Vandaag was mijn vriendin Joa hier en hebben we de hele dag met gemengde technieken gewerkt.
Dat wil zeggen: alles uit de kast. Joa had een rugzak vol verf, lint, papier en flarden goud mee, ik had gisteren heel Hoorn afgestruind naar lekkere dingen die ook nog enigszins gezond mochten wezen, want ja, anders wordt je een blubberbel van zulke dagjes en, o ja, ook nog schildersdoekjes. We hadden elkaar een maand niet gezien en bij allebei was van alles gebeurd wat leuk en niet leuk is, wat wij dan graag omzetten in een dag vol creativiteit en gezelligheid.
Op naar m’n atelier en daar gelijk aan de koffie met ronde koekjes formaat euro, opdat je de volgende dag dus niet in een depressie raakt van weer een kilo erbij.
Toen aan de gang met teksten, woorden, brieven, lijm. Verstand op nul. Scheuren en plakken, het hele doek vol.
Ons doekje was al gauw verzadigd en drijfnat, het moment voor thee met koekjes. Haardroger erbij en de doekjes waren droog.
Op naar de volgende fase: kleur.
Joa ging met een palletmes en acryl aan de gang, ik met ecoline. Dat werd al snel weer een natte boel. Op naar beneden voor de bio soep die ik met de postcodeloterij gewonnen had en focacia met rozemarijn uit de oven. Dat brood was zo natuurlijk, dat er hele takken rozemarijn inzaten, waar we zowat in stikten. Daarbij niet de gewonnen worst, maar vega smeersels in alle kleuren, ter inspiratie van het vervolg. Al tafelende komen de gesprekken pas goed los, dus voor we weer aan de gang gingen was het twee uur. De doekjes waren kurkdroog. Nu moest het wat worden. Maar wat?
Joa ging aan de gang met een kwast, ik met een spons, allebei acrylverf erop.
Het leuke van het beginnen met een ondergrond is, dat die er doorheen blijft komen. Dat zorgt voor verrassingen. Wij hadden nu als ondergrond woorden, en dan blijven er woorden bovendrijven. Bij Joa ‘viool’, en aanvankelijk ook nog Joop, die naam stond op het papier van de bloemenman van de rode anemonen die ze voor mij mee had. In combinatie met de viool leek het of Joop de viool speelde. Weg met Joop, paletmes deed goede diensten.
Bij mij bleef het woord ‘samen’ levensgroot aanwezig.
Zo’n dag sluiten we atijd af met kijken, en daar een drankje bij.
Daar stonden onze abstracte mixed media’s.
Viool en Samen, Samen en Viool, beter kan ik deze dag niet omschrijven.
5 reacties
Goede morgen Lieve Anne-moon, Wat een heerlijke dag van begin tot eind ….mijn bèta-endorfine niveau is boven peil….hèhè, zomag het van mij wel doorgaan in deze druilerige tijd! Ben heel benieuwd wanneer wij aan het belkoord zullen trekken en zeggen het is klaar!!! De foto’s zijn ook heel goed geslaagd en geven ook de serieuse kant van ons samen op de viool weer….(mis de camera-vrouw alleen…) het is leuk, in het licht van “mijn” dag weer ontdekkingen te doen en met volle aandacht die snaar te raken tot….. wie weet, dat mooie akkoord..Ik heb het ikoon van je web-blog nu op mijn startpagina, dus met één klik ben ik “bij” ! lieverd, fijne dag! kus voor ma-maatje (wat een leuk woord eigenlijk).
Klikken maar, Joa, want hier is Annemoon. Als mijn vader in de hemel meeleest, herinnert hij zich vast mijn geboorte middenin de nacht. De volgende ochtend dook hij de tuin in en kwam met een bosje anemoontjes terug, voor moeder en kind.
Wellicht zijn meest romantische gebaar ooit.
Als wij samen aan het belkoord kunnen trekken van ‘het is klaar’, maken we weer een foto! Ik had er meer, maar door raadselachtige omstandigheden krijg ik die mijn dashboard en blog niet in, en deze twee foto’s kwamen ‘per geluk’. Er vallen gaten in de reeks handelingen bij het overbrengen, zoals Freek de Jonge gisteren op tv zei bij het schilderportret o.l.v. Hanneke Groenteman – ‘soms sta ik met mijn vuile onderbroek voor de koelkast of met een pak boerenkool voor de wasmachine’ – (preciese tekst vergeten, jaja.)
Hallo Anne. Ik heb de bewuste uitzending niet gezien, maar ik herken het maar al te goed. Op de eerste verdieping staat onze tweede koelkast. Als ik aan het koken ben en een keukenrol nodig heb, ren ik naar boven waar de voorraadkast is. Ik sta dan voor de koelkast, doe hem open en weet dan niet meer wat ik moet hebben. Terug in de keuken weet ik het weer. Ren weer naar boven en vergeet weer waarom ik er was. Ik ben echt nog scherp en niet seniel. Maar als God bestaat heeft hij dat bedacht om ons in beweging te houden. Had je dat ook wel eens na een verhuizing, dat je naar je oude huis rijdt?
Misschien was je vader niet romantisch, hij was wel heel leuk. Een echte leraar. Zo eentje die je niet meer vergeet. Tegen zijn leerlingen was hij altijd vrij direct en eerlijk.
Ik word een trouwe gast, denk ik.
Kees, heb jij mijn vader als leraar gekend? Wat leuk! Daar had ik geen idee van.
Wat de huizen betreft, ik woonde tijdelijk op een adres in Nijmegen, maar ging een tijdje naar Amsterdam. Bij terugkeer in Nijmegen was ik even helemaal kwijt waar ik heen moest en ging op een bankje in een park zitten. Dat hielp!
Met de fiets heb ik tegenwoordig een vaste plek waar ik hem in de stad zet, want die heb ik al een keer overal moeten zoeken. Stond hij bij de eerste winkel waar ik was, en ik ging er nog 10 in.
En leuk als je een trouwe gast wordt. Je bijdragen zijn altijd verrassend. Daar houden wij van!
En leg je nog een keer uit hoe we een foto kunnen plaatsen naast de reactie?
Nog wat vergeten. Ma-maatje, leuke vondst.