelstoel, schemerlamp er nog bij en Sophie op allemaal lieve schoten…
lieve Anne,
wat een feest! Had er graag bij geweest. Maar mijn feestje kan beginnen, je schitterende boek is binnen. Al dagen in huis maar pas gister, bij een heerlijk sinterklaasfeest, in bruikleen gekregen. Want zo zie ik boeken, niet als eigendom maar als een geschenk wat je tijdelijk mag gebruiken. En telkens weer opnieuw, zo vaak als je wilt. Maar een gezamenlijk eigendom van alle lezers. En wat is er beter om te delen dan een boek? Nou ja, zelfgebakken koekjes wellicht. Dank voor het delen.
Ooh Dick, je bent een wijsgeer!
Kom gauw een keer zelfgebakken koekjes eten en bomen….. Dankjewel voor je bijzondere ontvangst.
Anne, wat heb je dit alles weer mooi verwoord! En op de foto kijk ik ook naar de kast naast de burgemeester, voel verwondering….! Ik voel de warmte van de avond nog steeds om me heen 🙂 !
Goedemorgen Ellie,
Ik vond het zo’n geschenk dat je er was, dat is nu echt een staaltje ‘expect the unexpected’ – wie verwacht nou dat iemand er alles voor doet om er te zijn… dat versterkt mijn eigen moed en hoop dat alles mogelijk is. Dikke dank!