Op mijn 40ste had ik een vriendin die werkte met dromen. Dat vond ze boeiender en onthullender dan het vakgebied waarin ze universitair was afgestudeerd. Ik was haar proefkonijn. Ik legde schriftjes naast mijn bed met potlood erbij, opdat mijn onderbewuste besefte dat het menens was met de dromerij. Ik draaide mij ‘s ochtends niet op mijn andere zij, want dan raak je de droom kwijt. Ik dronk droomthee. Het belangrijkste was Het Droomwerk met haar. Ik moest haar mijn droom vertellen in de tegenwoordige tijd. Dan stelde zij vragen. Antwoordde ik. En wist zij hoe het zat met mijn angsten (achtervolgers), seksuele verdringingen (banaan eten), blokkaden (achterdeur op slot) en ambities (vliegen tussen elektrische kabels door).
Haar studierichting ben ik vergeten, haar droomwerk komt deze week omhoog. Ik droom, en dat is niet gebeurd sinds onze aktieve vriendschapsband smolt als sneeuw voor de zon. De droom is terug, wellicht door de aanhoudende vorst.
Mijn vorige droom zong ik met Gummbah op het bordes, of zoiets. Dat had zij er exact uit gekregen, plus de betekenis. (angst, seks.verd., blokkade, ambitie).
Deze droom was het Martin Bril. Hij mag dood zijn, in mijn droom was hij glashard aanwezig. Ik heb iets met Martin, hij duikt her en der op in mijn eerste boek, Martin rust bij mij in een ondergronds keldertje. Nou, vannacht niet. Hij dook op. Eerst herkende ik hem niet. Hij was graatmager en zijn tanden stonden naar voren.
,,Leuk je te zien, maar wat is er met je tanden gebeurd?”
Hij grijnsde zoals normaliter alleen een doodshoofd grijnst. Hij duwde zijn tanden naar binnen, naar de stand die we van zijn tanden gewend zijn.
,,Ik experimenteer nog,” zei hij, ,,dit is makkelijk.” En hij klapte zijn tanden weer naar voren.
,,Deze stand is lastig bij het zoenen, maar ik zoen niet meer. Ik eet ook niet meer. Mijn ogen daarentegen geef ik de kost. Dat wil ik Anneke vertellen.” Hij bedoelde zijn vrouw. Er verscheen een wand met wandtelefoon, een toestel met draaischijf, precies zoals hij ze het liefste zag en ziet. Materialisering heeft hij aardig onder de knie. Helaas kregen zijn stijve vingers de schijf niet gedraaid.
,,Verdraaid,” zei hij en weg was hij.
Dat was mijn droom. Mijn vriendin van destijds vond toen al dat ik rare dromen had, die niet strookten met de boekjes. Ze belde me wakker om als eerste te horen wat ik nu weer gedroomd had en hoorde als eerste het wereldkundig nieuws van de astronaut in moeilijkheden in zijn raket of space shuttle. In mijn droom hielp ik hem door de bocht. Een uur later belde ze dat het in de krant stond. De astronaut was door het oog van de naald gegaan, een wonder had hem geholpen. Mijn vriendin vond dat ik mijn verantwoording moest nemen en voortaan zulke dromen wereldkundig moest maken i.v.m. binnen- en buitenlandse veiligheid. Onze vriendschap smolt onder het vuur dat ze me aan de schenen legde. Mijn dromen verdwenen als sneeuw voor de zon.
Twintig jaar! Lekker rustig.
Maar nu zit ik met Mevrouw Bril. Moet ik haar melden dat het goed gaat met Martin? Dat hij haar belt als hij de I-phone kan materialiseren, cq. spiritualiseren?
Menu
3 reacties
Zeg Anne, is dit een enge of een leuke droom? Ik zou me toch kapot schrikken als Martin op deze manier in mijn dromen zou verschijnen.
Leuke vraag, Greet. Het was een intrigerende droom, reeds in de droom zelf, en dat was eigenaardig en bijzonder. Hij bleef ook uren hangen. Martin zag er wat vreemd uit, maar niet angstaanjagend of dood. Het vreemdst was nog dat hij enerzijds zo beweeglijk was wat zijn eigen lichaam betreft, het bewegen van de tanden, anderzijds zo stijf met die vingers die de schijf niet gedraaid kregen.
Heel herkenbaar die heftige dromen. Als kind had ik altijd dezelfde droom van iets waar ik vreselijk bang voor was, maar ik kon nooit vertellen wat. In mijn leven heb ik een aantal dromen gehad waarvan de beelden me nog steeds heklder voor de geest staan. Het meeste heb ik gedroomd van mijn werk. Niet over die leuke vrouwelijke collega’s, nee, echt over het werk. Vaak kon ik door de gang vliegen op heuphoogte. Het was net zo iets als in het water duiken. Heel gemakkelijk. Je springt op en duikt gelijk recht vooruit. En dan maar zweven. Nu kan ik het niet meer hoor. Ik droom nu heel bizar. Over muren van kilometers lang waar ik de deur om erin te komen niet kan vinden. Of ik droom van een station waarvan ik de uitgang maar niet kan vinden. Of ik zit in de schouwburg en ontdek tot mijn schrik dat ik alleen een hemd aan heb. Mijn ene schoen is kwijt en ik moet op sollicitatiegesprek. Gisteren droomde ik dat ik met de sleutel van de voordeur in mijn hand stond en jongens mijn koelbox met eten jatten. Eén ervan kende ik. Toen ik al vijf minuten wakker was en nog steedfs kwaad op die jongen, vreselijk kwaad, pas toen realiseerde ik me dat het een droom was. Zo’n droom blijft dagen hangen. Misschien nu wel voorgoed, omdat ik hem heb opgeschreven. Ben toch benieuwd wat jouw vriendin hier voor uitleg aan zou geven.
Nog een die me net te binnen schiet. Het gebeurt nu niet meer, maar er was een periode waarin ik wel eens te veel dronk. Ik werd altijd wakker van een waterval in mijn droom. En dan was het rennen voor een sanitaire noodstop en daarna heel veel water drinken.